تصاویری از جنایت در پس ویترین زیبای قطر و دوبی

چهار نماینده از جمله فعالان محیط زیست می گویند که داکار، نمایشگاه جهانی در دبی و جام جهانی فوتبال در قطر نباید باعث شود ما این واقعیت‌ها، یعنی فاجعه انسانی در یمن به علت جنگ عربستان سعودی علیه این کشور و سرکوب شدید سیاسی و فعالان مدنی در امارات متحده عربی را فراموش کنیم.

یمن سال هاست که تراژدی ای را تجربه می کند که خود سازمان ملل آن را «بزرگترین فاجعه انسانی در جهان» توصیف کرده است.

روز جمعه بیست و یکم ژانویه، صد غیرنظامی دیگر در یک حمله هوایی کشته شدند که گروه های مسلح الحوثی مسئولیت آن را به ائتلاف با رهبری عربستان سعودی و متحدش، امارات متحده عربی، نسبت می دهند.

مسابقه اتومبیل رانی که درست قبل از بازی‌های المپیک زمستانی در چین و چند ماه قبل از جام جهانی فوتبال در قطر برگزار شد، با فجایعی همراه بود که شرکت‌کنندگان فرانسوی را کشته یا مجروح کرد. حواشی آن این تصور را به وجود می آورد که این یک سوء قصد بوده است.

در این شرایط به دولت های مستبد از طریق مکانیسم های «قدرت نرم» یا دیپلماسی نفوذ، مشروعیت می بخشند و نمایشگاه جهانی 2020 یکی از این مورد است. این رویداد جهانی ویترینی از راهبرد جهانی برای  به رسمیت شناختن دولتی است که سیاست توسعه را گسترش می دهد تا به عنوان الگوی جامعه مطرح شود.

با وجود آنچه کشور میزبان ادعا می کند از الگوی احترام به حقوق بشر و اصول حاکمیت قانون فاصله زیادی دارد. باید یادآوری کرد که تمام زیرساخت های این نمایشگاه بر پشت هزاران کارگری ساخته شده که شرایط زندگی آنها بسیار وحشتناک است.

همان طور که جامعه بین المللی به درستی برای شرایط کارگران در سایت های ساخت و ساز جام جهانی فوتبال در قطر بسیج می شود، در نمایشگاه جهانی دوبی نیز کارگران این فدراسیون مجلل با تبعیت از قانون کار غیرموجود و محروم از اتحادیه های کارگری، تحت نوعی برده داری مدرن قرار می گیرند، تا حدی که اخیراً پارلمان اروپا خواستار تحریم این نمایشگاه جهانی شد و استفاده ابزاری از آن را مغایر با ارزش ها و احترام به کرامت انسانی دانست.

این واقعیت ها نباید ما را صرفا متوجه ظاهر کند و گمان کنیم کشورهای عربی خلیج فارس وارد عصر تمدن و پیشرفت شده اند در حالی که پشت این ویترین تصاویر عظیمی از فاجعه پنهان شده است.