1⃣آتش بس و صلح در ذات خودش تحمیل دارد. صلح حدیبیه، حکمیت ، صلح امام حسن و قطعنامه ۵۹۸ هیچکدام مطلوب بزرگان ما نبود و آنها به ناچارو برای مصلحتی بزرگتر بدان تن دادند
2⃣با آتش بس چیزی تمام نشده، نه برای ما نه اسراییل! این طبیعی است و باید هر اقدام دیگر دشمن را محتمل بدانیم
3⃣دوازده روز نبرد با اسراییل، امریکا، ارتجاع عرب و اروپا و در پی آن وارد کردن بی سابقه ترین خسارت‌ها در طول حیات شوم اسراییل به آن موجود شوم، دستاورد ارزشمند و پیروزی بزرگی است که نباید بخاطر نرسیدن به هدف اصلی یعنی نابودی اسراییل، نادیده گرفته شده، تخریب شود.
4⃣شکست با عدم الفتح فرق دارد، کار برای خدا شکست ندارد، آرزویی داشته ایم که به آن نرسیده ایم. کنارهم نگذاشته ایم، مترصد فرصتی دیگر و متمنی مددی دیگر از جانب خداوندیم
5⃣ولایت پذیری برای روز فتح نیست، در عدم الفتح بیشتر باید ولایت پذیر باشیم. مقصر سازی و متهم تراشی برای کشف تحمیل کننده صلح، راهکار عاقلانه ای نیست.
6⃣ وضع امروز ما از روز پذیرش ۵۹۸ خیلی بهتر است و به فاصله کمی از صبح حدیبیه، مکه فتح شد. همیشه همه چیز در آن نقطه ای که ما فکر می‌کنیم، متوقف نشده ونمی شود. خدا همیشه هست و در تقدیر چیزهایی دارد که ما از آن خبر نداریم.
