با استفاده از روشهای زیر میتوانید این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
مبارزات منتهی به انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ در داخل و خارج از کشور، تفاوتهایی با یکدیگر دارد که پرداختن به آنها از بایستههای تاریخنگاری انقلاب است. اساساً مطالعۀ بسترها و ویژگیهای مبارزات و حوزههای تأثیرگذاری آن در خارج از کشور، معیارهایی متفاوت با روند نهضت در داخل ایران دارد. مبارزات خارج از کشور عمدتاً سیاسی و تبلیغاتی بود و سعی در حمایت سیاسی و معنوی از روند مبارزات داخل کشور داشت.
در این میان نیروها و گروههای فعال، نیازهایی داشتند که لبنان و به صورت مشخص، امام موسی صدر در کانون آن قرار میگرفتند. اینکه امام موسی صدر با توجه به جایگاه علمی و حقوقی و اجتماعی که در لبنان داشت، همچون دیگران در روند قضایا مشارکت کند و به کنشگری بپردازد، پذیرفتنی نیست. او همانگونه که در مصاحبههای مختلف گفته است، نسبت به تحولات ایران حساس بوده و با علاقه آنها را دنبال میکرده است. بدیهی است به سبب همین جایگاه از او انتظار میرفت که برخی نیازهای نیروهای مبارز را برطرف کند. نیازهایی مانند:
۱- امکان تردد ایمن نیروهای مبارز در داخل و خارج لبنان به علت فقدان اوراق هویت و تعقیب از سوی مراجع قضایی و ساواک
۲- امکان چاپ و تکثیر اعلامیهها و جزوات
۳- رایزنی با مقامات سیاسی برای آزادی زندانیان یا ممانعت از تحویل بازداشت شدگان به ایران
۴- امکان اقامت در لبنان
۵- آموزش نظامی نیروها
۶- کمک مالی به برخی نیروها برای تأمین امکانات مادی و اداره زندگی
۷- حمایت رسانهای از روند مبارزات در داخل کشور
۸- مشورت در امور مختلف و مرتبط با مبارزه
۹- بزرگداشت چهرههای سرشناس انقلاب و معرفی آنها به مخاطبان خارج از ایران
البته استقرار دکتر مصطفی چمران از چهرههای مخالف رژیم شاه در مدرسه فنی شهر صور و همکاری نزدیک او با امام موسی صدر، پیگیری اینگونه اقدامات را بیش از پیش تسهیل میکرد. اقداماتی مانند: صدور کارت عضویت مجلس شیعیان لبنان برای شماری از نیروهای مبارز خارج کشور مانند خانم مرضیه دباغ و علی جنتی، گفتگو با شاه برای آزادی برخی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۵۰ از جمله آقای هاشمی رفسنجانی و اعضای اولیه سازمان مجاهدین خلق، ممانعت از تحویل جلالالدین فارسی و امین نفری به ایران پس از بازداشت آنان در لبنان، اقامت عدهای از نیروهای سیاسی در موسسه فنی و حرفهای جبل عامل و معهدالدراساتالاسلامیه در شهر صور مانند آقایان محتشمی و امین نفری، رفت و آمد بدون مجوز و پذیرایی از آیت الله محمدرضا ناصری پس از بازداشت در عربستان، آموزش نظامی نیروهای ایرانی در اردوگاههای جنبش امل، اعزام خبرنگار فرانسوی به نجف برای مصاحبه با امام خمینی و نوشتن یادداشت ندای انبیا در حمایت از انقلاب اسلامی در روزنامه لوموند فرانسه، تماس و گفتگوی دائم با اعضای اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان اروپا و آمریکا و دیگر نیروهای فعال سیاسی در خارج از ایران، برگزاری مراسم تشییع و تدفین و چهلم دکتر علی شریعتی.
به هرحال با توجه به خاطرات شفاهی و اسناد و منابع مکتوب، جای پژوهشی درخور موضوع، همچنان خالیست. پژوهشی که میتواند پاسخ سوالات مختلفی را بدهد.
اشتراک گذاری
با استفاده از روشهای زیر میتوانید این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.