ما مالک فرزندان خود نیستیم

امروزه با گسترش بی‌سابقه‌ی فضای مجازی، همه چیز شکل و رنگ جدیدی به خود گرفته است. سوء استفاده از کودکان هم از این تغییر مستثنی نیست. تا چندسال قبل، تمام دغدغه‌ی فعالان این حوزه، کمک به کودکان کار سرچهارراه‌ها بود که اغلب عضوی از یک باند بزرگ بودند و از آن‌ها به خاطر کودکی‌شان استفاده‌ ابزاری می‌کردند.

اما امروز کودکان زیادی را می‌شناسیم که در فضای مجازی دچار بردگی مدرن شده‌اند. خانواده‌های این کودکان با استفاده ابزاری از فرزندان خود، در فضای مجازی کسب درآمد می‌کنند.

اگر لباس کهنه و سر و وضع ژولیده کودکانِ سرچهارراه‌ها سبب ثروت اندوزی رئیس باند‌ می‌شد، امروز در فضای مجازی با پوشاندن لباس‌های گران قیمت و زیبا به کودک، سرمایه‌ها را به سمت خود روانه می‌کنند.

کودکانی که در فضای مجازی قربانیِ مسیر پولدار شدن خانواده‌هایشان می‌شوند در آینده‌ای نه‌چندان دور دچار بحران‌های روحی شده و نمی‌توانند مانند همسالان خود به زندگی ادامه‌ دهند زیرا خیلی زود با مقوله‌ی شهرت و ثروت روبه‌رو شده‌اند.

آنچه که در این میان اهمیت ندارد رضایت قلبی کودک از این فعالیت مجازی‌ست. در این باره کلیپ‌هایی منتشر شده است که نشانگر اعمال عنصر زور و اجبار به کودکان برای فعالیت‌های مجازی‌شان است.

علاوه بر آسیب‌هایی که متوجه خود کودک است، کودکان دیگر هم در معرض آسیب هستند به این صورت که با تماشای این کودکان فعال در فضای مجازی، به حضور در این فضا علاقه‌مند می‌شوند و برای جلب نگاه‌ها، می‌خواهند همان روش و سبک زندگی را دنبال کنند هرچند آن سبک زندگی چندان معقول و درست نباشد.

دیدگاهتان را بنویسید