اوکراین، کوبا و حالا ویتنام؛ چپ‌های ستادی سازش می‌خواهند/ سکولار شدن یک اطلاعاتی در بازنشستگی!

سعید حجاریان، از رجال امنیتی دهه 60 و از تئوریسین‌های اصلاح‌طلب اخیراً یادداشتی با عنوان “الهیات انفعال” منتشر کرد و طی آن شبهاتی را پیرامون واقعه عاشورا به سطر کشید.

یادداشت حجاریان اما بخش قابل تأمل دیگری هم داشت و آن بند پایانی بود.

جایی که حجاریان در آن می‌نویسد:

“در جعبه ابزار الهیات همه‌ رهیافت‌ها را می‌توان یافت. اگر کسی قصد جنبش و شورش دارد می‌تواند همچون دکتر شریعتی ابزار بسیج اجتماعی را تمهید کند و اگر کسی می‌خواهد به آبادی سرزمین خدمت کند، همچون مرحوم هاشمی رفسنجانی می‌تواند دین را در چارچوب پروژه توسعه کشور بازتعریف کند و اگر کسی می‌خواهد سیاست‌های کنترل اجتماعی و سیاسی را پیش بگیرد، می‌تواند مقدمات و توجیهات آن را به وسیله الهیات تمهید کند و به موفقیت دست یابد. به عبارتی می‌توان گفت، دین همچون بحری است که هر فرد می‌تواند حسب قرائت‌اش کوزه‌اش را پر کند. اما، به‌گمان من در عصر کنونی نباید دین را ابزاری برای توجیه افعال بشری قرار داد؛ چه این فعل جنبش و انقلاب و انفعال باشد، چه توسعه و کنترل اجتماعی و سیاسی. لذا صرفاً می‌بایست به راه‌حل‌های سیاسی و سنجش‌پذیر و زمینی متمرکز بود. “[1]

*ملاحظه می‌شود که حجاریان در این تقریر تئوری آقای سروش (از تئوریسین‌های اصلاحات) مبنی بر قرائت‌های مختلف از دین را تکرار کرده است.

مسئله جالب دیگر، “این‌همانی” سعید حجاریان بین دو عبارت شورش و بسیج اجتماعی است.

حرفی درست که البته آقای حجاریان و دوستان ایشان سال‌های سال بود که با سنگ‌گرفتن در پشت عبارت دوم (بسیج اجتماعی) و هم‌خانواده‌های آن تقلا می‌کردند تا نیت خود از عبارت اول (شورش) را پنهان کنند!

کما اینکه این سعید حجاریان بود که چند سال قبل و پس از درگذشت یک خواننده جوان طی اظهاراتی گفته بود: “همین مردم برای پاشایی به خیابان آمدند و حمایت کردند. باید برای دیگر خواسته‌ها هم فشار اجتماعی وارد کنند!”[2]

دقت شود که این فشار اجتماعی حجاریان همان بسیج اجتماعی منجر به شورش است. همانطور که منظور این آقایان از “اصلاحات ساختاری” نیز چنانکه عطریانفر (از رجال مبرّز جریان چپ) تأیید کرده نیز همان براندازی است.[3] حجاریان در جریان انتخابات 1400 تأکید کرده بود که “اصلاحات صندوق محور مرد”.

گام آخر نیز تأکید حجاریان بر سکولاریزاسیون جامعه است. آنجا که می‌گوید: “به‌گمان من در عصر کنونی نباید دین را ابزاری برای توجیه افعال بشری قرار داد؛ چه این فعل جنبش و انقلاب و انفعال باشد، چه توسعه و کنترل اجتماعی و سیاسی. لذا صرفاً می‌بایست به راه‌حل‌های سیاسی و سنجش‌پذیر و زمینی متمرکز بود.”

این راهبرد که به عبارت سلیس‌تر تأکید دارد باید دین را از ساحت اجتماع و سیاست کنار کشید نیز غایت چیزی است که دشمنان ایران و ایرانی در سر دارند.

غایتی که یا با ابزار الیناسیون و القائات تجدید نظر طلبانه، یا با جنگ و یا با فتنه داخلی از سوی دشمن پیگیری می‌شود و همه باید بدانند که در پس آن براندازی انقلاب امام روح‌ا…، بازگشت پادشاهی قاجار و پهلوی و به تاراج رفتن ایران و ایرانی است.

***

اگر جهاد تبیین نباشد…

“انقلاب ناموفق”! گزاره مورد علاقه جریان خاص در طلیعه دهه فجر

غلامرضا ظریفیان از فعالان جریان چپ در بخشی از یک مصاحبه که سایت جماران آنرا منتشر کرد، گفته است:‌ امام از منظر یک نگاه دقیق الهیاتی به دنبال یک جامعه منهای فقر است و معتقد است فقر عامل آسیب‎های بسیاری می‎ باشد و امام یکی از عوامل مهم فقر را خوی کاخ ‎نشینی در بین مدیران و مسئولان جامعه می ‎دانست. -امام- معتقدند باید به شدت مراقبت کرد در یک نظام دینی کسانی که اهل تکاثر مالی هستند، در عرصه قدرت قرار نگیرند؛ چون این با توزیع عادلانه قدرت و ثروت در تعارض است؛ بنابراین این مقدمه را از این جهت گفتم که در واقع گفته باشم امام با یک مبانی کاملاً تئوریک و متکی بر قرآن و سیره پیامبر و اهل بیت به مسئله کوخ‎ نشینی و کاخ ‎نشینی می‎ پرداخت.

