دافی به سفارش یک برند آرایشی در داخل کشور تهیه و توزیع شده و حالا پایش به امن‌ترین محیط آموزشی بچه‌های‌مان یعنی مدرسه رسیده است.
چندی پیش کلیپی از یکی از مدارس کرمان با چاشنی موزیک «دافی» دست به دست می‌چرخد که در آن بچه‌ها و کادر مدرسه و حتی اولیا با این آهنگ همخوانی می‌کنند.
بعد از مدتی معلوم شد این کلمات مبتذل و این آهنگ سخیف نه از آن‌ور آب و خواننده‌های زیرزمینی به دست نوجوان‌های‌مان رسیده بلکه به سفارش یک برند آرایشی در داخل کشور تهیه و توزیع شده و حالا پایش به امن‌ترین محیط آموزشی بچه‌های‌مان یعنی مدرسه رسیده است؛ مساله‌ای که بار دیگر نیاز به تامل و مراقبت‌های پیشگیرانه دارد.
شمشیر تیز آهنگ‌های برهنگی بر پیکر ارزش‌های فرهنگی
جنبش ضدفرهنگ که عمدتا در دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۷۰ در جهان غرب فعال بود، یک پدیده فرهنگی و اجتماعی مهم بود؛ می‌توان آن را به‌عنوان یک شورش فرهنگی یا مخالفت با هنجارها و ارزش‌های اجتماعی جریان اصلی آن دوران تعریف کرد. این جنبش که ماهیت غیرمتعارف و سرکش آن مشخص خواهد شد، پاسخی به هنجارهای اجتماعی و فضای سیاه حاکم برآن زمان بود. در هسته خود، جنبش ضدفرهنگ نشان‌دهنده یک تغییر با پارادایم در ارزش‌ها و باورهای اجتماعی بود که طیف متنوعی از خرده‌فرهنگ‌ها و ایدئولوژی‌ها را در بر می‌گرفت که همگی با رد هنجارهای سنتی متحد شده بودند. این جنبش محدود به یک موقعیت جغرافیایی واحد بود. درعوض، جهان را در بر گرفت و کانون‌های آن در شهرهای بزرگی مانند لندن، نیویورک و سانفرانسیسکو بود.
یکی از ویژگی‌های بارز ضدفرهنگ، پذیرش فردگرایی و آزادی شخصی بود. این امر به طرق مختلف آشکار شد؛ از رد مصرف‌گرایی تا حمایت از حقوق شهروندی و حفاظت از محیط‌زیست. جنبش ضدفرهنگ مردم را تشویق کرد تا اقتدار را زیر سؤال ببرند، نهادهای مستقر را به چالش بکشند و به‌دنبال شیوه‌های زندگی جایگزین باشند.
موسیقی نقش اساسی در بیان احساسات ضدفرهنگ ایفا کرد. نوازندگان نمادین مانند جیم هند رکس، جنس جاپلین و بیتلز از موسیقی خود برای انتقال پیام‌های صلح، عشق و تغییرات اجتماعی استفاده کردند. جشنواره وود استاک در سال ۱۹۵۹ نمادی از این جنبش است، جایی که صدها هزار جوان گرد هم آمدند تا موسیقی و اتحاد جشن بگیرند.
تأثیر جنبش ضدفرهنگ بر جامعه عمیق بود. این امر به پیشرفت حقوق مدنی، حقوق زنان و آگاهی از محیط‌زیست کمک کرد. امروزه نیز می‌توان تأثیر آن را در جنبش‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی مشاهده کرد که همچنان وضعیت موجود را به چالش می‌کشند. جنبش ضدفرهنگ در اواسط قرن بیستم، یک دوره دگرگون‌کننده در تاریخ بود. رد هنجارهای اجتماعی، پذیرش فردگرایی و حمایت از تغییر، اثری محونشدنی در جامعه برجای گذاشت و مسیر تاریخ را برای نسل‌های آینده شکل داد.
ویژگی‌های کلیدی جنبش ضدفرهنگ
رد ارزش‌های سنتی: ضدفرهنگ‌گرایان هنجارهای سنتی با همنوایی اجتماعی، ماتریالیسم و مصرف‌گرایی را رد کردند.
