فرض کنید دزدی خانه شما را سرقت کرده باشد و فرصت پیدا نکند چند تکه‌ای را با خود ببرد. اما شما اشتباهاً این چند وسیله‌ای را که در زمان سرقت از قلم انداخته و در خانه مانده را هم جزء اموال سرقتی گزارش کنید.
در این بین وقتی اشتباه شما درباره میزان اموال سرقتی مشخص شد تازه دزد هم مدعی شده و کلا اصل سرقت زیر سوال برده شود.
حال به نظر شما پس از این اشتباه‌تان درباره میزان اموال سرقتی، آیا باید آن سارق بی‌گناه شناخته شود؟
داستان این روزهای ما هم به این صورت است. چند روز قبل و در سالروز فرار محمدرضا پهلوی از کشور، سخنگوی دولت توئيتی را درباره خروج جواهرات سلطنتی توسط شاه منتشر کرد: «35 میلیارد دلار اموال ایرانیان 384 چمدان جواهر و الماس دو تاج با 5 هزار قطعه الماس، 50 قطعه زمرد و 368 حبه مروارید که از نظر قیمت غیرقابل تخمین است و…. اینها بخشی از اموالی است که دیکتاتور هنگام فرار با خود به خارج برد. امروز سالگرد مرگ سلطنت، وابستگی و وطن فروشی در ایران است.»
قطعاً هیچکس جز محمدرضا پهلوی و اطرافیانش نمی‌دانند که هنگام خروج از ایران دقیقاً چه مقدار سرمایه این خاندان با خود برده است.
در اینجا قصد هم نداریم که به اموال غارت رفته‌ای که در زمان سلطنت و در هنگام خروج از ایران توسط محمدرضا پهلوی و نزدیکانش با استناد به منابع معتبر داخلی و حتی خارجی اشاره کنیم.
حتی مسئله اموال و املاک متعلق به خانواده پهلوی در خارج از کشور را که نیاز به ارائه سند و مدرک هم ندارد و در خود زمان سلطنت پهلوی و در هنگام مسافرت این خاندان به خارج از کشور استفاده می‌شده و در آن اقامت داشتند هم، نمی‌خواهیم مطرح کنیم.
اما برای هر ایرانی چه موافق و چه مخالف پهلوی این سوال مطرح است که در این حدود 44 سالی که این خاندان در خارج از کشور زندگی می‌کنند، چطور توانستند هزینه زندگی خود را تامین کنند؟، آن هم زندگی به شیوه همچنان اشرافی، در بهترین مناطق جهان و اقامت در لاکچری‌ترین مکان‌ها.
آیا هزینه این زندگی اشرافی خاندان پهلوی در همه این سال‌های پس از فرار از ایران، از طریق کار و زحمت بدست آمده یا با دستبرد به اموال غارت شده ایران است.
جالب تر از همه اینها، گستاخی بازمانده‌های پهلوی پس از این ماجرا می‌باشد که می‌توان به مصاحبه فرح پهلوی همسر شاه مخلوع با یکی از رسانه‌های معلوم الحال اشاره کرد.
وی در بخشی از این مصاحبه طوری وانمود کرده که هنگام خروج از کشور، بخش بزرگی از جواهرات شخصی‌اش را در ایران جا گذاشته که انگار این جواهرات واقعا جزء اموال شخصی وی بوده و از طریق مشروع و با زحمت کشیدن بدست آمده است. در حالی که اینها متعلق به شخص یا خاندان سلطنتی نمی‌باشد و به عنوان سرمایه ملی است.
البته در این سالها بخشی از این پول‌های باد آورده را باد با خود برده که شاید اغلب آن در همان سال‌های نخست پس از پیروزی انقلاب و در زمان آوارگی شاه و همراهانش باشد که هیچ کشوری آنان را نمی‌پذیرفت و این ثروت در هنگام آوارگی از این کشور به آن کشور توسط میزبانان غارت می‌شد.
با همه اینها اما میزان ثروت و دارایی‌های پهلوی در خارج از کشور به حدی است که چند نسل آینده این خاندان هم می‌توانند از این اموال مسروقه برخوردار باشند و به این زندگی اشرافی ادامه دهند، مسئله‌ای که تصاویر منتشر شده از فرزندان رضا پهلوی در فضای مجازی آن را تایید می‌کند.
با همه این موارد، یک بار دیگر باید تاکید کرد که پهلوی‌ها به وقت فرار از کشور چمدان‌ها و صندوق‌هایی پر از عتیقه، جواهرات و الماس‌های گران‌بها و میلیاردها دلار از کشور سرقت کردند؛ حال همان طور که در مثال دزد در صدر مطلب اشاره شد مدعی هستند که آن دو تکه را نبرده‌اند!
