اقدام اشغالگران صهیونیستی مبنی بر ترور سید رضی موسوی از فرماندهان برجسته سپاه قدس وابسته به سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران به معنای افزایش چالش و تحریک ایران از سوی رژیم صهیونیستی به شمار میرود.
این مقاله میافزاید که درست است که این اولین بار نیست که یک شخصیت نظامی برجسته ایرانی ترور شده است، اما این ترور در زمانی کاملاً متفاوت و خاص و همزمان با تجاوز رژیم صهیونیستی به نوار غزه و دیگر مناطق فلسطین اشغالی انجام شده است.
عطوان میافزاید که تنها گزینه قانع کننده در برابر حاکمیت ایران انجام اقدامی انتقام جویانه در حد شهید سید رضی موسوی است که میتواند دو پیام را داشته باشد؛ اول اینکه به عناصر محور مقاومت اطمینان داده و روحیه آنها را بالا ببرد و دوم اینکه پیامی برای اشغالگران صهیونیست باشد مبنی بر اینکه حاکمیت ایران در گرفتن انتقام شهدای خود در مناطق مختلف و در داخل یا خارج از سرزمینهای اشغالی هیچ تردیدی به خود راه نمیدهد. این واکنش انتقام جویانه میتواند همزمان با سالروز ترور سردار شهید قاسم سلیمانی در سوم ژانویه آینده و یا قبل از آن باشد.
این تحلیلگر مسائل راهبردی منطقه بعید ندانست که ترور سردار موسوی تلاشی توطئهآمیز از سوی رژیم صهیونیستی برای کشاندن آمریکا به جنگ با ایران و شعلهور کردن تمام منطقه باشد، چرا که تلآویو متوجه این نکته شده که در جنگ غزه شکست خورده و در نتیجه این شکست، هیبت و امنیت و ثبات خود را از دست داده است و به همین علت به دنبال گسترش دامنه جنگ و انداختن بار مسئولیت بر دوش آمریکا است تا شاید بتواند از این بنبست رهایی پیدا کند و بقای خود را ولو برای چند سال طولانیتر کند. اما نتیجه چنین جنگی برای آمریکا و همچنین رژیم صهیونیستی فاجعه بار خواهد بود، به ویژه در شرایطی که آمریکا در اوکراین و تلآویو در نوار غزه شکست خورده است.
عطوان در پایان تاکید کرد: ما بعید نمیدانیم که واکنش ایران به ترور سردار موسوی ویرانگر باشد، چرا که انتقامجویی برای شهادت یک فرمانده نیست، بلکه در جهت حفظ هیبت و اعتبار ایران در مورد تهدیدهایش و ترساندن دشمنانش به خصوص آمریکا و رژیم صهیونیستی است. تهدید به انتقام از سوی سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور این کشور انجام شده و همانطور که حسین امیر عبداللهیان وزیر خارجه ایران تاکید کرد شمارش معکوس برای این انتقام آغاز شده است. شاید طی روزهای آینده وقتی از خواب بیدار شدیم، شاهد انتقام بزرگ ایرانیها باشیم.
عبدالباری عطوان