سیاست آمریکایی‌ها این است که تا از پیروزی در میدان نبرد مطمئن نشوند، وارد رویارویی مستقیم نمیشوند؛ از همین رو احتمالا توقیف نفتکش های آمریکا توسط ایران، برای سران این کشور شوک‌آور و پیش‌بینی نشده بود.
هشتم اردیبهشت امسال بود که خبرگزاری رویترز خبر از توقیف یک نفتکش آمریکایی توسط ایران داد. این خبرگزاری ادعا کرد که این اقدام ایران در پاسخ به توقیف یک نفتکش ایرانی توسط آمریکا بود. پنج روز بعد از انتشار این خبر، آسوشیتدپرس با انتشار اطلاعیه‌ی نیروی دریایی ارتش آمریکا، از توقیف دومین نفتکش این کشور توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تنگه‌ی هرمز خبر داد.
تیرماه سال 1400 بود که انگلیس یک نفتکش ایرانی را در جبل الطارق توقیف کرد. چند روز پس از این اتفاق، ایران نیز طی یک رویارویی با رزم‌ناو انگلیسی، نفتکش استنا ایمپرو، متعلق به انگلیس را توقیف و به سواحل ایران هدایت کرد. یک سال بعد، در خردادماه 1401، جمهوری اسلامی ایران در پاسخ قاطعانه به مصادره و انتقال محموله یک نفتکش ایرانی توسط یونان، دو نفتکش متعلق به این کشور را در نزدیکی عسلویه و بندر لنگه توقیف کرد. دولت آمریکا در راستای سیاست فشار حداکثری به دنبال فشار بر دولت‌های غربی بود تا کشورهای ثالث مانع عبور نفتکش‌های ایرانی بشوند. آمریکا قصد داشت از این طریق در عین عدم رویارویی مستقیم با منافع جمهوری اسلامی، جلوی صادرات نفت ایران را بگیرد. اما پاسخ متقابل و قاطع جمهوری اسلامی به کشورهای تهدید کننده منافع ایران، منجر به آزادی نفتکش‌های ایرانی در سواحل یونان و تنگه جبل الطارق شد. در واقع زورگویی آمریکا به کشورهای غربی برای توقیف نفتکش‌های ایران، نه تنها مانع ناوگان صادرات نفتی ایران نشد. بلکه اقدامات تقابلی جمهوری اسلامی، قدرت بازدارندگی ایران را در مقابل کشورهای هم‌پیمان آمریکا بالا برد.
حمله به نفتکش‌های ایرانی از خلیج فارس تا مدیترانه و دریای سرخ، راهبرد دیگری بود که آمریکا و رژیم صهیونیستی برای مختل کردن چرخه دور زدن تحریم‌ها از سال 98 شروع کرده بودند. مهرماه 98 بود که رسانه‌ها گزارش دادند یک نفتکش ایرانی در مسیر دریای سرخ مورد اصابت موشک قرار گرفته است. خبر حمله به کشتی پشتیبانی تکاوران دریایی ایران نیز در فروردین 1400 توسط رسانه‌ها منتشر شد. اما با پایان تابستان 1400، جمهوری اسلامی که آمر و عامل این حملات را رژیم صهیونیستی میدانست، با هدف قرار دادن کشتی‌های تجاری رژیم در خلیج فارس، دریای عمان، سرخ و مدیترانه که منجر به عدم ادامه این نبرد از سوی صهیونیست‌ها شد، به این نبرد دریایی پایان داد.
در دور جدید تنش افزایی آمریکا، این کشور خود مجبور به رویارویی با کشتی‌های ایرانی شد. ابتکار ایران در پاسخ متقابل و توقیف هوشمندانه نفتکش‌های آمریکایی توسط نیروی دریایی ارتش و سپاه، ابتدا برنامه جدید آمریکایی‌ها را با شکست مواجه کرد و سپس نشان داد که هیچ تهدیدی را در مقابل نفتکش‌های خود بی پاسخ نمی‌گذارد.
سیاست آمریکایی‌ها این است که تا از پیروزی در میدان نبرد مطمئن نشوند، وارد رویارویی مستقیم نمیشوند؛ از همین رو احتمالا توقیف نفتکش های آمریکا توسط ایران، برای سران این کشور شوک‌آور و پیش‌بینی نشده بود. آمریکا که قصد داشت خلیج فارس را برای کشتی‌های ایرانی ناامن کند، حالا نگران امنیت کشتی‌های تجاری خود در خلیج فارس است. به عبارت دیگر این اقدام آمریکا در مقابل ایران نه تنها بازدارنده نبوده بلکه با این کار، یک تهدید جدید علیه منافع خود در خلیج فارس ایجاد کرد. این افزایش تهدیدات علیه منافع آمریکا، موجب سرعت بخشیدن به روند خروج ایالات متحده از منطقه خواهد شد.
محمد جواد طوسی