او در ادامه تصریح می‌کند: امام خوی کوخ‎ نشینی را مبتنی بر یک منطق الهیاتی طراحی می‎ کرد و معتقد است باید یک نظام اسلامی مبتنی بر این خوی تلاش کنند تا همه منابع کشور را که متعلق به همه آحاد ملت است در خدمت یک نظام جامع و رفاه اجتماعی دربیاورند و با یک مدیریت درست جامعه منهای فقر را در کشور ایجاد کنند. اگر چنین جامعه‎ ای محقق شد، آن زمان است که ما می‎ توانیم آثار این جامعه عادلانه را در معنویت درست و توحید صحیح و نظام اخلاقی درست جستجو کنیم.[4]

*طی سال‌های اخیر همواره در طلیعه سالگرد فجر انقلاب اسلامی شاهد کنایه‌زنی‌های برخی رجال اصلاحات به انقلاب اسلامی و کتمان بیشتر دستاوردهای آن هستیم.

اظهارات کنایه‌آمیز ظریفیان و اشاره‌های تلویحی او به کارنامه فعلی نظام جمهوری اسلامی در حالی است که اتفاقا امام راحل در هدف خود مبنی بر ایجاد جامعه بدون “فقر مطلق” موفق شد و آمارهای جهانی حاکی از آن است که نرخ فقر مطلق نزدیک به 6 درصد در ابتدای انقلاب اسلامی هم‌اکنون به کمتر از 1 درصد رسیده است.

هدف و مسیری که البته توسط جانشین خلف امام راحل یعنی آیت‌ا… خامنه‌ای نیز دنبال شد و ایران اسلامی امروز اگرچه همچون تمام اقتصادهای دیگر جهان با مشکلاتی مثل گرانی مواجه است اما مواهب بزرگی مثل مالیات، سوخت و نان ارزان نیز برخوردار است. مواهبی که ایران بوسیله آنها در جایگاه سیرترین کشورهای جهان نیز قرار گرفته است.[5]

از طرفی دقت شود که به گواه اندیشمندان علم سیاست، کشوری که در عرصه هژمونی و امکانات دفاعی به رتبه تأثیرگذاری و حفظ امنیت خود و دیگران می‌رسد یعنی که توانسته یک اقتصاد درونزا و مقاومتی قوی را نیز به منصه ظهور برساند و از مشکلاتش سبقت بگیرد.

اینکه چرا آقای ظریفیان و دوستان ایشان که مدعی خط امام هستند از بیان این موفقیت‌ها و مثبتات اقتصادی امام روح‌ا… عاجزند و در این زمینه لکنت دارند محل سؤال و تأمل است. اگرچه برخی محافل تحلیلی معتقدند لکنت و انکار اصلاح‌طلبان ستادی از آنروست که آقایان قصد ایجاد فتنه اقتصادی در کشور دارند و بیان مثبتات کشور موجب خیس شدن هیزم گردآمده برای این فتنه خواهد شد!

***

کوبا نشد، ویتنام که می‌شود!

اوکراین، کوبا و حالا ویتنام؛ چپ‌های ستادی سازش می‌خواهند

محسن صفایی فراهانی، از دستگیرشدگان فتنه 88 به تازگی طی یادداشتی که صبح ما آنرا منتشر کرد در اشاره به مشکلات اقتصادی کشور نوشته است: راه برون‌رفت از این وضع واقعاً در تعامل ارکان حاکمیت است؛ یعنی ارکان حاکمیت باید توجه کنند که اگر می‌خواهند واقعاً کار موثری برای کشور انجام دهند، با این مکانیسم مطمئنا جواب نمی‌گیرند. یعنی نمی‌توانیم با استراتژی‌های تقابلی با دنیا، ادامه مسیر دهیم و توقع این باشد که آن‌ها با کشور ما همکاری کنند. برای توسعه‌ی کشور، در درجه‌ی اول باید در داخل تعامل به وجود آورد و بعد راه تعامل با دنیا را در پیش گرفت.

