این روش هرچند به دلیل وحدت در روزهای پایانی انتخابات مجلس یازدهم در سال ۹۸ آزمایش نشد اما در سال ۱۴۰۰ و در انتخابات شورای شهر تهران، با رای اکثریت اعضای شورای ائتلاف تصویب شد!
پس از انتخابات ۹۲ و شکست نامزدهای جبهه انقلاب در برابر حسن روحانی، بحث وحدت و ائتلاف نیروهای انقلابی به یکی از جنجالی‌ترین مسائل انتخابات بعدی شد؛ مسئله وحدت اما در سال ۹۸ با رویکردی ضدانقلابی و غیرمومنانه همراه شد، به نحوی که همراه با ظلمی بزرگ به برخی از نیروهای صالح جبهه انقلاب بود.
در سال ۹۸، دو روز مانده به انتخابات مجلس یازدهم «شانا» و «جبهه پایداری» پس از فراز و نشیب‌های بسیار به یک لیست واحد رسیدند. پیش از وحدت در جبهه اصولگرایی و انقلابی اما یک ایده خطرناک توسط نظریه‌پردازان شورای ائتلاف تئوریزه شد که در صورت نرسیدن به وحدت در روزهای پایانی، ضربه‌ای مهلک به جریان انقلابی می‌زد؛ «اشتراک تهی یا اشتراک صفر»!
«اشتراک تهی یا اشتراک صفر»، ایده انتخاباتی شورای ائتلاف، ضربه‌ای خطرناک بود که می‌توانست «وحدت» در جبهه انقلاب را برای همیشه از بین ببرد. براساس این ایده، در صورت نرسیدن به یک لیست واحد به همراه دیگر جریان‌های انقلابی، نامزدهایی که در لیست شورای ائتلاف بودند، باید تعهد می‌دادند که تنها در همین لیست باقی خواهند ماند و در صورت حضور در لیست‌های انتخاباتی دیگر، از لیست شورای ائتلاف کنار گذاشته می‌شوند! این ایده ناپسند، باعث تهی شدن لیست‌های انتخاباتی از مشترکات و ناکام ماندن تلاش‌ها برای ایجاد لیست با اشتراک بالا می‌شد.
اساسی‌ترین ایراد ایده «اشتراک صفر» ضدوحدت بودن آن است. «وحدت» یک مسئله صفر یا صدی نیست؛ وحدت می‌تواند به نوعی «اشتراک حداکثری» باشد. به بیانی دیگر وقتی تعدادی نامزد صالح در انتخابات حضور دارند که مورد اجماع گروه‌های مختلف سیاسی هستند، حضورشان در لیست‌های مختلف «وحدت‌آفرین» است. بنابراین «وحدت» با «همانندسازی» متفاوت است. در واقع شورای ائتلاف سعی داشت «قدرت‌طلبی» و «تمامیت‌خواهی» خود را در پوشش این ایده به پیش ببرد.
این تمامیت‌خواهی شورای ائتلاف که روی دیگر سکه آن «دعوا بر سر قدرت» است، با منویات امامین انقلاب مبنی بر وحدت، تعارض بنیادین داشت؛ چراکه باعث می‌شد در بلندمدت، انشقاق جدی در جبهه انقلاب به وجود بیاید. در تمام این سال‌ها، جبهه انقلاب علی‌رغم اختلاف در سلایق و روش‌ها در اصول کلی همچون التزام به ولایت فقیه، استکبارستیزی و توجه به محرومین اشتراک‌های قابل توجهی داشته است. این روش سیاست‌ورزی و خودمحوری «شورای ائتلاف» اما باعث می‌شد بخاطر اختلاف نظر بر سر چند شخص و چهره سیاسی، تمام اشتراک‌ها زیرپا گذاشته شود و توان رقابت به جای رو‌به‌رو شدن با جبهه مقابل، صرف رقابت درون جبهه‌ای شود.
این روش هرچند به دلیل وحدت در روزهای پایانی انتخابات مجلس یازدهم در سال ۹۸ آزمایش نشد اما در سال ۱۴۰۰ و در انتخابات شورای شهر تهران، با رای اکثریت اعضای شورای ائتلاف تصویب شد!
امیرابراهیم رسولی، سخنگوی شورای ائتلاف نیروهای انقلاب در همان زمان، در رابطه با تصمیم نهایی این شورا پیرامون سرنوشت ایده «اشتراک صفر»، گفت: ایده «تعهد به لیست ائتلاف» با رأی اکثریت قاطع اعضای شورای ائتلاف تصویب شد. بر اساس این مصوبه کسانی که در فرآیند انتخاب نامزدهای شورای ائتلاف شرکت کرده و در لیست ۲۱ نفره حضور خواهند داشت، متعهد می‌شوند که در لیست دیگری حضور نداشته باشند.
حال باید منتظر روزهای آینده بود تا مشخص شود اگر جریان‌های اصولگرا نتوانند بر سر یک لیست مشترک به توافق برسند، شورای ائتلاف بار دیگر خود را تنها نماینده جبهه انقلاب معرفی و به سراغ ایده «اشتراک صفر» خواهد رفت یا نه!
