آیا باید منتظر جنگ داخلی در فرانسه باشیم؟

فرانسه این روزها صحنه تظاهراتهای گسترده مردمی است که با خشونت بسیار شدید پلیس این کشور، پاسخ داده می‌شود. ناظران می‌گویند که قتل یک جوان پناهنده، خشم فرو خورده اقشار محروم و مستضعف فرانسه را بروز داده است.

در پی کشته شدن نوجوان ۱۷ ساله در حومه پاریس توسط پلیس، فرانسه چهارمین شب تظاهرات مردمی را پشت سر می‌گذارد؛ تظاهراتهایی که با سرکوب شدید نیروهای پلیس فرانسه، پاسخ داده می‌شود و دامنه اعتراضات نیز در حال گسترش است.

، عبدالباری عطوان تحلیلگر مسائل سیاسی با انتشار یادداشتی در روزنامه الکترونیکی رأی الیوم به این تحولات پرداخت و نوشت، اعتراضات و اقدامات خشونت‌باری که فرانسه این روزها شاهد آن است، به خاطر قتل یک جوان پناهنده توسط پلیس نیست، بلکه معلول خشم شدید ناشی از ظلم و تعدی نیروهای امنیتی و همچنین شرایط غیر انسانی است که مهاجران در این کشور با آن روبرو هستند.

در این گزارش آمده است، به خاطر افزایش اقدامات تحریک‌آمیز، فرانسه یکی از بزرگترین مراکز نژادپرستی و اسلام‌هراسی در قاره اروپاست و قتل این پناهنده الجزایری، فقط خشم فروخورده مردم فرانسه را منفجر کرد؛ زیرا تورم امان مردم این کشور را بریده است و سردمداران فرانسوی نیز قادر به کنترل آن نیستند. این رخدادها، به معنای واقعی کلمه یک جنگ است؛ زیرا با وجود استقرار ۴۵ هزار پلیس و نیروی امنیتی، اعتراضات همچنان ادامه دارد.

در جریان این اعتراضات، بیش از دو هزار خودرو به آتش کشیده شده، صدها مغازه در پاریس غارت، بیش از دو هزار نفر بازداشت و بیش از ۲۰۰ پلیس زخمی شدند و انتظار می‌رود که بر این آمار و ارقام افزوده شود. پناهندگان در فرانسه، شرایط رقت‌باری دارند و به حاشیه رانده می‌شوند؛ به ویژه مسلمانان.

بر اساس این گزارش، پناهندگان به ویژه مسلمانان در فرانسه با توهینهای بسیاری روبرو هستند و به عقاید مذهبی آنان اهانت می‌شود و دولت فرانسه به بهانه دروغ «آزادی بیان»، برای توهین‌کنندگان فرش قرمز پهن می‌کند. خطرناکتر از این مسئله، جانبداری مفتضحانه دولتهای فرانسه از جنایات صهیونیستها در فلسطین اشغالی است. پاریس حتی هر گونه همبستگی سیاسی یا رسانه‌ای با قربانیان تروریسم صهیونیستها را «حمایت از تروریسم» عنوان می‌کند و به حامیان این کشتارها هم تریبون داده است.

با ادامه شورش‌ها و درگیری‌های خیابانی در فرانسه، «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه، سفر رسمی خود را به آلمان به تعویق انداخت. سخنگوی رئیس جمهور آلمان گفت که ماکرون با «فرانک والتر اشتاین مایر» همتای آلمانی خود در این زمینه صحبت کرده است. این سخنگو افزود: «ماکرون خواسته است که سفر رسمی برنامه ریزی شده به آلمان به تعویق بیفتد.»

ماکرون روز جمعه از والدین خواست تا نوجوانان را در خانه نگه دارند و برای سرکوب شورش‌های گسترش یافته در سراسر فرانسه محدودیت‌هایی را در استفاده از رسانه‌های اجتماعی پیشنهاد کرد. علیرغم درخواست ماکرون از والدین برای نگه داشتن فرزندانشان در خانه، درگیری های خیابانی بین معترضان جوان و پلیس ادامه یافته است.

عطوان در ادامه نوشت، اگر دولتهای فرانسه از عدالت در فلسطین حمایت کنند و به جای گذشته استعماری خود، با مهاجران با هعنوان شهروندانی تعامل داشته باشند که صاحبان حق هستند و سیاست به حاشیه راندن و تبعیض را کنار بگذارند، فرانسه هم امن‌تر و باثبات‌تر خواهد بود. فرانسه در واقع به گذشته استعماری خود بازگشته است و این مسئله در مداخلات سیاسی، نظامی و اقتصادی این کشور در امور داخلی کشورهای مهاجران مشهود است.

در ادامه این گزارش، ضمن انتقاد از مداخلات فرانسه در سایر کشورها، آمده است، آیا دولت نیکولای سارکوزی، رهبری مداخلی نظامی در لیبی را بر عهده نداشت؟. در آن دوران، هدف فرانسه، غارت نفت و گاز لیبی و ناکام گذاشتن طرح معمر قذافی برای مبارزه با نفوذ استعمار در قاره آفریقا بود. آیا دولت فرانسه در صدر گروه موسوم به دوستان سوریه نیست و در عین حال، هزاران تروریست را برای نابودی این کشور فرستاد تا صدها هزار نفر از مردم سوریه را به خاک و خون بکشند؟.

بر اساس این گزارش، کوتاهترین مسیر برای بازگشت آرامش به فرانسه، اعتراف جدی به اشتباه، تلاش برای تغییر سیاستها و مواضعی است که در حمایت از اسلام‌هراسی و تبعیض نژادی است، وگر نه این کشور به سمت جنگ داخلی حرکت خواهد کرد. هم اکنون اقتصاد فرانسه بیش از سه تریلیون یورو بدهکار است. فرانسه که حامی اصلی اسلام‌هراسی است، با چالش بی‌سابقه‌ای روبروست که امنیت و ثبات این کشور را تحریک می‌کند.

در پایان این گزارش آمده است، هم اکنون شاهد «انتفاضه محرومان» در فرانسه هستیم و این کشور در بدترین دوران خود از نظر سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و نظامی قرار دارد و جنگ اوکراین نیز مزید بر علت شده است. فرانسه باید هر چه سریعتر اشتباهات خود را جبران کند. کشته شدن یک پناهنده فقط جرقه‌ای بود تا فیتیله بشکه خشم مردمی روشن شود.

دیدگاهتان را بنویسید