سفر چند روز گذشته «حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه کشورمان به پکن که طی آن آغاز اجرای قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین رسما اعلام شد در بحبوحه اخبار مذاکرات وین و اخبار سفر آتی رییس جمهور به روسیه آن‌گونه که باید مورد توجه قرار نگرفت.
در این سفر گرچه مذاکرات دوجانبه جامع و کاملا کاربردی برای فعال‌سازی موافقتنامه همکاری ۲۵ ساله ایران و چین صورت پذیرفت و گامی بسیار مهم در پایه‌گذاری فصل جدیدی در روابط تهران-پکن برداشته شد اما در فضای غفلت رسانه‌های رسمی کشور و همچنین فضاسازی‌های غیرواقعی رسانه‌های غربی و برخی جریان‌های غرب‌گرا در داخل، دستاوردهای این رخداد بسیار مهم مورد توجه کافی قرار نگرفت.
عملیات هدفمند رسانه‌ای که علیه همکاری جمهوری اسلامی ایران با قدرت‌های شرقی پیگیری می‌شود به دنبال تثبیت این گزاره در اذهان عمومی است که گسترش مراودات ایران و چین؛ اولا یک‌سویه است و منافع ایران در آن لحاظ نشده، ثانیا عزت و استقلال ایران را مورد خدشه قرار می‌دهد.
هدف از این وارونه‌نمایی و تحریک جامعه آن است که نظام تحت تاثیر جنگ ادراکی برای نگران‌سازی جامعه نتواند از ظرفیت‌های موجود در حوزه سیاست خارجی استفاده کرده و همچنان معطل بدعهدی و گرانفروشی کشورهای غربی بماند.
این در حالی است که چین به عنوان یکی از ارکان مهم اقتصاد جهانی به ویژه طی سال‌های اخیر از سوی کشورهای مختلف به عنوان شریک اقتصادی اصلی مورد توجه قرار گرفته و کشورهای زیادی از جمله ایالات متحده و تروئیکای اروپایی حجم مبادلات تجاری خود را با این کشور به طور فزاینده‌ای گسترش داده‌اند.
مشخصا حجم روابط اقتصادی آمریکا و چین به گونه‌ای است که بنابر گزارش‌های منتشر شده از سوی نهادهای اقتصادی بین‌المللی، پکن همچنان از بزرگترین شرکای تجاری واشینگتن به عنوان نماد اقتصاد غرب محسوب می‌شود و این روند در دوران بحران کرونا افزایشی بوده است.
در همین حال کشورهای عربی منطقه نیز طی سال‌های اخیر با هدف تعمیق روابط اقتصادی با چین و تبدیل شدن به شریک اول این کشور در منطقه، تلاش زیادی برای گسترش روابط در حوزه‌های تجاری-اقتصادی و راهبردی با چین داشته‌اند که نشان از یک اراده راهبردی بلندمدت دارد.
این در حالی است که عموم این کشورها تنها متکی به فروش نفت به چین هستند اما صادرات محصولات کشاورزی، فرآورده‌های معدنی و ظرفیت‌های ویژه ترانزیتی ایران در کنار حوزه نفت و انرژی، تراز روابط اقتصادی دو کشور را متفاوت نموده و به آن ماهیتی نسبتا متوازن داده است.
با این تفاسیر؛ اجرای برنامه همکاری جامع میان تهران-پکن در افق ۲۵ ساله که در ادامه همکاری‌های موفق گذشته در حوزه‌هایی چون مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی، ایفای نقش موثر در میانجی‌گری و حل موثر چالش‌ها و تنش‌ها، نبرد علیه کووید ۱۹ و همکاری در پروژه‌های تولید واکسن مشترک، ترویج چندجانبه‌گرایی و… صورت گرفته نوید مشارکتی سودمند برای دو طرف را می‌دهد و می تواند به عنوان الگوئی قابل تعمیم به روابط اقتصادی ایران با سایر کشورها نیز مورد توجه قرار بگیرد.
