در روزهای اخیر حجم حمایت علنی دولت آمریکا از اغتشاشگران در مقایسه با گذشته کم سابقه بوده است. رئیس جمهور، معاون اول، مشاور امنیت ملی و وزیر امور خارجه چهار مقام ارشد دولت آمریکا هستند که نه تنها اعلام حمایت علنی بلکه با نمایندگان اغتشاشگران دیدار کرده و به صورت رسمی اعلام کرده‌اند که به دنبال گسترش کمک ها به اغتشاشگران هستند. حتی باراک اوباما نیز به صحنه آمده و گفته اشتباه کرده که از عوامل فتنه ۸۸ حمایت علنی نداشته است.
در اینباره بیشتر بخوانید:
یک: بیش از همه خود آمریکایی‌ها به عنوان طراحان حوادث کاملا ضد امنیتی و از پیش تمرین شده روزهای اخیر به خوبی می‌دانند که آنچه از او به عنوان اعتراضات سراسری در ایران یاد می‌کنند واقعیت فیک داشته و عملا به هیچ نقطه قابل عرضی ختم نمی‌شود. بنابراین چرا حمایت علنی می کنند؟! دموکرات‌ها به زودی وارد انتخابات کنگره می‌شوند درحالیکه مقابل ایران و موضوع برجام نتوانسته‌اند امتیازی کسب کنند و ترامپ هم با حمایت علنی از اغتشاشگران در افکار عمومی داخل آمریکا، خودش و‌جمهوریخواهان را بیشتر از دموکرات‌ها قاطع‌تر در برابر حکومت ایران نشان داده است. طبیعی است که دولت بایدن با این اوضاع و احوال با بازی نمایشی حمایت از اغتشاشگران به دنبال کار تبلیغاتی در داخل آمریکا برای انتخابات کنگره هست.ضمن اینکه به دنبال روحیه دادن به اغتشاشگران برای ادامه کار و خلق فرصت‌های جدید برای طراحی و‌عملیات‌های ضد امنیتی و سیاسی جدید هستند و همچنین نیم‌بند امیدی به این دارند که با استفاده از موضوع اغتشاشگران و بالا بردن فشار سیاسی و تحریم، امتیازاتی از ایران در احیای مجدد برجام کسب کنند.
دو: اما بخشی از تغییر محاسبات در آمریکا مبنی بر حمایت علنی از اغتشاشگران در ایران به ناکارآمدی اپوزسیون خارج نشین و شکست آنها در تقابل نیابتی با جمهوری اسلامی است. وقتی گروه‌های نیابتی در جذب حداقلی مردم ایران شکست خورده اند، دولت آمریکا چاره‌ای جز حضور علنی‌تر ندارد.
سه: اما یک فرضیه جدید که برخی شواهد نیز آن را تایید می‌کند این است که آمریکا برخی از گروه‌های همکار در ایران را می‌خواهد تحت فشار قرار بدهد که به جای روابط پنهانی، ارتباط خود را با دولت آمریکا علنی کنند. باراک اوباما در اظهار نظر اخیر خود و برخی دیگر مسوولان و اتاق فکرهای آمریکایی قبل از این نیز گفته بودند که خود مخالفین – بخوانید برخی سران فتنه، چهره‌های معلوم الحال اصلاحات و شبکه سازماندهی شده غربگرایان داخلی- مخالف علنی کردن ارتباط با آمریکا هستند، چون سبب تولید فشار سنگین اجتماعی و سیاسی در داخل ایران علیه آنها می‌شود. اما به نظر می‌رسد که دولتمردان آمریکا دیگر نمی‌خواهند صبر کنند و ادامه سیاست حمایت و روابط پشت پرده را غلط می‌دانند. آمریکایی‌ها شاید می‌خواهند آرام آرام به صورت لایه به لایه ابعاد این روابط و حمایت را علنی‌تر کنند و قبح وابسته بودن و در ارتباط بودن را در داخل ایران بشکنند. اینکه آمریکا در داخل ایران گروه‌های مخالف در داخل جمهوری اسلامی داشته باشند که به صورت رسمی و علنی ارتباط با آمریکا را پذیرفته‌اند، امتیاز خوبی برای روزها و طرح‌های آینده است. اما یک سوال مهم؛ آیا گروه‌های و جریانات سیاسی فعال داخلی که دشمنی با جمهوری اسلامی را کمتر علنی کردند، چنین آمادگی دارند؟ اظهارات ساختار‌شکن برخی چهره‌های سیاسی در این روزها و ماه‌های گذشته شاید نشانه‌ای برای آماده کردن دیگر هم حزبی‌ها و هم جناحی‌ها بوده باشد.
پی نوشت: هر روز که می‌گذرد سیاست لزوم مرزبندی با دشمن اهمیتش برای امنیت ملی ایران بیشتر معلوم می شود
