شکستن انحصار؛ تنها مسیر ارتقای کیفیت خودروهای داخلی

پس از گلایه رهبر معظم انقلاب از وضعیت خودروهای تولید داخل و کیفیت محصولاتی که توسط خودروسازان به مردم ارائه می شود، عده ای از فعالین فضای مجازی به شوخی اینگونه واکنش نشان دادند که باید منتظر نامه لبیک مدیران این شرکت ها باشیم تا به این شکل از زیر بار انجام مسئولیت فرار کنند. اتفاقا همین هم شد و مدیران شرکت های خودروسازی با صدور یک بیانیه و اعلام آمادگی برای اجرایی کردن منویات ایشان، سعی بر خرید فرصت برای خود کردند. از قضا وزیر مربوط به این صنایع یعنی وزیر صمت نیز پیشقدم این نامه نگاری ها شد.

اما آیا با چند نامه می توان امیدوار به تغییر شرایط کارخانه های دولتی و ناکارآمد شد؟! بدون راهکار عملیاتی و مناسب نباید انتظار تحقق این مسأله را داشت. یکی از بهترین و امتحان پس داده ترین راه ها برای ترغیب صنایع داخلی از جمله خودروسازان، این است که برای انحصار تولید، فروش و جلوگیری از واردات محصولات خارجی، مدتی معین تعیین شود. برای مثال اینگونه اعلام گردد که تا دو سال آینده از واردات خودروهای خارجی جلوگیری خواهد شد، اما بعد از آن شرکت های خارجی با تعرفه صفر می توانند اقدام به فروش خودرو در ایران کنند.

چنین تصمیمی به آن معنا است که اگر تا دو سال آینده تغییری در کیفیت و قیمت محصولات داخلی ایجاد نشود، خودروسازان وطنی باید با رقبای جهانی رقابت کنند. قاعدتا وارد شدن به چنین رقابتی ساده نخواهد بود و اگر فکری به حال توسعه، به روز رسانی و افزایش کیفیت محصولات داخلی نشود، بالاجبار در چنین بازاری با شکست مطلق مواجه خواهند شد. در نتیجه برای فرار از این سرنوشت تلخ، مجبور هستند تا با شتابی دو چندان در پی تغییر شرایط باشند و از این وضعیت انفعالی که محصول انحصار و حمایت های همه جانبه سال های گذشته است، خارج شوند.

این اتفاق در کشورهای دیگر و به طور خاص کره جنوبی رخ داده و نتیجه آن، همین وضعیتی است که خودروسازان کره ای در بازار جهانی دارند و اتومبیل هایشان در کشور ما نیز دارای محبوبیت بالایی هستند. اما اگر همچنان بنا بر حمایت بی چون و چرا و حفظ انحصار صنایع خودروسازی داخلی و علی الخصوص دو شرکت بزرگ دولتی باشد، نمی توان توقع داشت مدیرانی که عادت کرده اند به تولید اسباب بازی های بی کیفیت و نپذیرفتن عیب و ایراد محصولات خود، قدمی برای بهبود شرایط بردارند.