کشورهای اروپایی موسوم به E3 مکانیسم “اسنپ‌بک” را فعال کردند تا تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران بازگردد.
سجادی پناه- کشورهای اروپایی موسوم به E3 مکانیسم “اسنپ‌بک” را فعال کردند تا تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران بازگردد. این اقدام، «مهلت ۳۰ روزه تا اواخر سپتامبر ۲۰۲۵» ایجاد کرده که ظاهراً فرصتی برای مذاکره است، اما در واقع «ابزاری برای تشدید فشار اقتصادی و روانی» است. تحریم‌های گسترده در بخش‌های مالی، بانکی، هیدروکربن و دفاعی دوباره احیا می‌شود و «شبکه‌های داخلی ملتهب‌کننده بازار» فرصت دارند التهاب و بی‌ثباتی را افزایش دهند. این یادداشت ابتدا «ماهیت عملیات فریب‌آمیز اروپا» را برملا می‌کند و سپس مسیر مقابله راهبردی را نشان می‌دهد.
*برملا کردن ماهیت مهلت ۳۰ روزه*
*یک «شوک درمانی برنامه‌ریزی‌شده» و «زجرکشی حساب‌شده»؛*
به گزارش بولتن نیوز، اروپا تحریم ناگهانی اعمال نکرده، بلکه بازه ۳۰ روزه‌ای ایجاد کرده که با ظاهر دلسوزانه، عملاً «ابزاری خصمانه برای تشدید آسیب داخلی» است. مشابه “شوک درمانی” اقتصادهای بحران‌زده (آرژانتین دهه ۱۹۹۰، روسیه پس از فروپاشی شوروی)، این دوره انتظار، «زمین بازی عوامل داخلی را برای تشدید بحران فراهم می‌کند». کایا کالاس، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، آن را “فرصتی برای حل مسائل” می‌نامد؛ اما در عمل، «این مهلت شمارش معکوس ترس و اضطراب را افزایش می‌دهد».
*تفاوت مهلت ۳۰ روزه با تحریم یک‌باره*
*«ماهیت آسیب:»* مهلت ۳۰ روزه آسیب تدریجی، روانی و داخلی است و باعث «خروج سرمایه و احتکار گسترده» می‌شود. ولی تحریم یک‌باره، ضربه ناگهانی و مستقیم خارجی وارد می کند.
*«بازیکن اصلی:»* در مهلت ۳۰ روزه، « سفته‌بازان و محتکران داخلی» بحران می‌آفرینند؛ ولی در تحریم یک‌باره، دولت‌های خارجی و محدودیت‌های بین‌المللی مانند سویفت نقش اصلی را دارند.
*«اثر بر روان جامعه:»* ۳۰ روزه اضطراب، ترس از آینده و بی‌اعتمادی ایجاد می‌کند و هدف نهایی رسیدن به اعتراضات اجتماعی است. ولی تحریم یک‌باره، شوک شدید اولیه دارد، اما جامعه را بسیج می‌کند.
*«اثر بر بازار:»* التهاب مصنوعی و جهش قیمت‌ها پیش از موعد رخ می‌دهد و تورم ماهانه تا ۱۰-۱۵ درصد بالا می‌رود. ولی در تحریم یک‌باره، بازار پس از شوک اولیه تعدیل می‌شود.
*«هدف استراتژیک:»* فشار روانی و اقتصادی داخلی برای وادار کردن ایران به امتیازدهی در حوزه هسته‌ای و دفاعی. ولی در تحریم یک‌باره، محدودیت اقتصادی و فناوری از بیرون اعمال می‌گردد.
*«قابلیت مدیریت:»* مهلت ۳۰ روزه نیازمند مبارزه همزمان با دشمن داخلی و خارجی است. ولی تحریم یک‌باره مدیریت ساده‌تری دارد.
*«پیامد برای مردم:»* مردم رنج مضاعف می‌کشند، تورم و التهاب روزافزون را تحمل می‌کنند و رفاه تا ۲۰ درصد کاهش می‌یابد. ولی در تحریم یک‌باره، کاهش رفاه یک‌باره است، اما بدون التهاب مستمر.
بنابراین این مهلت ۳۰ روزه، «سم کشنده آهسته» است؛ میدان جنگ اقتصادی طراحی‌شده‌ای که «سربازان اصلی دشمن، عوامل داخلی خائن هستند». روسیه آن را “غیرقانونی و گستاخانه” خوانده و ایران “غیرقانونی” اعلام کرده و تهدید به پاسخ مناسب کرده است. این رویکرد، «خشونت‌بارتر از تحریم یک‌باره است»؛ زیرا بحران را از درون رشد می‌دهد و مردم را تحت «شکنجه روانی-اقتصادی» قرار می‌دهد.
بخش دوم:
* اقدامات راهبردی متقابل – طرح “عملیات ثبات‌ساز ۳۰ روزه”*
در برابر تهدید مهلت ۳۰ روزه اروپا، طرحی قاطع و راهبردی با عنوان “عملیات ثبات‌ساز ۳۰ روزه” پیشنهاد می‌شود که در سه لایه موازی و فوری اجرا می‌گردد. این طرح، با تمرکز بر «مهار التهاب داخلی، حمایت معیشتی و تحول ساختاری»، ایران را از وابستگی‌های غربی رها ساخته و مسیر اقتصاد مقاومتی را هموار می‌کند. الگوبرداری از تجربیات موفق کشورهایی که تحت تحریم دوام آوردند، مانند روسیه، نشان می‌دهد این عملیات می‌تواند تهدید ۳۰ روزه را به فرصتی برای تقویت داخلی بدل کند.
