اما چرا چنین حسی در این جماعت به وجود آمده است؟! دو دلیل مهم از نظر من برای چنین مسأله‌ای می‌توان برشمرد: اول اینکه دولت ها به وظیفه خود مبنی بر اجرای قانونی که وضع کرده و باید ضامن اجرای آن باشد، عمل نمی‌کند و موجب بی‌ارزشی و سبک شدن آن گشته است. دوم هم متأسفانه جو رسانه‌ای موجود این توهم را ایجاد کرده که مذهبیون افرادی ضعیف هستند و می‌توان هر بلایی بر سر آن‌ها آورد. نهایتا اگر نهاد‌های قضایی و انتظامی ورودی نداشته باشند، قدرتی ندارند و همین برخی را جری‌تر کرده است.
در مورد دلیل دوم اگر فرصتی دست بدهد، جداگانه صحبت خواهم کرد. اما امروز مسأله اصلی بحث حاکمیت قانون است. قانونگذار ما در حال بررسی لایحه عفاف و حجاب است که با توجه به مطالعه آن و تعداد نقد‌هایی که نسبت به متن موجود وارد کرده‌اند، به نظر نمی‌تواند حتی نظر مثبت شورای نگهبان را به خود جلب کند، چه برسد مردمی را که موضوع این قانون هستند. مجریان ما هم با توجه به وضع موجود، مجبور هستند بر اساس مواد موجود در قانون مجازات اسلامی عمل کنند. اما متأسفانه در این زمینه درست عمل نمی‌شود و اینگونه احساس می‌شود که برخی نهاد‌ها گارد خود را نسبت به بی‌حجابی پایین آورده‌اند.
نهای های مسئول باید موضع خود را در قبال قانونی که وضع کرده و وظیفه اجرای آن را بر عهده دارد، مشخص کند. اگر رعایت حجاب، قانون مملکت است، پس باید خود نهاد های مسئول هم در خط مقدم برخورد با هنجارشکنان قرار بگیرد و در جایی هم که ضابطان حضور ندارند، راهکار‌هایی تدارک ببیند تا از درگیری بین مردم جلوگیری شود. کم‌کاری دستگاه‌های متولی در صیانت از قانون، موجب شده تا اقشار مذهبی از سر غیرت دینی، نسبت به وضع پیش آمده واکنش نشان بدهند و گاهی در شرایط نامناسب امر به معروف کنند.
از سوی دیگر قانون شکنان هم که مانعی بر سر راه خود نمی‌بینند و احساس قدرت می‌کنند، هر روز بدتر از دیروز به خیابان‌ها می‌آیند. نتیجه این دو رفتار می‌شود افزایش شکاف‌های اجتماعی در جامعه ایران؛ و ماحصل چنین مسأله شومی، امنیت ملی کشور را هدف قرار می‌دهد. چه دلمان بخواهد و چه نخواهد، دشمن هم فارغ از اینکه این خیال خام را با خود به گور خواهد برد، منتظر است تا انسجام میان مردم ایران از بین برود تا به خاک این مملکت تعرض کند و طومار جمهوری اسلامی را در هم بپیچد. در زمان اغتشاشات سال گذشته هم شاهد بودیم که در مرز‌های شمال غرب کشورمان چه اتفاقاتی در جریان بود.
بدون شک امنیت ایران و همه مردم آن، بدون توجه به سلایق گوناگون، برای نظام در اولویت قرار دارد. اما سران کشور باید به این مسأله توجه کنند که راه حفظ امنیت ایران، از افزایش اختلاف در کف جامعه گذر نمی‌کند. درگیری بین مردم و ترویج خشونت، فضا را رادیکال می‌کند و هر لحظه امکان دارد که گروه‌های مذهبی غیرقابل کنترلی، نسبت به افراد هنجارشکنی که علی‌الخصوص با زنان چادری بر سر امر به معروف درگیر می‌شوند، برخوردی خودسرانه انجام دهند؛ و این دقیقا همان بهانه‌ای است که امروز عده‌ای برای روشن کردن آتش فتنه‌ای مجدد به دنبال آن هستند.
