طبق این یادداشت، تضمین دوام توافق در دولت بعدی آمریکا، مهم‌ترین نگرانی ایران است. نکته‌ای که با توجه به احتمال ریاست‌جمهوری یک جمهوری‌خواه در ۲۰۲۵، تبعات منفی جدی خواهد داشت. در واقع ایران پس از یک تنفس اقتصادی که ثمرات و منافع فوری در پی دارد، بار دیگر به دور فشارها و تحریم‌ها بازمی‌گردد.
به ادعای این یادداشت، شکست مذاکرات به افزایش فشارها از سوی اروپا و آمریکا، تشدید حملات اسرائیل به برنامه هسته‌ای و افول گفتگوهای ایران با عربستان و امارات منجر خواهد شد. گرچه چین و روسیه مانند دوران اوباما، با فشار علیه ایران همراهی نخواهند کرد.
نویسندگان اذعان می‌کنند که مقاومت در برابر تحریم‌ها، تاکتیک هوشمندانه‌ای بود تا ایران را در موقعیت بهتری برای مذاکره قرار دهد. ولی در صورتی که مجاری دیپلماتیک مسدود شود، استقامت بی‌معناست. این یادداشت به مقامات ایران و آمریکا توصیه می‌کند که مزایای راهبردی احیای توافق را در نظر بگیرند و انعطاف بیشتری نشان دهند.
برخلاف توصیه نویسندگان این گزارش، به نظر می‌رسد تیم مذاکره‌کننده ایرانی، تحمل فشارهای اقتصادی برای دست‌یابی به یک توافق پایدارتر را به پذیرش یک توافق ناقص و ورود به چرخه تکرارشونده تنفس و فشار اقتصادی، ترجیح می‌دهد.
