یکی از نکاتی که در بحبوحه جنگ ۱۲ روزه و تجاوز رژیم اشغالگر قدس به کشورمان از سوی برخی منابع آگاه و رسانه ای به کرات مورد اشاره قرار می گرفت، همدستی جمهوری آذربایجان با رژیم صهیونیستی در تجاوز به خاک ایران بوده است. در این راستا، برخی به طور خاص این گزاره را مورد اشاره قرار می دادند که باکو به اسرائیل اجازه داده تا با استفاده از پهپادهایش که مستقر در خاک این کشور هستند، به ایران حملاتی را انجام دهد.
حتی گفته شد که مسعود پزشکیان رئیس جمهور ایران نیز در گفتگو با الهام علی‌اف رئیس جمهور جمهوری آذربایجان، این نکته را به او منتقل کرده است. با این همه، به تازگی شاهد افشای دو پالس معنادار از تحرکات ضدایرانی جمهوری آذربایجان بوده ایم که بیش از پیش حساسیت ها در مورد رویکردها و اقدامات باکو در قبال تهران را برانگیخته اند. در این راستا، اخیرا وبگاه خبری-تحلیلی نشنال اینترست در گزارشی مبسوط به این مساله اشاره کرده که “اسرائیل نه تنها در جنگ جمهوری آذربایجان علیه ارمنستان در سال ۲۰۲۰ به این کشور کمک کرده بلکه باکو نیز در پاسخ به اسرائیل اجازاه داده تا بسیاری از حملات پهپادی علیه پدافند موشکی و هوایی ایران را در آغاز جنگ ۱۲ روزه از خاک این کشور انجام دهد. به بیان ساده تر، جمهوری آذربایجان به یک پایگاه پهپادی و اطلاعاتی برای اسرائیل علیه ایران تبدیل شده است.”
در خبری دیگر، به تازگی شاهد بوده ایم که ابومحمد الجولانی رئیس جمهور خودخوانده سوریه وارد باکو شد و به گفته منابع آگاه، با مقام هایی از موساد و رژیم اشغالگر قدس دیدار و گفتگو داشته است. حتی برخی منابع مدعی شده اند که جمهوری آذربایجان بنا دارد تا نقشی میانجی گرانه را میان سوریه‌یِ جولانی و رژیم اشغالگر قدس بازی کند و عادی سازی روابط میان آن ها را تسهیل کند. این دو پالس معنادار، حامل این هشدار راهبردی برای ایران هستند که باید مواضع جدی تری در قبال جمهوری آذربایجان اتخاذ شود و تا جای ممکن در این رابطه، هشدارهای لازم به طرف مذکور داده شود.
به بیان ساده تر، در وهله نخست باید نظارت اطلاعاتی بر تحرکات جمهوری آذربایجان دقیق تر و جدی تر شود و حاکمان این کشور به این ادراک برسند که تحرکات آن ها علیه منافع و امنیت ملی ایران، به هیچ عنوان در راستای منافع آن ها نخواهد بود. تحرکاتی که می توانند با تبعاتی برای این کشور همراه باشند. ایران در بحبوحه جنگ ۱۲ روزه با هدف قرار دادن پایگاه العدید به خوبی نشان داد که آماده است هزینه های لازم را به طرف هایی که علیه منافع ایران اقدام می کنند، وارد سازد.
از منظر راهبردی، این یک الزام برای ایرانِ امروز است و طرف های ثالث باید بدانند یا در منطقه همه باید امنیت داشته باشند یا امنیت محصور به بازیگرانی خاص نخواهد بود.
