یکی از مهم‌ترین اولویت‌های سیاست خارجی دولت سیزدهم، دیپلماسی اقتصادی است. بنابراین داووس می‌تواند فرصتی برای تبیین ظرفیت‌های همکاری با ایران باشد. فرصت بازار ایران و زمینه‌های سرمایه‌گذاری صنعتی می‌تواند مورد توجه باشد.
توسعه روابط تهران با شرکت‌های چندملیتی و متنوع‌سازی مبادی زنجیره تأمین کالا و خدمات، می‌تواند از مصادیق مهم همکاری‌ها باشد. نکته‌ای که اگر با همراهی دیگر بازیگران تحت تحریم انجام شود می‌تواند در خنثی‌سازی تحریم‌ها مؤثر واقع شود.
علاوه بر این، دیپلمات‌های ایران می‌توانند از منظر دیپلماسی عمومی نیز برای تشریح مصائب تحریم‌ها بر اقتصاد ایران از این فرصت بهره بجویند. ضرورت این بُعد را می‌توان در تشریح دقیق تبعات تحریم‌ها، نه‌تنها بر ایران، بلکه بر منطقه غرب آسیا به ویژه در حوزه‌های زیست‌محیطی و مهاجرت دانست که برای رسانه‌های غربی ملموس‌تر است.
در شرایطی که رسانه‌ها و نخبگان سیاسی آمریکا تلاش دارند ایران را مسئول توقف مذاکرات وین نشان دهند، استفاده از فرصت داووس می‌تواند برای تبیین مسئولیت اصلی آمریکا در تزلزل توافق هسته‌ای و تشدید تنش‌های منطقه‌ای، راهگشا باشد.
