همان‌طور که نظم پیشین درحال فر.و.پا.شی است، نظم جدید درحال تولد است؛ مزیت دوران فترت، ساده‌سازی متوازنه قدرت برای دولت‌ها و ایجاد تصور نظم آینده است که برای دستیابی به خیر عمومی آن‌ها را یاری می‌کند. توانایی قدرت‌های بزرگ در بسیاری از حوزه‌ها محدود شده و رهبران این کشورها علاقه کمی به امورخارجه، مدیریت بحران یا حل مشکلات فراملی نشان می‌دهند. درست زمانی که تجدیدنظرطلبی گسترده احتمال وقوع بحران‌های خطرناک‌تری افزایش داده. در نتیجه درگیری‌های سیاسی داخلی هیچ یک از قدرت‌های تجدیدنظرطلب برجسته که خواهان تغییر نظم بین‌الملل هستند، افق باورپذیری از نظم ممکن ارائه نمی‌دهند. باید بگویم که تغییر شتابان توازن قوا نمی‌تواند نظم پایداری ایجاد کند.
