این امر فارغ از نوع واکنش طرف‌های اروپایی و آمریکا، اتهام مذاکره‌گریزی و اینکه ایران تمایلی به احیای توافق ندارد را به حاشیه برد. به نظر می‌رسد اتکای این دو بسته پیشنهادی به نتایج شش دور پیشین مذاکرات بوده است تا طرف مقابل بداند انقطاعی در فرآیند مذاکرات رخ نداده است.
گفتنی است بسته مرتبط با تحریم‌ها با جزییات و دقت نظر بیشتری نسبت به بسته برنامه هسته‌ای ارائه شد تا طرف آمریکایی و متحدان اروپایی قاطعیت و اراده ایران درباره ضرورت رفع تحریم‌های برجام و حتی مغایر با توافق را درک کنند. دیگر اینکه به نظر می‌رسد ایران ایده «توافق موقت» را به طور کامل رد کرده است تا بر رفع یکپارچه تحریم‌ها تأکید ورزد.
دو مسأله راستی‌آزمایی و ضمانت عدم خروج از توافق، هم‌چنان محل اختلاف است و احتمالاً بیشترین مباحث دور هشتم مذاکرات به این بحث اختصاص یابد. احتمال ورود روسیه و چین با جدیت بیشتر با هدف میانجی‌گری میان ایران و اروپا برای توازن میان مطالبات طرفین، وجود دارد.
برخلاف ادعای آمریکا، زمان بیشتر به ضرر دولت‌های غربی است که هم نگران خدشه بر «معماری عدم اشاعه» هستند و هم از سوی رژیم صهیونیستی برای مهار برنامه هسته‌ای ایران تحت فشار قرار گرفته‌اند. به همین دلیل ایران پس از ارائه دو بسته پیشنهادی، اعلام نمود منتظر تصمیم طرف‌های مقابل می‌ماند و عجله‌ای برای توافق ندارد.
با وجود تجربیات ماه‌های گذشته نباید احتمال اقدام خراب‌کارانه رژیم صهیونیستی در آینده برای کاهش سرعت برنامه هسته‌ای ایران را از نظر دور داشت. هم‌چنین این احتمال وجود دارد که آمریکا همراه اروپا پرونده ایران را به شورای حکام برده و قطعنامه‌ای در محکومیت ایران صادر نمایند تا فشار دیپلماتیک بیشتری وارد کنند.
