در روز‌هایی که رنگ «آبی» رنگ به شدت غالب در نقشه کرونایی کشورمان است، تامل در آمار‌های کرونایی به نکاتی نگران کننده گره می‌خورد و این سوال را به دنبال دارد که آیا موج هفتم شیوع بیماری در کشورمان از راه رسیده است؟
به گزارش «تابناک»، ساعاتی پیش نقشه جدید رنگ بندی کرونایی کشورمان منتشر شد تا مشخص شود که بعد از دو ماه و اندی که روند کرونا در کشورمان نزولی بود، حالا روند کمی تغییر کرده و با کاهش شمار شهر‌های آبی، بر شمار شهر‌های زرد افزوده شده است؛ تغییری که اگرچه جزیی است، می‌تواند نگران کننده باشد، به ویژه وقتی می‌دانیم که روند ابتلا به کووید ۱۹ در برخی کشور‌های جهان تغییر کرده و برخی کشور‌ها مانند فرانسه، رسما با موج جدیدی از بیماری دست به گریبان شده اند.
این در حالی است که بر اساس نقشه جدید کرونایی کشورمان که از فردا اعمال خواهد شد، به مانند دو ماه اخیر خبری از شهر‌های نارنجی و قرمز نیست؛ بنابراین، اوضاع کرونایی کشورمان مطلوب ارزیابی می‌شود تا جایی که می‌توان با اطمینان از تداوم این وضعیت مطلوب تا چند هفته سخن گفت و بر سخنان چند ماه قبل معاون درمان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشورمان صحه گذاشت که تاکید کرده بود «احتمالا تا پایان تابستان خبری از موج جدید کرونا در کشورمان نیست.»
اما آیا این گزاره به معنای دور بودن خطر از کشورمان است؟ برای پاسخگویی به این سوال بهتر است به سراغ آمار‌ها برویم و نگاهی دقیق‌تر به آنها بیندازیم. مثل نمودار فوق که بر اساس شمار بیماران بستری شده در هر هفته تهیه شده (نمودار قرمز رنگ) و بر اساس آن، در هفته اخیر، ۳۱۱ تن از بیماران قطعی شناسایی شده، نیازمند مراقبت‌های درمانی تشخیص داده شده و بستری شده اند، در حالی که در هفته قبل از آن، شمار بیماران بستری در کشور ۲۴۲ تن بوده، در هفته قبل‌تر ۱۹۸ بیمار بستری شده اند و هفته پیش از آن تنها ۱۷۸ بیمار بستری شده بودند.
به عبارت بهتر، در چهار هفته اخیر، شمار بیماران مبتلا به کووید ۱۹ که بستری شده اند، افزایش ۷۵ درصدی داشته که رشدی قابل تامل و البته نگران کننده است؛ رشدی که بر اساس نمودار زیر، تقریبا در شمار بیماران سرپایی (آن دسته از بیماران که با تست پی سی آر، ابتلایشان قطعی است، اما نیازمند بستری تشخیص داده نشده اند) هم دیده می‌شود و حکایت از افزایش ۶۴ درصدی این بیماران در هفته اخیر (۱۴۱۴ مورد) به نسبت هفته قبل (۸۶۶ مورد) دارد.
نکته قابل تامل آنجاست که می‌دانیم شمار تست‌های کرونا در کشورمان به شدت کاهش یافته و به طور میانگین روزانه تنها ۹ هزار تست در کشورمان انجام می‌شود که البته بخشی از آن مرهون پرواز‌های خارجی و سخت گیری شرکت‌های خطوط هواپیمایی در این خصوص است و افزون بر آن، شدت بسیار کمتر بیماری که در نتیجه شیوع سویه اومیکرون و از بین رفتن سویه دلتاست، کمتر کسی را مجاب می‌کند که در صورت بروز علایم، به تست پی سی آر تن دهد، به ویژه وقتی می‌دانیم که هزینه انجام این تست برای بسیاری از مردم به شدت گزاف است.
نگران کننده‌ترین نکته، اما نه در نمودار‌های فوق خودنمایی می‌کند و نه در باقی گزاره‌های ذکر شده، که در روند روزانه آمار‌ها نهفته است؛ در این نکته که در شبانه روز منتهی به ظهر دیروز، بالغ بر ۵۰۰ بیمار جدی و در دو روز قبل از آن بالغ بر ۴۰۰ بیمار تازه شناسایی شد، روز پیشتر بالغ بر ۳۰۰ تن بود، در روز یکشنبه گذشته بالغ بر ۲۰۰ تن و روز نخست هفته قبل، بالغ بر ۱۰۰ تن! تغییراتی که به وضوخ نشان از شکل گیری خوشه‌هایی جدید از بیماری در برخی مناطق کشورمان دارد، اگرچه هنوز این خوشه‌ها بسیار کوچک هستند.
نکته خوشحال کننده در این میان، تداوم روند قابل توجه فوتی‌های تک رقمی در کشور است که حتی در برخی روز‌ها به صفر فوتی هم رسیده است، اما این نکته خوشحال کننده نمی‌تواند بر همه چیز سرپوش بگذارد و بروز برخی نکات منفی در آمار‌ها مشهود است؛ نکاتی که یکی از آنها، افزایش شمار بیماران بدحال بعد از ۴۵ روز کاهش در کشورمان در شبانه روز منتهی به ظهر امروز (جمعه، دهم تیرماه) است؛ رویدادی که امیدواریم در روز‌های پیش روی تکرار نشود، اما یک بار رقم خوردنش هم حکم به صدا درآمدن زنگ هشدار را دارد.
درباره زنگ هشداری سخن می‌گوییم که در عدم رعایت پروتکل‌های کرونایی در همه نقاط کشور هم مشهود است که نمود عینی آن، عدم استفاده از ماسک در تجمع ها، اماکن سرپوشیده و در ازدحام جمعیت است و افزون بر آن، به وضوح در آمار واکسیناسیون خودنمایی می‌کند؛ در آمار‌ی که تا چندی پیش رشدی به شدت چشمگیر را تجربه می‌کرد و به تزریق روزانه بالغ بر یک میلیون دوز واکسن در کشور هم رسیده بود، اما مدتی است به کمتر از ده پانزده هزار تزریق در روز کاهش و حتی در روز‌هایی به کمتر از ۴ هزار تزریق نیز تنزل یافته است!
وضعیتی که بر شدت نگرانی هایمان می‌افزاید، به ویژه اگر بدانیم آمار واکسیناسیون شامل تزریق دوز اول، دوم، سوم و چهارم واکسن است و با وجود این، چنین اعداد کوچکی از تزریق روزانه واکسن در کشورمان به ثبت می‌رسد. اعدادی کوچک که با توجه به کاهش چشمگیر اثر واکسن بعد از شش ماه از تزریق و احتمال شکل گیری سویه جدید ویروس یا وارد شدن نسخه خطرناک‌تر یا مسری‌تر آن به کشور، دورنمایی نگران کننده برای کشورمان ترسیم می‌کند. آینده‌ای که راه خلاصی از آن، افزایش توجه به واکسیناسیون است که مدتی است به محاق رفته و وزارت بهداشت و حتی ستاد ملی مقابله با کرونا طرح و تدبیری برای تغییر آن ندارد و اینجاست که اگر تغییرات فوق، مقدمه شروع موج بعدی بیماری ارزیابی شود، عجیب نیست.
