سوآپ گازی؛ دستاوردی استراتژیک برای ایران!

در ۱۰۰ روز نخست دولت سیزدهم قرارداد سوآپ گاز ترکمنستان به جمهوری آذربایجان از خاک ایران به امضا رسید که این قرارداد از ماه آینده اجرایی می‌شود. با این قرارداد، ۱.۵ تا ۲ میلیارد مترمکعب درسال گاز ترکمنستان از خاک ایران به جمهوری آذربایجان منتقل می‌شود. ایران حق انتقال را از همان گاز (حدود ۳۰ درصد از گاز تحویلی) برداشت می‌کند. گاز ترکمنستان در پنج استان شمالی کشور مصرف می‌شود و به ازای آن گاز ایران از خطوط سراسری به جمهوری آذربایجان منتقل می‌شود.
پیشینه ۲۵ ساله موضوع سوآپ گاز ترکمنستان به جمهوری آذربایجان از خاک ایران 
در همین رابطه روزنامه ایران گفت‌وگویی با نرسی قربان، کارشناس ارشد انرژی انجام داده است که بخش‌های مهم آن را در ادامه می‌خوانید.

– موضوع سوآپ گاز از خاک ایران و تبدیل آن به عنوان هاب گاز در منطقه مسأله جدیدی نیست. ربع قرن است که درباره آن صحبت می‌شود و برنامه ایران این بوده که به عنوان یکی از بزرگترین دارندگان ذخایر گاز جهان واردکننده و صادرکننده گاز باشد و از سیستم‌های انتقالی خود استفاده بهینه کند. اما به دلایل متعددی این اتفاق نیفتاد.

– حالا با این قرارداد سوآپ گاز ترکمنستان به آذربایجان، تعاملات گازی ایران با همسایگان بیشتر شده و حتی ایران می‌تواند از ترکمنستان گاز تحویل بگیرد و در جنوب از مسیر خلیج فارس، یا در غرب به ترکیه و عراق، در شمال به ارمنستان و در شرق به پاکستان و حتی هند تحویل دهد.

– اطلاع دقیقی از اینکه چرا در گذشته این قرارداد امضا نشد ندارم اما شاید موضوع قیمت‌ها، تحریم و مسائلی از این دست اجازه نداده بود.

– چند سالی بود که ایران و ترکمنستان سر مسأله گاز توافق نداشتند. ترکمنستان به ایران گاز صادر می‌کرد و در چند سال قیمت گاز ارسالی بالا رفت و در نهایت گاز قطع شد. اما الان با مذاکراتی که انجام شده، ظاهراً بخشی از مشکلات حل شده است.

با امضای این قرارداد ترکمنستان و آذربایجان به ایران وابسته می‌شوند

– این مسأله به بهبود روابط ایران با کشورهای مرتبط با این قرارداد یعنی ترکمنستان و جمهوری آذربایجان کمک می‌کند. این کشورها را به ایران متکی می‌کند و اگرچه شاید مسأله دو سویه باشد اما این دو کشور بیشتر به ایران متکی می‌شوند، تا ایران به آنها.

– اگر این قرارداد درست اجرایی شود امتیاز استراتژیک برای ایران محسوب می‌شود. در مجموع این قرارداد نه تنها ضرری برای ایران ندارد بلکه خیلی هم خوب است.

امکان افزایش ۴ تا ۵ برابری ظرفیت انتقال پایدار در قرارداد سوآپ گاز

– این جریان گازی تازه آغاز شده و حتی تصور می‌کنم که می‌تواند به رقم ۲۰ الی ۲۵ میلیون مترمکعب در روز نیز برسد و از ۵ میلیون متر مکعب فعلی فراتر رود.

– ایران می‌تواند از شبکه گسترده خطوط انتقال خود تا آنجا که امکان و ظرفیت انتقال پایدار وجود دارد، در این مسیر بهره ببرد.

ضرورت بهبود روابط بین‌المللی و تعاملات جهانی برای گسترش بازار گاز صادراتی

– در حال حاضر ایران به عراق و ترکیه، ارمنستان و نخجوان گاز ارسال می‌کند اما برای اینکه ایران بتواند صادرات گاز را افزایش دهد باید ابتدا مصرف داخلی را بهینه کند. تقاضا برای گاز در کشور ما زیاد است و با اینکه تولید کننده سوم گاز در جهان هستیم اما در فصول سرد کمبود گاز داریم. فعلاً صادرات گاز به کشورهایی مانند پاکستان و هند هم منتفی است.

– در حال حاضر کاری که ایران می‌تواند انجام دهد حدود ۱۰ درصد افزایش صادرات گاز به ترکیه و عراق و دیگر کشورهایی است که با آنها قرارداد دارد. ضمن آنکه باید روابط بین‌المللی و تعاملات جهانی را نیز برای گسترش بازار گاز صادراتی بهبود بخشید.

ظرفیت تولید گاز می‌تواند ۲برابر شود

– آمریکا با یک چهارم ذخایر گازی ایران حدود ۳ برابر ایران گاز تولید می‌کند. ایران با سرمایه‌گذاری در میادین گازی خود حداقل می‌تواند ۲ برابر میزان فعلی یعنی حدود ۱/۵ میلیارد متر مکعب در روز ظرفیت تولید گاز داشته باشد. البته این نیازمند جذب سرمایه خارجی است.

– دولت‌ها معمولاً در پروژه‌هایی که برای آن سرمایه‌گذار وجود دارد، ورود نمی‌کنند و تولید گاز نیز یکی از این بخش هاست. باید شرکت‌های بزرگ در این بخش سرمایه‌گذاری کنند و در کنار افزایش تولید باید برای انتقال آن و همینطور محل مصرف این گاز که قرار است صادر شود یا خیر، تعیین تکلیف شود.

فرصتی برای تبدیل‌شدن ایران به هاب گاز منطقه وجود دارد؟

– به نظر می‌رسد که دیگر فرصت تبدیل ایران به هاب گاز منطقه از دست رفته است. اما هنوز فرصت برای تبدیل ایران به هاب برق منطقه وجود دارد و باید با اصلاح مصرف انرژی در کشور و بازسازی شبکه برق و رایزنی و عقد قرارداد با همسایگان در این زمینه ورود کرد. این موضوع نیز نیازمند جذب سرمایه بویژه سرمایه خارجی است.

– قرارداد سه‌جانبه سوآپ گاز ترکمنستان اتفاق خوبی بود و امکان افزایش نیز دارد؛ شاید ایران بتواند بازارهایی را نیز به واسطه خط لوله و ال‌ان‌جی در آینده به بازارهای صادراتی گاز خود اضافه کند اما برای تبدیل ایران به هاب گاز منطقه دیگر دیر شده است.