حادثه تلخ آتش‌سوزی در بندر شهید رجایی، که باعث جان‌باختن چندین نفر از هموطنانمان شد، باز متاسفانه یک صحنه آشنا رو جلوی چشمانمان آورد: دست‌به‌دست شدن تصاویر دلخراش قربانی‌ها در فضای مجازی، بدون ذره‌ای ملاحظه!
در این زمینه یک سوالی همیشه مطرح می‌شود: چرا در ایران، تصاویر دلخراش قربانیان براحتی توسط برخی رسانه ها منتشر می‌شود، در حالی که در فاجعه های مشابه در دیگرکشورها، چنین تصاویری به ندرت دیده می‌شود؟
این درحالی است که فجایای طبیعی و انسانی در سراسر جهان، از جمله زلزله ترکیه با بیش از ۵۹,۰۰۰کشته و آتش‌سوزی‌های مرگبار در استرالیا (فوریه ۲۰۰۹، ۱۷۳ کشته) و آمریکا (آتش‌سوزی در کالیفرنیا با ۸۵ کشته و تخریب ۱۸ هزار سازه)، اغلب با مدیریت دقیق رسانه‌ای و انتخاب محتاطانه تصاویر روبرو می‌شود، در ایران شاهد یک روند کاملاً متفاوت و عجیب هستیم.
تصاویر دلخراش ازقربانیان حوادث، که معمولاً به دلیل احترام به کرامت انسانی و جلوگیری از بار روانی به مردم و خانواده قربانیان کمتر منتشر می‌شود، در ایران بدون هیچ ملاحظه‌ای و براحتی از رسانه‌ای به رسانه دیگر دست به دست می‌شود!
با نگاهی به این رفتار رسانه ها، می‌توان گفت که این وضعیت نوعی از «ولنگاری رسانه‌ای» و نبودنظارت است که در آن هیچگونه ضابطه‌ای برای انتشار محتوای تکان دهنده وجود ندارد. انتشارتصاویر دلخراش قربانیان نه تنها به هیچ وجه به درک عمومی ازحادثه کمک نمی‌کند، بلکه باعث افزایش شوک و اضطراب درجامعه می‌شود. درمقابل، درکشورهای دیگر حتی در شرایط بحرانی انتخاب محتوا و نحوه ارائه آن طبق قانون و با درنظر گرفتن تاثیرات روانی صورت می‌گیرد.
