مذاکره مستقیم با ایالات متحده

 یکی از استدلال‌های مطرح‌شده توسط حامیان ایده مذاکره مستقیم، حصول یک توافق بلندمدت و پایدار است. در حالی که توافق با ثبات در حداقلی‌ترین حالت نیاز به تصویب کنگره آمریکا دارد تا مانع از نقض آسان آن شود و مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم تأثیری در نظر کنگره ندارد.

 مذاکره مستقیم با ایران همان چیزی است که دونالد ترامپ نیز به دنبال آن بود. انگیزه این اقدام هم نه حل مشکلات بلکه دستاوردنمایی در حوزه سیاست خارجی است. مذاکره مستقیم می‌تواند به داخل و خارج ایالات متحده پیام اقتدار و پیروزی ارسال کند، در حالی که چشم‌اندازی برای انتفاع عملی ایران وجود ندارد.

 در حالی که ایالات متحده هدف خود را بصورت آشکار محدودسازی ایران اعلام می‌کند، مذاکره مستقیم بجای تعامل از موضع برابر، تصور سازش، تسلیم و پذیرش خواسته‌های جاه‌طلبانه طرف مقابل را ایجاد می‌کند که می‌تواند وجهه ایران به ویژه در حوزه محور مقاومت را مخدوش کند.

 در شرایط کنونی که بصورت نسبی زمان به ضرر ایالات متحده است، به نظر می‌رسد که طرح و ترویج ایده مذاکره مستقیم برای دستاوردسازی و حصول یک توافق سریع و محدودساز با ایران است. لذا بهینه‌ترین مسیر برای ایران پیگیری مذاکرات چندجانبه محدود به موضوع هسته‌ای است.