باز هم نشریه فرانسوی شارلی ابدو و کاریکاتورهایش ماجرایی تازه رقم زده‌اند. این نشریه که شهرتی سیاه دارد و پیش از این نیز اسلام‌ستیزی خود را بار‌ها به نمایش گذاشته بود، مجددا طبق رویه پیشین ماجرایی جنجالی رقم زده است. شارلی ابدو به بهانه حمایت از اغتشاشات ایران، مسابقه کاریکاتوری با موضوع رهبر معظم انقلاب اسلامی ترتیب داد و این آثار را نیز منتشر کرد. این اقدام همانند دفعات پیشین با حمایت دولت فرانسه و زیر چتر آزادی بیان دلبخواهی ایشان قرار گرفته است. در خباثت این جماعت و دولت حامی آن‌ها هیچ شکی وجود ندارد و از شر، جز شر سر نمی‌زند.
به گزارش بولتن نیوز، اما بیش از آن‌که نوع رفتار شارلی ابدو یا حمایت دولت فرانسه از اقدام این نشریه اهمیت داشته باشد، شیوه واکنش دولت، دستگاه‌های فرهنگی، نشریات و هنرمندان انقلابی ایران به این اتفاق مهم است. این‌بار هم نوع کنش ایران نسبت به ماجرای رخ داده، منفعلانه بوده و در حد بیانیه دادن و احضار و نهایتا بستن دفتر انجمن ایران‌شناسی فرانسه در ایران بوده است. نه این دفعه اولی است که شارلی ابدو چنین کار‌هایی انجام می‌دهد و نه بار اولی است که ایران با اتفاقاتی ازین دست مواجه شده است.
تغییر رویکرد منفعلانه به تهاجمی، همان کاری است که می‌تواند سبب قراردادن شارلی ابدو و دولت فرانسه در موضع ضعف شود. برخلاف برخی از دوستان رسانه‌ای که می‌گویند نباید به این مسائل اهمیت داد و توجهی به تأثیر رسانه‌ای این کار ندارند، اتفاقا باید با همان روش پاسخی درخور برای چنین اقداماتی درنظر گرفت. اگر شارلی ابدو به مقدسات مسلمانان یا فردی در جایگاه مرجعیت و ولایت فقیه توهین می‌کند و دهان منتقدانش با کلیدواژه آزادی بیان بسته می‌شود، تاریخ فرانسه از گذشته تا همین امروز آن قدر سوژه برای اقدامات هنرمندانه متقابل دارد که تا سال‌ها می‌توان بر اساس آن‌ها کار تولید کرد.
مشابه این اتفاق در کشورمان سابقه دارد و می‌توان به مسابقه بین‌المللی کاریکاتور هولوکاست اشاره کرد که بازتاب جهانی زیادی داشت و هنرمندان از سراسر دنیا آثار خود را به ایران ارسال کردند. در واقع در راستای همان مبحث آزادی بیان فرانسوی‌ها می‌توان با ترتیب دادن مسابقه کاریکاتوری در رابطه با تاریخ سیاه فرانسه، پاسخی قاطع و از همان جنس و تهاجمی به ایشان داد تا بر خلاف معمول این قبیل اتفاقات، دشمن در موضع دفاع و ضعف قرار بگیرد.
