حمله روسیه به کاروان تجهیزات نظامی اعضای ناتو که از لهستان و رومانی به اوکراین ارسال می‌شود، می‌تواند زمینه یک درگیری تمام‌عیار را فراهم کند. به همین دلیل پنتاگون و وزارت دفاع روسیه با ایجاد خط تلفن مستقیم درصدد کنترل اوضاع هستند.
تحریم‌ها نتوانسته پیشروی روسیه را متوقف کند. بنابراین تنها گزینه رهبران غرب، افزایش هزینه اقدام نظامی برای پوتین است. آنها مانند «بازی جوجه» نشان می‌دهند که برای توقف روسیه عزمی تزلزل‌ناپذیر دارند. استقرار نیروهای ناتو در استونی، لتونی، لیتوانی و لهستان در این راستاست.
ولی این اقدامات ممکن است موجب تشدید رویکرد تهاجمی روسیه گردد. راه‌حل این تناقض، ارائه مشوق‌هایی به مسکو با هدف مذاکره و تنش‌زدایی است. واسطه این پیام نیز می‌توانند مقامات چین، اسرائیل یا ترکیه باشند که روابط خوبی با پوتین دارند. نکته مهم، زمان‌بندی و تسریع در این اقدام است.
در یادداشت فارن‌افرز آمده است این امکان وجود دارد که پوتین چنین مشوق‌هایی را نشانه ضعف آمریکا و اروپا تعبیر کند. ولی دولت بایدن باید شجاعت اتخاذ چنین رویکردی را داشته باشد. حتی اگر به مماشات با روسیه متهم شود. پیش‌بینی‌ناپذیری پوتین عامل مهمی است که باید مورد توجه قرار بگیرد.
در صورت تداوم وضعیت موجود ممکن است پوتین پیشنهاد آتش‌بس را بپذیرد. بدین ترتیب که کی‌یف و خارکیف تحت محاصره باقی بمانند و استقرار نیروهای روسی به عنوان اهرم فشار کرملین در مذاکرات حفظ شود. سپس گفتگوها نه فقط میان روسیه و اوکراین بلکه با مشارکت آمریکا و اروپا آغاز شود.
