طرح کمربند- جاده نخست توسط آمریکایی ها تحت عنوان جاده ابریشم جدید و با محوریت افغانستان در هندوستان در سال 2011 توسط هیلاری کلینتون مطرح شد. چین اما با بازطرح این پروژه تصمیم دارد ضمن توسعه اقتصادی خود، با افراطی گری و تجزیه طلبی در آسیا مقابله کند و بستری گرم برای مانورهای دیپلماتیک خود فراهم آورد. پکن در طول سال های اخیر با بیش از 150 کشور و سازمان بین المللی بیش از 170 توافق نامه همکاری در راستای تحقق کمربند جاده امضا کرده و توافقاتی هم بین ایران و چین در سال 2016 در این خصوص انجام گرفته است.
طرح جدید کمربند جاده از منطقه سیان در چین جنوبی آغاز می شود و تا شهر رومچی در قزاقسان و از آنجا نیز به ایران، عراق، ترکیه و سوریه می رسد. از استانبول به بلغارستان، رومانی و جمهوری چک و آلمان و در ادامه به روتردام هلند و نیز ایتالیا متصل می شود. جاده دریایی آن جنوب شرق آسیا را به شرق آفریقا و شمال دریای مدیترانه متصل می کند. این جاده منطقه ای با جمعیت سه میلیارد نفر و اقتصادی بالغ بر 23هزار میلیارد دلار را در بر خواهد گرفت.
این طرح که سومین سند بزرگ تجاری چین محسوب می گردد پنج هدف اساسی به دنبال خود دارد:
1.تقویت پیوندها و اتصالات در زمینه حمل و نقل به گونه ای که یک کریدور بزرگ از اقیانوس آرام تا دریای بالتیک و از آسیای مرکزی تا اقیانوس هند ایجاد شود. سپس به تدریجی شبکه ترانزیتی بین شرق، غرب و جنوب آسیا شکل گیرد.
2.تقویت ارتباط و رایزنی ها میان کشورهای مسیر در زمینه سیاست گذاری، در جهت تسهیل زمینه همکاری های مشترک اقتصادی.
3.تسهیل تجاری میان کشورهای مسیر با تمرکز بر حذف موانع تجاری و کاهش هزینه های تجارت و سرمایه گذاری.
-
تقویت همکاری های مالی با تمرکز بر تسویه ارزی، به گونه‌ای که از یک سو به کاهش هزینه مبادلات و کاهش ریسک مالی منجر می‌شود و از طرف دیگر رقابت پذیری اقتصادی را تقویت می‌کند.
-
تقویت پیوندهای مردم با مردم در کشورهای مسیر کمربند
