دُم خروس رویای آمریکایی بیرون زد!

دولت آمریکا در طی سال ها و دهه های اخیر، همواره سعی داشته تا خود را به مثابه سمبل و نماد اصول متعالی و انسانی در عرصه بین المللی به جهانیان معرفی کند. در واقع، دولت آمریکا بر آن بوده که هژمونی و برتری غالب ادعایی‌اش در جهان را تا جای ممکن، متکی و استوار بر قدرت نرم خود کند و نوعی جذابیت جهانی را برای این کشور نزد افکار عمومی بین المللی ایجاد کند.

اساسا همین طرز فکر بوده که سبب شده تا رهبران و تئوریسن های حکمرانی آمریکایی، ایده “رویای آمریکایی” را مطرح کنند و سعی در ارائه تصویر یک مدینه فاضله از آمریکا را به جهانیان داشته باشند. مدینه فاضله ای که به زعم دولت آمریکا، نقطه اوج تمامی خوبی ها و زیبایی ها است و اغلب مردم جهان، آرزوی حضور در خاک آمریکا را دارند.

در این راستا، سازوکارهای گسترده رسانه ای و تبلیغاتی آمریکایی نیز به طور خاص در دوره زمانی پس از جنگ جهانی دوم تا به امروز، تا حد زیادی معطوف به پیشبرد این دستورکار بوده اند و سعی داشته اند تا جای ممکن تصویر آرمانی و ایده آلِ آمریکا در عرصه بین المللی را تبلیغ و ترویج کنند. در این چهارچوب، به تازگی وقوع یک رویداد قابل توجه، جلوه ای تازه از بنیان های پوچ ایده رویای آمریکایی و شعارهای دور و دراز مقام های آمریکایی در حمایت از دموکراسی، حقوق بشر، آزادی و دیگر اصول متعالی انسانی را به نمایش گذاشته است.

در این راستا، اخیرا “جو بایدن“ رئیس جمهور آمریکا در موضع گیری با هدفِ اقناع سیاستمداران و قانونگذاران حزب جمهوریخواه جهت تداوم و گسترش حمایت های مالی و تسلیحاتی واشینگتن از اوکراین در بحبوحه جنگ این کشور با روسیه گفته است که “سرازیر شدن سیل کمک های آمریکا به اوکراین در نوع خود سرمایه گذاری بیش از 27 میلیارد دلاری را در صنعت تسلیحاتی ایالت های تگزاس، پنسلیوانیا، و آریزونا در پی داشته و توانسته منافع مالی قابل توجهی را نیز برای آن ها به همراه داشته باشد”.

به بیان ساده‌تر، بایدن به این مساله اشاره کرده است که هر چه جنگ اوکراین و خونریزی در قالب جنگ مذکور ادامه پیدا می کند، صنعت تسلیحاتی آمریکا سودهای کلانی می برد که این موضوع خود می تواند به رونق و شکوفایی بخش مذکور و به طور کلی اقتصاد آمریکا کمک قابل توجهی کند و اساسا کمک های اعطایی دولت آمریکا در ابعاد تسلیحاتی و مالی به اوکراین، سودهای قابل توجهی را به اقتصاد آمریکا باز می گردانند که نباید از آن ها غافل شد.

پیشتر نیز برخی نهادهای اندیشکده ای و تحقیقاتی در آمریکا به این نکته اشاره داشته اند که از ابتدای آغاز جنگ اوکراین در سال 2022، فرصت های شغلی در صنعت تسلیحاتی آمریکا به نحو قابل توجهی افزایش پیدا کرده اند و توانسته اند رونق خوبی را دراین حوزه ایجاد کنند. موضوعی که سود خوبی را برای شرکت های تسلیحاتی آمریکایی نظیر نورثروپ گرومن، لاکهید مارتین و بوئینگ به همراه داشته است.

