انتشار خبر و فیلم لحظه حادثه در فضای مجازی، احساسات کاربران را جریحهدار کرد و در پی آن مطالبه تغییر قانون استفاده از سلاح شکل گرفت. اما خون شهید رنجبر به خاطر محدودیت های قانونی ریخته شد؟
قانون بکارگیری سلاح توسط مامورین که در سال 1373 تصویب شد، شرایطی را برای مامور درنظر گرفته است که میتواند از سلاح استفاده کند. مثل: «سلامت جسم و روان، داشتن آموزش های لازم، تسلط کامل در استفاده از سلاح و پیش آمدن شرایط اضطراری مثل در خطر بودن جان» ظاهرا قانون مشکل خاصی ندارد اما چرا با چنین حوادث تلخی روبرو می شویم؟
استفاده از سلاح گرم می تواند آخرین ابزار یک پلیس در مواجه با خطر باشد. اما پلیس ایران چه ابزارهای متنوع دیگری دارد؟ دوربین و شوکرهای پرتابی و دیگر لوازم مورد نیاز یک پلیس به دلیل کمبود امکانات و منابع مالی در دسترس نیست.
موج احساسی ایجاد شده در فضای مجازی برای دادن آزادی بیشتر به پلیس، میتواند افتادن از آن سوی بام باشدمجلس اگر میخواهد به پلیس کمک کند، بهتر است با تکمیل تجهیزات و افزایش منابع مالی سعی در بالابردن اقتدار پلیس داشته باشد.
حتی به دلیل نبود دوربین روی لباس ماموران امکان اثبات شرایط استفاده از سلاح گرم هم وجود ندارد. بارها موجهای رسانهای علیه پلیس شکل گرفته که اگر تصاویر دوربین پلیس موجود بود این موج ها چهره پلیس را مخدوش نمیکرد. مشکل اصلی کمبود تجهیزات است.
تجارب کشورهای دیگر نیز قابل مطالعه است. به عنوان مثال آزادی کامل پلیس در آمریکا بارها حادثه ساز شده است و حجم بالای خشونت پلیس، خشم عمومی را برانگیخته و الگوی مناسبی برای ما نیستند.
به جای تغییر قانون استفاده از سلاح، اصلاح آییننامههای دادسرای نظامی، تجهیز امکانات پلیس و همچنین حمایت پلیس از ماموران خود، میتواند تغییر بهتر و مفیدتری برای جامعه باشد.
موج احساسی ایجاد شده در فضای مجازی برای دادن آزادی بیشتر به پلیس، میتواند افتادن از آن سوی بام باشد. بهتر است احساسات را کنار بگذاریم و درخواست تجهیز امکانات پلیس را داشته باشیم. همچون دوربین، شوکر و … و مجلس اگر میخواهد به پلیس کمک کند، بهتر است با تکمیل تجهیزات و افزایش منابع مالی سعی در بالابردن اقتدار پلیس داشته باشد.
پیگیری های ما نشان می دهد سالهاست در مجلس یک لایحه از نیروهای مسلح بلاتکلیف مانده که خواستار آزادی عمل بیشتر هستند. اما برخی کارشناسان نسبت به کارآرایی این آزادی عمل تردید دارند.
