رشته توییت از نیکول گراجوسکی، تحلیلگر کارنگی
تصمیم‌گیران در ایران در لحظه‌ای از بحران هستند که شبیه به حمله صدام در سال ۱۹۸۰ است. رهبری عالی نظامی هدف قرار گرفته است. تلفات غیرنظامی فراوان. مهم‌تر از همه، احتمالاً موج‌های بعدی حملات وجود خواهد داشت.
ایران عمدتاً در هدف‌گیری اسرائیل خویشتنداری کرده است، هم در اکتبر و هم در آپریل – عمدتاً تأسیسات نظامی با ارتباط به خصومات. در حالی که موشک‌هایش مشکلاتی در دقت دارند، ایران همچنان قادر است دفاع‌های هوایی اسرائیل را مغلوب کند و مناطق غیرنظامی را هدف قرار دهد.
اسرائیل قمار بزرگی کرد. من این را پیروزی قاطع برای اسرائیل نمی‌بینم. تلافی ایران اهداف آسان مثل پایگاه‌های هوایی نخواهد بود. یا چیزی بسیار تشدیدکننده‌تر مثل زیرساخت‌های غیرنظامی/حیاتی در خود اسرائیل یا اهداف در خارج.
ما اغلب جنگ ایران-عراق را در غرب دست‌کم می‌گیریم. رهبری نظامی، حتی جایگزین‌ها، از آن نسل هستند. اما تجربه تحت محاصره بودن توسط دشمنی مهیب نیز وجود دارد که در سطح جمعیت نهادینه شده باقی مانده است.
ایران از نظر اجتماعی و نظامی بسیار سخت‌تر از آنچه بسیاری مایلند اعتراف کنند، است. در برابر آشوب مصون نیست اما این رژیم توخالی مثل سوریه اسد نیست. دشوار است تصور کنیم که کسی در ایران از حملات اسرائیل علیه غیرنظامیان و با خاک یکسان کردن ساختمان‌های آپارتمانی در تهران استقبال کند.
در جبهه دیپلماتیک و سیاسی، احتمالاً شاهد تهدیدات بیشتری در مورد برنامه هسته‌ای ایران خواهیم بود – چه خروج از NPT باشد یا تشدید برنامه‌اش. فرض می‌کنم ایران ممکن است محتاط‌تر باشد چون اسرائیل احتمالاً کمک آمریکا را جویا شده و حملات بعدی را دنبال کند.
پتانسیل ایران برای رسیدن به تصمیم سیاسی برای سلاح هسته‌ای می‌تواند نزدیک‌ترین حالت تا به حال باشد اما این حملات همچنین می‌تواند رهبری را از ترس حملات بیشتر بسیار محتاط‌تر کند. این یک قمار است.
آمریکا باید نیروی بازدارنده باشد، نه تسهیل‌کننده اسرائیل. اگر دولت ترامپ واقعاً می‌خواهد از مسیر ایران به سمت بمب جلوگیری کند، باید مشارکت خود در این حملات را روشن کند و برای یک توافق تلاش کند. اگر حملات ادامه یابد، این کار بسیار دشوارتر خواهد بود.
کشورهای منطقه‌ای مثل عربستان، امارات و مصر نقشی برای بازی دارند – این سه را ذکر می‌کنم چون در ۲۰۱۹ این بیانیه مضحک می‌بود. ایران بسیار بیشتر از دوره اول ترامپ در منطقه درگیر است. میانجی‌های سنتی مثل عمان نیز مهم باقی می‌مانند.
این تمام نشده، راه‌هایی برای کاهش تنش وجود دارد. این وابسته به عوامل مختلفی است از جمله پاسخ ایران، توانایی/اراده آمریکا برای مهار اسرائیل، تلاش‌های منطقه‌ای برای دیپلماسی، و در نهایت اینکه ایران/اسرائیل آینده وضع موجود منطقه‌ای را چگونه می‌بینند.
مطمئناً عوامل دیگری نیز در کار است، این فقط جریان اولیه آگاهی من است – عذرخواهی می‌کنم اگر غلط املایی باشد، این در همه رشته‌هایم اتفاق می‌افتد.