*لایه اول: اقدامات فوری – فلج کردن شبکه التهاب‌آفرین (ظرف ۷۲ ساعت)*
*«هدف:»* نابودی توانایی بازیگران داخلی در ملتهب کردن بازار، جلوگیری از رفتارهای هیجانی و تکرار شوک‌های تحریم‌های 1397تا 1399.
*«دستگاه قضایی:»* تشکیل دادگاه ویژه با قضات متخصص در جرایم مالی؛ بازداشت علنی محتکران و سفته‌بازان عمده (مانند دلالان بازار ارز) با انتشار گسترده تصاویر برای بازدارندگی روانی؛ مسدودسازی فوری اموال، حساب‌های بانکی و املاک آنها بر اساس ماده ۱۴ قانون مبارزه با پولشویی.
*«بازار ارز:»* اجباری کردن بازگشت ارز صادراتی توسط صادرکنندگان بزرگ (پتروشیمی، فولاد، معدن) با جریمه دوبرابر ارز بازنگشته؛ راه‌اندازی بازار حواله ارزی ریال-یوان-روبل با ادغام سیستم‌های MIR روسیه و UnionPay چین؛ قطع دسترسی به شبکه‌های غربی مانند سویفت برای کاهش نوسانات ارزی.
لایه دوم: اقدامات معیشتی – ایمن‌سازی جامعه در برابر شوک (ظرف ۱ هفته)*
*«هدف:»* جلوگیری از تبدیل التهاب اقتصادی به بحران اجتماعی، با حمایت مستقیم از مردم، الهام‌گرفته از برنامه‌های موفق روسیه.
*«ثبات قیمت‌ها:»* تثبیت قیت نان، دارو، برق، گاز و بنزین با تزریق حداقل ۱۰ میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی یا بودجه؛ اجرای سامانه کالابرگ الکترونیک با فناوری بلاکچین برای ۲۵ میلیون نفر در دهک‌های پایین جهت تأمین کالاهای اساسی با قیمت ثابت.
*«شفاف‌سازی و آرامش‌بخشی:»* پخش زنده روزانه از انبارهای غله، دارو و کالاهای اساسی در صداوسیما و پلتفرم‌های دیجیتال برای کاهش ترس کمبود؛ اعلام ذخایر واقعی مانند ۱۰ میلیون تن گندم و تعیین خط قرمز برای گرانی غیرمصوب با برخورد قضایی و سامانه گزارش‌دهی مردمی.
*«تأمین ذخایر استراتژیک:»* فعال کردن خطوط اعتباری با چین و روسیه برای خرید و ذخیره‌سازی گندم، دارو و روغن خوراکی برای ۱۲ ماه؛ قراردادهای تهاتری نفت در برابر کالا به ارزش ۵ میلیارد دلار از طریق کریدور شمال-جنوب.
*لایه سوم: اقدامات ساختاری – تغییر قواعد بازی (در طول ۳۰ روز و پس از آن)*
*«هدف:»* شکستن وابستگی به غرب و ایجاد نظام اقتصادی پایدار با چرخش به شرق، افزایش تجارت با چین و روسیه تا ۳۰ درصد.
*«چرخش تجاری به اوراسیا:»* حذف امارات به‌عنوان واسطه با چین، الزام به تجارت مستقیم یا از طریق کریدورهای شمالی (ارمنستان، روسیه) و شرقی (پاکستان) برای کاهش هزینه واسطه‌گری تا ۱۵ درصد؛ راه‌اندازی اتاق عملیات مالی مشترک ایران-چین-روسیه برای تسهیل معاملات با یوان، روبل و ریال.
*«بازسازی داخلی:»* تأسیس “صندوق بازتولید ملی” با واریز ۲۰-۳۰ درصد درآمدهای صادراتی برای تأمین مالی پروژه‌های زیرساختی، کشاورزی و تولیدی؛ حمایت از تولید داخلی با وام‌های کم‌بهره (۵-۱۰ درصد) و معافیت مالیاتی ۵ ساله.
*«دیپلماسی تهاجمی:»* تهاتر نفت در برابر کالاهای اساسی، فناوری یا سرمایه‌گذاری با متحدان؛ افشاگری فعال در پلتفرم‌های دیپلماتیک و رسانه‌ای برای نشان دادن تأثیر تحریم‌ها بر مردم با انتشار گزارش‌های مستند.
*نقشه راه اجرایی*
*«هفته اول:»* تمرکز بر لایه اول (ضربه به فساد) و لایه دوم (آرامش بازار) با گزارش روزانه به مردم.
*«هفته دوم و سوم:»* اجرای کامل لایه دوم و آغاز لایه سوم (توافق‌های تهاتری و اتاق عملیات).
*«هفته چهارم:»* تثبیت وضعیت، نمایش دستاوردها مانند پر بودن انبارها از طریق تورهای رسانه‌ای و آماده‌سازی برای سناریوهای پس از ۳۰ روز.
*شعار محوری:*
*”دشمن اصلی، تحریم خارجی نیست؛ بلکه شبکه داخلی تحریم‌ساز است.”*
بنابراین مهلت ۳۰ روزه اروپا تهدیدی موذیانه است که بحران را از درون تشدید می‌کند، اما با اجرای «عملیات ثبات‌ساز» می‌توان آن را به فرصتی برای «استقلال اقتصادی و تقویت داخلی» بدل کرد. موفقیت این طرح، به «انسجام ملی، مهار التهاب داخلی و هماهنگی بین‌نهادی» وابسته است و پایه‌ای مستحکم برای «اقتصاد مقاومتی پایدار» می‌سازد.
