تعداد کمی از قدرتهای بزرگ از نظم موجود آنچنان که هست رضایت دارند. رئیس جمهور با.ید.ن که کشورش تنها ابرقدرت است، برنامهای باعنوان «ساخت جهانی بهتر» پیشنهاد کرده. همانطور که از نام این طرح مشخص است ا.یا.لا.تم.ت.حد.ه نیز نظم موجود را نیازمنداصلاح میداند؛ نظمی که برای بیش از نیم قرن آن را با موفقیت حفظ کرده است. نهاد سیاست خارجی ام.ری.کا با گسل بزرگی به دو دسته تقسیم میشود: کسانی که از انزواگرایی مدرن حمایت میکنند و کسانی که جهان را با معیار ایدئولوژی به دموکراسی یا خودکامگی تقسیم میکنند. ا.یا.لا.تم.ت.حد.ه از سازمانهای بینالمللی و توافقنامه های تجارت آزاد خارج شد. دیدگاه وا.شن.گتن نسبت به شرایط موجود با تهدید قدرتهای بزرگ تیرهتر شده.
چین بیشترین بهره را از نظم لیبرال و رهبری ام.ری.کا برد. بر اساس گفته شیجینگپین، این کشور خواهان ایفای اساسیترین نقش است. بیجینگ آشکارا به دنبال توازن قوای جدیدی در آسیا است تا صدای بیشتری از چین در امور بینالملل شنیده شود؛ اما رهبران چین تاکنون ایدئولوژی جایگزینی مطرح نکردهاند. البته این کشور در موارد متعددی با همسایگان خود اختلاف مرزی دارد؛ این اختلافات حاصل به چالش کشیدن نظم موجود در منطقه و جهان است.
ر.و.سی.ه از ابتدا این نظم را نپذیرفته بود و اقدامات این کشور در چارچوب نظم لیبرال به اجبار بود. ح.م.له به اوکراین آخرین ابراز مخالفت است که با همکاری چین و باهدف تضعیف رهبری ا.یا.لا.تم.ت.حد.ه و ایجاد تزلزل در اتحادیه اروپا صورت گرفت. شولز صدراعظم آلمان، از ح.م.له ر.و.سی.ه به اوکراین باعنوان نقطه عطف یاد کرد. آلمان که سالها بهعنوان قدرتی اقتصادی بدون جاهطلبی ن.ظا.می شناخته میشد اکنون به دنبال تجدید ت.س.لی.حا.تی است. ترسی که از رها شدن در دوران تر.ا.مپ آغاز شد متحدان ام.ری.کا را به تقویت قابلیتهای ام.نی.تی تشویق کرد.
با ظهور چین، ژاپن نقش منطقهای وجهانی خود را بازسنجی کرد. ژاپن پس از ج.ن.گ جهانی دوم بر اقتصاد تمرکز کرد و اکنون نیز به همین شکل فعالیت دارد. این کشور به دلیل ترسی که از ظهور چین و درگیری چین و ا.یا.لا.تم.ت.حد.ه داشت به گفتگوی چهارجانبه ام.نی.تی پیوست. هند یکی از طرفداران نظم لیبرال بود که از آن بهرهمند نیز شد. این کشور اکنون عضوی ناراضی است. تلاش برای عضویت دائمی در شورای امنیت، نمایانگر کوشش برای داشتن نقشی متناسب با اهمیت اقتصادی و موقعیت ژئوپلیتیکی هند است.