چرا نباید تهدیدات هسته‌ای پوتین را مسخره کرد؟

عصر یکشنبه، ریاست جمهوری روسیه با اعلام این که نیروهای هسته ای خود را در حالت آماده باش قرار داده است، یک گام راهبردی برداشت. این تنش منعکس کننده دو گرایش عمیق در دیدگاه نظامی مسکو است: از یک سو، روسیه وضعیت خود را به عنوان یک قدرت هسته ای در زمانی که اقدامات متعدد توسط غربی ها برای حمایت اوکراین انجام می شود، به جهان یادآوری می کند. و از سوی دیگر، محدودیت های قدرت سیاسی خود را می پذیرد.

این تهدید مکرر به دور از این که نشانه ای از قدرت باشد، اعتراف به یک شکست سیاسی جبران ناپذیر است، حتی اگر روسیه فقط با استفاده از نیروهای متعارف به پیروزی نظامی در زمین اوکراین دست یابد.

این وضعیت ناتوانی سیاسی ریاست جمهوری روسیه را در رساندن صدای خود خارج از نظام خود نشان می دهد. اکنون بیش از بیست سال است که مقامات مسکو نتوانسته اند صدای خود را در مجامع بین المللی به گوش مردم برسانند.

مسکو، ناتو و اتحادیه اروپا را رقبای راهبردی و توسعه آنها را تهدید می داند و این که قدرت هسته ای روسیه لزوماً از موضع بازدارندگی تبعیت نمی کند.

ما می‌توانیم نابینایی و ناشنوایی غربی‌ها را مقصر بدانیم، همانطور که اوبرت ودرین در تحلیل روابط با روسیه انجام می‌دهد. اما نیروی نظامی روسیه که از زمان جنگ در گرجستان در سال 2008 در حال بازسازی سریع است، با یک قدرت سیاسی که بتواند فراتر از محافل ملی و جنبش‌های خاص شنیده شود، همراه نیست.

تهدید هسته ای در آغاز عملیات در اوکراین می تواند نشانه ای از قدرت باشد: این پیام برای فلج کردن حمایت اروپا از کی‌یف طراحی شده است.

روسیه در همه زمینه‌ها – دیپلماتیک، مالی، ورزشی، رسانه‌ای یا حتی اقتصادی – هدف تحریم‌های گسترده غرب است. اکنون این کشور در یک وضعیت بحرانی قرار دارد زیرا در حال حاضر تمام خسارات مداخله خود در اوکراین را متحمل شده است بدون این که از منافع اصلی مورد انتظار یعنی کنترل اوکراین برخوردار شود.

پیام‌های مکرر ریاست‌ جمهوری روسیه در مورد انرژی هسته‌ای به دور از این که یک فخرفروشی یا بلوف باشد، تهدیدی است که باید جدی گرفته شود. دکترین هسته ای روسیه با رویکرد فرانسه بسیار متفاوت است. از نظر مقامات دولتی فرانسه، سلاح هسته‌ای اساساً یک عامل بازدارنده است. از نظر مقامات روسیه، استفاده از سلاح های هسته ای گسترده تر است.

روسیه استفاده تاکتیکی از سلاح‌های هسته‌ای را در صحنه‌های عملیات و همچنین استفاده از تسلیحات هسته‌ای در چارچوب تهاجمی که هدف آن پایان دادن به یک درگیری است، رد نمی‌کند. تهدید اتمی روسیه از آن جهت معتبرتر است که از چندین سال پیش مسکو به طور گسترده در مورد مدرن سازی زرادخانه هسته ای خود صحبت کرده است.

به نظر می رسد که روسیه اکنون قادر به تصرف سریع کی یف و رساندن حرف خود به گوش غربی ها نیست. بنابراین تهدید هسته ای باید واقعا جدی گرفته شود. این بدان معنا نیست که اروپایی ها باید فلج شوند و اقدامات و تحریم های لازم را در مورد بحران اوکراین متوقف کنند. از سوی دیگر، آنها باید موضع هسته ای خود را به روسیه یادآوری کنند و نسبت به هر گونه استفاده تاکتیکی از این سلاح به آن هشدار دهند.

سریل برت