آمریکا که دیگر قادر به پنهان کردن نفاق خود نیست، تلاش می‌کند نشان دهد که از تحولات سوریه متعجب است. این در حالی است که آمریکا هیچ تلاشی برای توقف تجاوزات رژیم صهیونیستی نکرده و در عوض خود را حامی وحدت سوریه و حفظ امنیت آن معرفی می‌کند
پس از وقایع جدیدی که در سوریه رخ داده است، چه از نظر تغییر رژیم حاکم و چه از نظر جایگاه سیاسی که دولت جدید در آن مستقر خواهد شد، و در انتظار روشن شدن تصویر و پاسخ به سوالات پیچیده و زیاد، لازم است چند نکته مطرح شود:
تحولات سوریه نتیجه یک برنامه خارجی است
آنچه در سوریه رخ داده، اتفاقی تصادفی نبوده و نتیجه برنامه‌ای است که توسط بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی تدوین شده است. این برنامه به دلیل منافع مختلفی که این بازیگران در تغییر قدرت در سوریه دارند، به تصویب رسیده است. طبیعی است که مردم سوریه از تغییرات برخی منافع را به دست خواهند آورد، اما در عین حال آنها بیشترین فشار را از اختلافات و رقابت‌هایی خواهند دید که بین برخی از مسئولان اجرای برنامه جدید قدرت به وجود خواهد آمد.
تهاجم صهیونیستی و نقض حاکمیت سوریه
دشمنی رژیم صهیونیستی علیه سوریه و نقض حاکمیت آن، در حملات هوایی که مراکز قدرت واقعی و بالقوه ارتش سوریه را هدف قرار داد، به وضوح نشان‌دهنده هدف این رژیم برای مداخله در تقسیم غنایم در ترتیب نظام و قدرت جدید در سوریه است. علاوه بر این، نقض توافقات از جمله توافق آتش‌بس در جولان و تهدید به حمایت از برخی گروه‌ها در داخل سوریه، بیانگر این هدف است.
رژیم آمریکا و نفاق آشکار آن
رژیم آمریکا، که دیگر قادر به پنهان کردن نفاق خود نیست، تلاش می‌کند نشان دهد که از تحولات سوریه متعجب است و نگران عواقب آن است. این در حالی است که آمریکا هیچ تلاشی برای توقف تجاوزات رژیم صهیونیستی و حمایت از سوریه نکرده و در عوض خود را حامی وحدت سوریه و حفظ امنیت آن معرفی کرده است.
دلایل زمان‌بندی حملات در سوریه
زمان‌بندی حرکت به سوی ادلب، حلب و حماه پس از توافق آتش‌بس اسرائیل با لبنان مشخص شده است. هدف از این تأخیر جلوگیری از این تصور بود که جنگ داخلی در سوریه ممکن است به نفع رژیم صهیونیستی تمام شود. اما نکته مهم این است که هیچ موضع‌گیری سیاسی یا رسانه‌ای در برابر تجاوزات اسرائیل به سوریه مشاهده نشده است.
نباید به سرعت در تحلیل اختلافات بین گروه‌های مقاومت در لبنان و گروه های مسلح سوریه که امروز در سوریه در موقعیت قدرت قرار دارند، عجله کرد. مسئله اساسی در این میان تأکید بر حق مردم سوریه برای تعیین سرنوشت سیاسی خود و تغییرات است که باید توسط خود مردم سوریه و همه گروه‌های آن انجام گیرد.
انسجام داخلی و قدرت سوریه
اتحاد مردم سوریه با دولت و سیستم سیاسی آنها به افزایش قدرت سوریه و تقویت موقعیت آن کمک خواهد کرد. این قدرت زمانی به‌دست می‌آید که سیستم حاکم به هیچ وجه به فشارهای خارجی برای تسلیم در برابر خواسته‌های صهیونیستی تن ندهد و از حقوق مردم فلسطین و دیگر ملت‌های منطقه دفاع کند.
ماهیت قدرت‌های جهانی و اقدامات صهیونیستی
قدرت‌های جهانی و سیاست‌های آنها در قبال سوریه، به ویژه در برخورد با حملات وحشیانه صهیونیستی، نشان‌دهنده ماهیت واقعی این قدرت‌ها است که هیچگونه درکی از حقوق بشر و اصول بین‌المللی ندارند. آنها فقط به منافع خود توجه دارند و از هرگونه نقض قوانین بین‌المللی حمایت می‌کنند.
دور جدید جنگ علیه مقاومت در غزه
تحت پوشش حمایت غربی و آمریکایی، رژیم صهیونیستی در حال اجرای پروژه‌ای برای نابودی مقاومت در غزه است. این حملات از پشتیبانی غرب برخوردار است و هدف اصلی آن نابودی زیرساخت‌های مقاومت و کاهش قدرت مقابله مردم فلسطین است.
