حسن حمزه فعال رسانه در تلگرام نوشت:
پیوند غیرمنتظرهٔ تایوان و فلسطین در سیاست خارجی چین: تحلیلی بر تنش تازهٔ پکن و تل‌آویو
پایگاه تحلیلی سوهو چین در گزارشی تلاش کرده توضیح دهد که چگونه یک اقدام ظاهراً ساده از سوی چند نمایندهٔ کنست، به بحرانی دیپلماتیک میان چین و اسرائیل تبدیل شد؛ و چرا واکنش پکن نه در حوزهٔ تایوان، بلکه در موضوع فلسطین نمایان شد. نویسندگان گزارش تأکید می‌کنند که در فضای پیچیدهٔ ژئوپلیتیک سال ۲۰۲۵، حساسیت‌های قدرت‌های بزرگ به‌قدری درهم‌تنیده شده که حتی یک حرکت کوچک می‌تواند پیامدهای گسترده و پیش‌بینی‌نشده رقم بزند.
به گفتهٔ سوهو، ماجرا از آنجا آغاز شد که ۱۳ نمایندهٔ اسرائیلی ظرف ۲۴ ساعت بیانیه‌ای صادر کردند و از عضویت «ناظر» تایوان در سازمان جهانی بهداشت حمایت نمودند. از نگاه تحلیل‌گران، این اقدام بیشتر با هدف «جلب رضایت واشنگتن» انجام شده بود. در گزارش آمده است که این نمایندگان تصور داشتند چین صرفاً واکنشی محدود و نمادین نشان می‌دهد؛ اما آنان حساسیت بالای پکن نسبت به مسئلهٔ تایوان را نادیده گرفتند و عملاً زمینهٔ یک تنش گسترده‌تر را فراهم ساختند.
سوهو توضیح می‌دهد که پشت این اقدام، تنها انگیزه‌های خارجی وجود نداشت. برخی از این نمایندگان روی روابط نظامی-تجاری با تایوان حساب باز کرده بودند. به‌ویژه سیاستمداران وابسته به جناح‌های راست مذهبی و طیف‌های لیبرال میانه‌رو با اشاره به این واقعیت که «تایوان دومین بازار مهم صادرات تسلیحات اسرائیل پس از هند است»، تلاش داشتند از این حمایت سیاسی به‌عنوان ابزاری برای تقویت همکاری‌های دفاعی پنهان استفاده کنند. همچنین در شرایط بحرانی داخلی، کاهش محبوبیت دولت و فشار جنگ غزه، چنین مواضعی برای برخی سیاستمداران فرصتی برای «نمایش قدرت و کسب حمایت داخلی» محسوب می‌شد.
اما برخلاف انتظار اسرائیلی‌ها، چین تمرکز خود را به‌سرعت از موضوع تایوان به نقطهٔ آسیب‌پذیر اسرائیل یعنی فلسطین منتقل کرد. طبق گزارش سوهو، تنها سه ساعت پس از انتشار بیانیه، سفارت چین در تل‌آویو پرسش‌هایی صریح مطرح کرد؛ از جمله اینکه آیا این اقدام در راستای «جریان‌های تجزیه‌طلب» است یا اینکه عمداً روابط دو طرف را به سمت «منطقهٔ خطر» می‌برد. کمتر از یک شبانه‌روز بعد، وزارت خارجهٔ چین اعلام کرد که قصد دارد روند عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل را فعالانه پیگیری کند و برای برگزاری نشست بین‌المللی اجرای راه‌حل دوکشوری تلاش خواهد کرد. به تعبیر گزارش، چین با این اقدام پیام داد که «تحرکات مرتبط با تایوان بی‌واسطه بر حوزه‌های حساس طرف مقابل اثر خواهد گذاشت».
در پایان گزارش، سوهو نتیجه می‌گیرد که پیامدهای این اقدام برای اسرائیل بسیار فراتر از برآورد اولیهٔ آن نمایندگان بود. با توجه به طولانی شدن جنگ غزه، ناکامی در حذف حماس، فشار نهادهای حقوقی بین‌المللی و افزایش انتقادهای جهانی، اسرائیل در موقعیتی شکننده قرار داشت و واکنش چین این شکنندگی را «آشکارتر و ساختاری‌تر» کرد. در جمع‌بندی گزارش آمده است که چین در پیگیری منافع راهبردی خود به‌ویژه در موضوع تایوان در روش‌ها انعطاف‌پذیر اما در هدف کاملاً قاطع است و دخالت ۱۳ نمایندهٔ اسرائیلی نه تنها تغییری در وضعیت تایوان ایجاد نکرد، بلکه موجب شد پکن در مسئلهٔ فلسطین موضعی فعال‌تر و حتی هجومی‌تر اتخاذ کند؛ تحولی که فشار سیاسی بر اسرائیل را به‌طور محسوسی افزایش داد.