تأکید بر فردگرایی: آنها بر فردیت، آزادی شخص و ابراز وجود تأکید داشتند.
فعالیت سیاسی: بسیاری از شرکت‌کنندگان در فعالیت‌های سیاسی، به‌ویژه در جنبش‌های حقوق مدنی، ضدجنگ و محیط‌زیست شرکت داشتند.
سبک‌های زندگی جایگزین: این جنبش سبک‌های زندگی جایگزین، ازجمله زندگی جمعی، آزمایش با موادمخدر مانند ال‌اس‌دی و تمرکز بر معنویت شرقی را ترویج کرد.
بیان هنری: شکل‌های مختلف بیان هنری ازجمله موسیقی (فولکلور و راک)، ادبیات و هنرهای تجسم را به‌وجودآورد.
قدرت چالش‌برانگیز: ضدفرهنگ‌گرایان اغلب اقتدار دولت و نهادها را به چالش می‌کشند که به تغییرات اجتماعی و سیاسی منجر می‌شود.
صلح و عشق: شعارهای معروف «عشق کن نه جنگ» و«صلح و عشق»، آرمان‌های صلح‌طلبانه و عشق‌محور جنبش را به تصویر می‌کشد.
فرهنگ هیپی: جنبش ضدفرهنگ ارتباط تنگاتنگی با خرده‌فرهنگ هیپی دارد که تجسم‌سازی از این آرمان‌ها بود. شهرهایی مانند لندن، نیویورک و سانفرانسیسکو نقش مهمی در این جنبش داشتند. ضدفرهنگ تأثیر ماندگاری بر جوامع غربی گذاشت و بر نگرش‌های اجتماعی و فرهنگی نسل‌های بعدی، به‌ویژه در زمینه حقوق مدنی، محیط‌زیست‌گرایی آزادی‌های فردی تأثیر گذاشت. اکنون در ایران نیز می‌توان جریان آفریننده اتفاقات ۱۴۰۱ را به‌عنوان یک جنبش ضدفرهنگ توصیف کرد.
تاثیرگذارترین آهنگ‌های خارجی برهنگی
آهنگ‌هایی با مضمون برهنگی تاریخچه نسبتا پررنگی دارند که به دهه‌ها قبل برمی‌گردد. آنها اغلب مضامین، رهایی ابراز وجود و احساسات را بررسی می‌کنند یکی از اولین نمونه‌ها را می‌توان در موسیقی بلوز یافت با هنرمندانی مانند بسی اسمیت که در اوایل قرن بیستم درباره موضوعات پیشنهادی آواز می‌خواندند.
با گذشت زمان راک اند رول و موسیقی پاپ نیز این موضوع را پذیرفتند. آهنگ‌های نمادینی مانند Let’s» «Get it on اثر ماروین گی و «مثل یک باکره» اثر مدونا مرزها را شکستند و هنجارهای اجتماعی را به چالش کشیدند. در حوزه موزیک‌ویدئوها دهه ۸۰ و ۹۰ شاهد افزایش برهنگی بود؛ زیرا هنرمندان به دنبال جابه‌جایی مرزهای هنری و جلب‌توجه بودند.
ویدئوهایی مانند «آزادی! ۹۰» اثر جورج مایکل و «سمی» اثر بریتنی اسپیرز نمونه‌های برجسته از این سبک هستند. آهنگ‌های متعددی با مضامین مرتبط با برهنگی در طول سال‌ها تأثیرات اجتماعی قابل‌توجهی برجای گذاشته است. در جدول زیر برخی از مهم‌ترین آثار مرتبط با برهنگی که مسائل فرهنگی و اجتماعی را به چالش کشیدند، آمده است.
این مثال‌ها نشان می‌دهد که چگونه آهنگ‌ها و تصاویر با مضمون برهنگی می‌توانند ابزار قدرتمندی برای به‌چالش‌کشیدن و تغییر شکل هنجارهای اجتماعی باشند و ادبیات بدعت‌آمیزی در مورد هنر، جنسیت و فردیت در جامعه ایجاد کنند.