حاکمیت جدید سوریه از نظر فکری به جریان سیاسی حاکم در مصر پس از سقوط حسنی مبارک شبیه است. حتی اگر تجربه مصر را در نظر بگیریم، آمریکا و غرب نتوانستند مدت طولانی‌تری از حکومت موقت در آنجا حمایت کنند و به همین دلیل باید منتظر ماند تا ببینیم آیا جریان حاکم در سوریه قادر است منافع غرب را تأمین کند یا خیر.
مردم سوریه باید در این شرایط جدید که متأثر از تحولات سیاسی است، امید خود را به آینده معطوف کنند و برنامه‌ای جامع از سوی دولت جدید برای تعیین سیاست‌های داخلی و خارجی آنها و نیز جایگاه سوریه در منطقه و جهان بیان شود. این برنامه باید دیدگاه‌های جدید حاکمیت سوریه در قبال چالش‌ها و مشکلات داخلی و خارجی را روشن کند و به مردم این امکان را بدهد که با اعتماد به نفس به پیشرفت و بازسازی کشور کمک کنند.
تصویر واقعی قدرت‌های جهانی که بر نظام جهانی حاکم هستند و قوانین و ارزش‌های آن را می‌سازند، از طریق پیگیری مراحل مختلف تهاجم صهیونیستی و جنایات نسل‌کشی و پاکسازی قومی و نژادی علیه مردم سوریه و دیگر ملت‌های منطقه، به وضوح نمایان شده است. در حالی که این قدرت‌ها در پشت پرده حمایت‌های خود را از رژیم صهیونیستی و سایر متحدانشان نشان می‌دهند، در سطح عمومی به تظاهر به حمایت از حقوق بشر و قوانین بین‌المللی می‌پردازند. در واقع، آنها برای تسریع در پیشبرد اهداف خود، در سکوت کامل از تجاوزات و جنایات رژیم صهیونیستی در سوریه و منطقه چشم‌پوشی کرده‌اند.
تحمل بی‌رحمانه سرکوب و تداوم ظلم
این دنیای امروز تحت سلطه قدرت‌های بزرگ است که از هر ابزاری برای تسلط و سلطه‌جویی بر ملت‌های ضعیف‌تر استفاده می‌کنند، بی‌آنکه به حقوق و آزادی‌های انسانی توجه داشته باشند. این سیاست‌ها از هیچگونه اصول اخلاقی و انسانی پیروی نمی‌کنند و تنها به دنبال تحقق اهداف سلطه‌طلبانه خود هستند. جنایات صورت گرفته علیه مردم سوریه و فلسطین، و سکوت و عدم اقدام در برابر این اقدامات، نمایانگر یک سیستم استبدادی جهانی است که در آن قوانین و اصول بین‌المللی هیچگونه ارزشی ندارند.
مقاومت در برابر سلطه‌گری جهانی
در برابر این سیاست‌های ناعادلانه و فریبکارانه، تنها راه نجات و مقاومت برای ملت‌های مظلوم در منطقه، مقاومت مردمی و سازمان‌دهی قدرت‌های ملی و منطقه‌ای است که می‌توانند در برابر این سلطه‌گری ایستادگی کنند. این مقاومت‌ها باید از حمایت و همبستگی جهانی برخوردار شوند تا بتوانند در برابر پروژه‌های استعمارگرایانه غرب و اسرائیل ایستادگی کنند. تنها با بیداری و همبستگی ملت‌های منطقه است که می‌توان به سرنوشت ملت‌های خود شکل داد و در برابر این سیطره مقاومت کرد.
گذر از تناقضات و چالش‌ها
در نهایت، پروژه جدیدی که در سوریه در حال شکل‌گیری است، نشان‌دهنده یک چالش بزرگ برای آینده این کشور و برای کشورهای منطقه است. این پروژه، با توجه به پیچیدگی‌های داخلی و منطقه‌ای، باید به‌طور دقت و با در نظر گرفتن تمام ابعاد آن بررسی شود. در حالی که این تحول جدید ممکن است به فرصتی برای تغییرات سیاسی و اجتماعی در سوریه تبدیل شود، اما باید مراقب بود که این تغییرات به دست قدرت‌های خارجی یا رژیم‌های سلطه‌گر نیفتد. برای مردم سوریه، تنها با وحدت داخلی و حمایت از خواسته‌های مشروع خود می‌توان به آینده‌ای روشن امیدوار بود.
در نهایت، مردم سوریه باید بتوانند بر اساس یک برنامه جامع و شفاف، مسیر خود را تعیین کنند. این برنامه باید شامل اهداف و تعهدات روشن در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و روابط بین‌المللی باشد. همچنین، باید در نظر داشت که سوریه باید مستقل و بدون فشار خارجی قادر باشد تصمیمات خود را بگیرد. تنها با این رویکرد است که می‌توان به ثبات و امنیت پایدار در سوریه و منطقه دست یافت و از هرگونه فشار خارجی و دخالت در امور داخلی سوریه جلوگیری کرد.
