محمدرضا کائینی پژوهشگر تاریخ معاصر، در یادداشتی نوشت:زنده‌یاد آیت‌الله حاج شیخ محمدناصری دولت‌آبادی –که روز گذشته روی از جهان برگرفت و رهسپار ابدیت شد- در عداد عالمان عارفی است که تلاش آنان برای سلوک و شهود، هرگز با عزلت‌گزینی و انقطاع از خلق جمع نشد! او از سرمایه عرفان خویش بهره گرفت تا در دین و دنیا از خلق الله دستگیری کند. نام‌های بزرگی که در زمره استادان آن دانشور نامور بودند، خود معرف دانش و بینش اویند. اعاظمی، چون سید جمال الدین گلپایگانی، شیخ عباس قوچانی.
به نقل از روزنامه جوان، سیدمحمد کشمیری و سید هاشم حداد در تحصیل عرفان و آیات امام خمینی، سیدعبدالهادی شیرازی، سید محمود شاهرودی و سید ابوالقاسم خویی در تلمذ فقه و اصول. چنین شخصیتی می‌توانست صرفاً گوشه نشین باشد، نهایتاً درسی بگوید، جماعتی اقامه کند و وجیه المله و جنت مکان بماند. اما او علاوه بر مفاوضات خویش برای عوام و خواص -که بسا را شیفته خویش ساخت- به اقدامات رفاهی بسیاری از قبیل تأسیس مراکز علمی و درمانی پرداخت و در این فقره نیز گره گشایی فراوان نمود.
در این موضوع چندان توقف نمی‌کنیم، چه حاصل کار او در برابر دیدگان مردم اصفهان و ایران است، به ویژه روزه‌دارانی که سحر خویش را به مواعظ آن بزرگ زینت می‌دادند و مشام جان را به شمیم یافته‌هایش معطر می‌ساختند. اما سخن این وجیزه در باب احساس تکلیف او در برابر فضای سیاسی کشور، پس از سال ۱۳۸۸ است. به شهادت اسناد، در تاریخچه سیاسی انقلاب و نظام تا پیش از آن مقطع نیز نشانه‌هایی از آیت‌الله ناصری وجود داشت، اما وی با مشاهده وقایع پس از فتنه، بی توجه به خوشایند یا بدآیند ابنای روزگار یا طعن طاعنان به میدان آمد و در تبیین مکانت رهبری و لزوم توجه همگان به ویژه مبلغان دین بدان، سخنانی صریح مطرح ساخت. آن روحانی آگاه بر این باور بود که دشواری‌های اداره کشور در این دوره – که تمامی معاندان اسلام و تشیع مترصد غبارآلود کردن صحنه آن و سپس فرود آوردن ضربه‌اند- اقتضا دارد که همگان تا سرحد امکان، از اختلاف و نزاع بپرهیزند و رهبری را در اداره شرایط کمک کار باشند.
سخنان وی به دلیل شیخوخیت علمی و عملی، در فضای دینی اصفهان و کشور بازتاب‌هایی نمایان داشت و برای بسیاری از مؤمنان، حجت شرعی قلمداد می‌شد و ایشان را از حیرت و تردید بیرون می‌آورد. بی تردید فقدان این چراغ فروزان برای اسلام، تشیع و نظام اسلامی، خسارتی بزرگ است که تنها لطف حضرت حق می‌تواند آن را جبران سازد. روحش شاد.