با این همه، آنچه بایدن اخیرا مطرح کرده، در نوع خود حامل 3 پیام عمده و محوری است.

اولا: موضع گیری اخیرا رئیس جمهور آمریکا مبنی بر مزایای مالی قابل توجه تداوم حمایت های واشینگتن از اوکراین در بحوجه جنگ این کشور با روسیه، بار دیگر شکاف و تناقض های جدی و عینی میان شعارهای اِعلامی و سیاست های اِعمالی دولت آمریکا در حوزه مسائل مهم بین المللی را بیش از هر زمان دیگری پیش چشم افکار‌عمومی جهان قرار داده است. دولت آمریکا از ابتدای جنگ اوکراین سعی داشته با رویه ها و اقدامات تبلیغاتی و رسانه ای، خود را در سمتِ به اصطلاح درستِ تاریخ و در حمایت از انسانیت و حقوق بشر و آزادی نشان دهد.

حال موضع گیری اخیر بایدن نشان می دهد که اساسا دغدغه اصلی دولتمردان آمریکایی، هیچکدام از این اصولِ به ظاهر متعالی نیستند و آن ها صرفا به منافع مالی که کشورشان از تداوم جنگ اوکراین می برد، می اندیشند.

دوما: اینکه جو بایدن با موضع گیری اخیر خود، جلوه ای عینی از عملگراییِ منفعت گرا و خودخواهانه در سیاست خارجی آمریکا را به نمایش گذاشت. رویکردی که در قالب آن: “هدف، وسیله را توجیه می کند” و دولت آمریکا در کسب اهداف و منافعش، هیچ حد و مرز اخلاقی را به رسمیت نمی شناسد. کما اینکه می بینیم در قالب معادله جنگ اوکراین و خون های زیادی که در بحبوحه این جنگ ریخته شده، آمریکایی ها صرفا به دنبال سود و مزایای مادی خود هستند.

موضوعی که تا حد زیادی به اعتبار بین المللی ادعاییِ آمریکایی ها برای خود در عرصه بین المللی ضربه زده است و ماهیت حقیقی سیاست های آن ها را آشکار کرده است. مولفه ای که به ویژه برای مردم اوکراین، حامل پیام‌های معناداری است. مردمی که بایستی با خونِ خود، تاوان جاه طلبی های ژئوپلیتیک و اقتصادی دولت آمریکا را بدهند.

و در نهایت اینکه موضع گیری اخیر بایدن مبنی بر مزایای اقتصادی قابل توجه تداوم حمایت های آمریکا از اوکراین درقالب جنگ این کشور با روسیه (برای اقتصاد آمریکا)، نشان دهنده ماهیت و ذات حقیقی فعالیت های جریان های رسانه ای غربی نیز است. جریان هایی که از سال 2022 و همزمان با آغاز جنگ اوکراین، خود یک پایِ ثابت پیشبرد سیاست های جهان غرب و به طور خاص دولت آمریکا در قالب جنگ مذکور بوده اند و عملا در نقطه مخالفِ ادعاهای دور و دراز خود مبنی بر برخورداری از استقلال رسانه ای عمل کرده اند.

البته که رسانه های جریان اصلی غربی در سال های اخیر در موارد متعدد و مختلفی نظیر آنچه اکنون در قالب جنگ غزه نیز مشاهده می کنیم، رویکردهای یک طرفه ای را در نگاه به مسائل مهم بین المللی در پیش گرفته‌اند و از همان ابتدا، مفروضات مد نظر دولتمردان غربی را در پوشش رسانه ای تحولات مهم بین المللی مد نظر داشته‌اند. موضوعی که به هیچ عنوان با رسالت اصلی این قبیل رسانه ها که خود را نقطه اوج فعالیت متعالی و مستقل و آزاد رسانه ای می دانند، همخوانی ندارد و البته که این موضوع، حامل درس های معناداری برای افکار‌عمومی بین المللی در اقصی نقاط جهان نیز است.