او می‌افزاید: ویتنام بعد از ۱۹۷۵ ده سال پس از جنگ، ابتدا اقدام به ترک مخاصمه با آمریکایی‌ها کرد و بعد هم با آن‌ها قرارداد صلح امضا نمود. در حالی که آمریکایی‌ها نزدیک ۲۵ سال سنگین‌ترین حملات بعد از جنگ جهانی دوم را در جنگ با ویتنام داشتند. دولت کمونیستی ویتنام، سراغ این رفت که از پتانسیل دنیا چگونه استفاده کند؟ امروز ببینید ویتنام چقدر به خود آمریکا صادرات دارد.[6]

*البته مخاطبان محترم ما پیش از این و طی اپیزود ابتدای مطلب، در اقاریر سعید حجاریان نیز خواندند که راه موفقیت از دهلیز کنار گذاشتن دین می‌گذرد و صفایی فراهانی هم اکنون همان حرف را تکرار می‌کند اما در جایگاه زمینی‌تری که اشاره به صلح و تعامل با شیطان بزرگ یعنی “آمریکا” دارد!

و این “بصیرت نافذ” خواص کشور خواهد بود که در صورت وجود می‌تواند این کانال‌کِشی‌های بعضا هوشمندانه را دقیقا رصد کند و با نور افشاندن به آنها در پیشگاه مردم؛ توطئه‌ای را خنثی کند که طراحان آن قصد دارند انقلاب اسلامی امام روح‌ا… را به هر نحو ممکن، اعم از فروپاشی از درون، به تسلیم کشاندن، شکست نظامی، فتنه داخلی و… سرنگون کنند.

اینکه اینان در این میانه چه تحفه‌ای می‌گیرند، بماند…

مسئله اینجاست که در صورت تسلیم شدن اذهان عوام و خواص در مقابل این القائات شوم به فضایی می‌رسیم که نه از تاک نشان ماند و نه از تاک‌نشان.

حرفهای این افراد در حالی است که تفکر شیعه و اسلام ناب محمدی در عصر کنونی هم توانسته کارآمدی بی‌همتای خود را در عرصه‌های اقتصادی، امنیتی، اجتماعی و… طی 43 سال گذشته اثبات کند. آنهم بدون هیچ نیازی به سازش یا کوتاه آمدن از مبانی.

اثباتی همراه با ادلّه و اسناد و دستاوردهایش که همه باید بدانیم رجال هسته سخت اصلاحات و خواص عوام زده در جبهه‌های دیگر قصد نگفتن آنها را دارند و این “انکار نماز خواندن علی(ع)” ممکن است در یک “فتنه اقتصادی” به تکرار فاجعه شهادت علی(ع) و یا تکرار عاشورای سال 61 هجری منجر شود.

چه اینکه این یک اصل محرز است که حتی ساکنان بهشت نیز در صورتی که ندانند در بهشت زندگی می‌کنند به تصور “زیست جهنمی” خواهد رسید و زمانی متوجه نعمات خود می‌شوند که دیگر خیلی دیر شده است.

خطر بزرگ، نداشتن حدنگاری دقیق از مشکلات و در ادامه نگفتن و انکار و لکنت در قبال مثبتات اقتصادی نظام جمهوری اسلامی ایران است. به دیگر سخن اینکه باید میزان دقیق مشکلات و امکانات و نعمات نظام جمهوری اسلامی را فهمید، دید و در “جهاد تبیین” بیان کرد.

انکار مشکلات یا نگفتن مثبتات به مثابه یک کارد دو لبه عمل خواهد کرد که موجب زخمی شدن از هر سو می‌شود.

مجاهدان این عرصه و کسانی که قصد دارند کشور ایران، نعمات انقلاب اسلامی از قبیل مالیات ارزان و دستاوردهای امام و شهدا و ولایت فقیه را از خطر بزرگ فتنه اقتصادی برهانند، کاری سخت و عمیق اما پر دستاورد در دنیا و آخرت بر عهده دارند.

بیان این نکته ضروریست که اصلاح‌طلبان طی 8 سال دولت آقای روحانی با صحبت‌هایی نظیر آنچه که صفایی فراهانی گفته است، کشور را اداره کردند و دست آخر با افتضاح و دستاورد “تقریبا هیچ” مواجه شدند…

پیشنهاد امروز ویتنام همان پیشنهاد کوبای دیروز است که در زمان رائول کاسترو با آمریکا توافق کرد و چیزی شبیه “برجام روحانی” را به مردم کوبا تحویل داد.

کوبایی که اصلاح‌طلبان توافقش را تشویق می‌کردند اما در انتها نه تنها طرفی از توافقش نبست بلکه نه تحریم تأثیرگذاری لغو شد و نه آمریکا از تخاصمش با کوبا گذشت.

نسخه‌ای که در جریان براندازی اقتصادی کشور اوکراین نیز از سوی اصلاح‌طلبان تکرار شد.

اینکه چپ‌های ستادی خواب هستند یا خود را به خواب زده‌اند، مقوله‌ای نیازمند تدقیق و تأمل است.

***

1_ https://mashghenow.com/?p=5253

2_ https://www.farsnews.ir/news/13931211001652

3_ mshrgh.ir/1325042

4_https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1538565

5_mshrgh.ir/944980

6_http://sobhema.news/?p=2001