افزایش محسوس مشارکت مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن در کل کشور گزاره‌های مهمی را پیش رو قرار می‌دهد:
یک: شاید اولین و مهمترین سوال این باشد که علت این افزایش محسوس حضور مردمی چیست؟ پاسخ اولیه همان موضوع همیشگی است و آن اینکه دشمن هرگاه در کشور دشمنی خود را همانند اغتشاشات اخیر نمایان‌تر می‌کند، واکنش و حضور مردم به صورت تصاعدی افزایش پیدا می‌کند. به همین دلیل به یکباره افزایش سی درصدی در کل کشور را مشاهده می‌کنیم و در برخی مناطق مثل سیستان و بلوچستان و کردستان که اقدامات دشمن ملموس‌تر شد، افزایش حضور از نقاط دیگر کشور هم بیشتر است. اگر سیاستمداران عاقلی در حاکمیت آمریکا و به خصوص اروپا باقی مانده، حداقل یکبار باید به این گزاره فکر کنند که اگر خروجی ماه‌ها طراحی اطلاعاتی و سیاسی که در قالب اغتشاشات اخیر تجلی یافت، اینک تبدیل به افزایش سی درصدی حضور مردم در سالگرد پیروزی انقلاب ایران آنهم در 44 سالگی شده، ادامه اصرار به افزایش دشمنی با جمهوری اسلامی چه دستاوردی برای آنها خواهد داشت و پیامدهای آن در میان مردم ایران چه خواهد بود. ضمن اینکه قاعدتاً و بر اساس عقلانیت سیاسی، زمان آن رسیده که دنیای غرب از خام شدن مجدد به دست برخی مشاوران ایرانی خائن عبرت بگیرد.
دو: اما آنچه از حضور کمی مهمتر است، حضور کیفی مردم است که عظمت ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ را بسیار بیشتر می‌کند. ملتی که در سخت‌ترین شرایط تحریم اقتصادی تاریخ معاصر و شدیدترین جنگ جهانی رسانه‌ای قرار دارد، حضور تک تک مردمش در دفاع از انقلاب اسلامی ایران، چندین برابر ارزشگذاری باید شود. واقعیت این است که مجموع و ترکیب حضور کمی و کیفی مردم در سالهای اخیر، بسیار جلوتر از حضور گسترده و پرشور مردم در سالهای اول انقلاب است.
سه: اگر واکنش به اغتشاشات اخیر مهمترین دلیل افزایش حضور کمی و کیفی مردم در ۲۲ بهمن امسال باشد، یک ارزیابی مهم می توان ارائه کرد و آن اینکه در صورت افزایش احساس تهدید خطر برای کشور، حتما حضور کمی مردم بیش از آنچه در ۲۲ بهمن امسال شاهد بودیم، اتفاق خواهد افتاد. این ارزیابی البته نکته جدیدی نیست و سالهاست اتاق فکرهای آمریکایی نیز به نوعی آن را مطرح کرده‌اند و به همین دلیل یکی از اصلی‌ترین محاسبات آنها برای عدم اقدام نظامی ولو کوتاه و مختصر علیه ایران همین است که با ملموس‌شدن تهدید و احساس خطر از طرف دشمن، شاهد شکل‌گیری وحدت بی‌سابقه در ایران خواهند بود.
چهار: تلاش برای ترمیم و افزایش رضایت عمومی از طریق جبران خطاها، اصلاح برخی رویه‌ها و افزایش خدمات، اینک باید اصلی ترین واکنش مسئولین برای ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ باشد ولی در نسخه های حکمرانی که گروه‌های سیاسی، تصمیم ساز و تصمیم گیر می‌پیچند این موضوع را نباید غفلت کنند که واکنش مردم به تهدید و برنامه دشمن، نه تنها انفعالی نیست بلکه شیب تصاعدی پیدا می‌کند و روی عمق معرفت و رفتار انقلابی مردم بیش از گذشته سرمایه‌گذاری کنند و از اصلاح انحرافی و غیرانقلابی مسائل اقتصادی، معیشتی و فرهنگی مردم بپرهیزند.