این تلنگر را جدی بگیرید
به نظر می‌رسد در یک سال اخیر تولید و وایرال شدن آهنگ‌هایی با ریتم یا مضمون برهنگی پررنگ‌تر شده است. این اتفاق می‌تواند زمینه‌ساز تحول نرم فرهنگی شود؛ به‌ویژه چالش‌های رقصی که در شبکه‌های اجتماعی نظیر تیک‌تاک و اینستاگرام به‌واسطه این آهنگ‌ها راه می‌افتد بی‌شمار و برجسته بوده است.
اگر محوری‌ترین دال کلیدی گفتمان، زن زندگی و آزادی را «برهنگی» در نظر بگیریم آهنگ‌های تولیدشده در ماه‌های اخیر می‌توانند تأثیر بسیار پررنگی در پیشبرد و گسترش این گفتمان در لایه‌های مختلف اجتماعی داشته باشند؛ حوزه‌ای که ورود به آن برای حاکمیت چندان ممکن نیست و برخلاف کف خیابان نمی‌توان به‌راحتی آن را کنترل کرد درعوض به‌تدریج نوع نگاه مردم به مسأله پوشش تغییر یافته و ذهنیت اروتیکی که این آهنگ‌ها برای جامعه می‌سازند باعث می‌شود تا به‌طور نامحسوس با گفتمان «زن، زندگی و آزادی» قرابت معناداری پیدا کنند.
آنچه می‌توان برای چنین شرایطی تجویز کرد، زن‌زدایی از شعار گفتمان آشوبگران است و این امر از طریق ابطال اعتبار کلیت شعار امکان‌پذیر است. گفتنی است زن‌زدایی از شعار از یک‌سو خواسته آشوبگران نیز هست؛ اما آنها این خواسته را در راستای تعمیم جنبش به مردان ذیل همین شعار پیش می‌برند درحالی‌که جریان‌های فرهنگی انقلابی باید ابطال شعار و ازبین‌بردن آن را از اساس هدف قرار دهند.
چالش‌بی اخلاقی در ترانه ها
آهنگ‌های با مضمون برهنگی نقش مهمی در به‌چالش‌کشیدن هنجارهای اجتماعی در طول تاریخ موسیقی داشته‌اند. در جدول زیربرخی ازاین چالش‌ها که همچنان نیزمی‌تواند درجوامع دارای بنیان‌های فرهنگی مبتنی برسنت شکل بگیرد آورده شده است.
۱- پرداختن به تابوها
آهنگ‌های برهنگی اغلب به موضوعاتی می‌پردازند که در جامعه تابو محسوب می‌شود مانند تصویر بدن، تمایلات جنسی و آزادی بیان آنها با بحث آشکار درباره این موضوعات هنجارهای رسمی و سنتی را به چالش می‌کشند
۲- تشویق به اندام‌نمایی
این آهنگ‌ها یا به طور مستقیم با شعر و یا به طور غیر مستقیم با آهنگ ملودی و ریتم مخاطبان را به سمت برهنه شدن و اندام نمایی سوق می‌دهند
۳- پرسش از هنجارهای جنسی
بسیاری از این آهنگ‌ها پیچیدگی‌های جنسیت انسان را بررسی می‌کند آنها می‌تواند آرمان‌های نابه‌نجار را به چالش بکشد و پذیرش گرایش‌ها و هویت های جنسی متنوع را ترویج دهند
۴- ارائه تعاریف هنجارشکنانه از هنر
برهنگی در موسیقی را می‌توان به عنوان یک بیان هنری در نظر گرفت که مرزهای اشکال هنری مرسوم را به چالش می‌کشد این سبک این مفهوم را به چالش می‌کشد که هنر همیشه باید با هنجارهای اجتماعی مطابقت داشته باشد
۵- تبلیغ انگاره های فمینیستی
نمادی برای ارائه ذهنیت جدید از زنان که مغایر با ارزش‌های حاکم بر جامعه است، استفاده می‌کنند؛ به ویژه در زمینه فمینیسم که فعالانش بر حق زن برای کنترل بدن و تمایلات جنسی خود تأکید دارند
۶- دعوت سیاسی
آهنگ‌های برهنگی با دعوت از مخاطبان به همنوایی و هماهنگی اغلب از فردیت و عدم انطباق با سیستم‌های اجتماعی و سیاسی حمایت و شنوندگان را تشویق می‌کند خواسته‌های خود را بدون انطباق با انتظارات‌جامعه، نمایان کنند
