نگرانی‌های امنیتی:
افزایش بی‌ثباتی؛ نبود یک دولت واحد ممکن است منجر به بی‌ثباتی و درگیری‌های طولانی‌مدت در سوریه شود. گروه‌های مختلف، از جمله نیروهای مخالف سنی و گروه‌های کرد، ممکن است برای کنترل تلاش کنند که تنش‌های فرقه‌ای را تشدید کرده و احتمالاً باعث بروز خشونت‌هایی به خصوص در کشورهای همسایه مانند عراق و لبنان شود.
بحران پناهندگان: بی‌ثباتی مداوم ممکن است موج‌های جدیدی از پناهندگان را که از خشونت فرار می‌کنند، ایجاد کند و منابع کشورهای همسایه مانند ترکیه و اردن را که هم‌اکنون میزبان میلیون‌ها پناهنده سوری هستند، تحت فشار بیشتری قرار دهد.
واکنش بازیگران منطقه‌ای:
نقش گسترش‌یافته ترکیه: با افزایش قدرت نیروهای معارض سنی، ترکیه احتمالاً نفوذ سیاسی و نظامی خود را در شمال سوریه افزایش خواهد داد. این موضوع ممکن است منجر به تشدید تنش‌ها با گروه‌های کردی شود که به دنبال خودمختاری هستند و نگرانی‌های امنیت داخلی ترکیه را پیچیده‌تر کند.
موضع‌گیری راهبردی رژیم اسرائیل: اسرائیل ممکن است خود را در موقعیت بهتری بیابد زیرا سقوط اسد “محور مقاومت” متشکل از ایران، سوریه و حزب‌الله را مختل می‌کند. این تغییر به اسرائیل اجازه می‌دهد تا بر روی مقابله با نفوذ ایران تمرکز کند بدون اینکه تهدید فوری ناشی از رژیم اسد وجود داشته باشد.
پیامدهای بین‌المللی
حضور نظامی آمریکا: ایالات متحده حضور نظامی قابل توجهی در منطقه دارد، به ویژه در التنف. سقوط اسد سیاست آمریکا را پیچیده می‌کند زیرا باید خطرات خروج نیروها را مدیریت کند در حالی که از تصور ضعف در برابر افزایش نیروهای معارض جلوگیری کند.
پتانسیل افراط‌گرایی: فقدان یک دولت پایدار می‌تواند محیطی مناسب برای افراط‌گرایی ایجاد کند، همانطور که در سایر مناطق پس از جنگ دیده شده است. عدم وجود حکومت مؤثر ممکن است اجازه دهد گروه‌های رادیکال در میان هرج و مرج رشد کنند.
پیامدهای اقتصادی
بحران انسانی: با توجه به اینکه احتمالاً تحریم‌ها همچنان برقرار خواهند ماند به دلیل عدم وجود یک دولت شناخته‌شده، سوریه با بحران انسانی عمیق‌تری مواجه خواهد شد. بازسازی اقتصادی به شدت تحت تأثیر قرار خواهد گرفت زیرا کمک‌های بین‌المللی بدون یک چارچوب سیاسی پایدار محدود خواهد بود.
منبع: کانال سعید غفاری، کارشناس مسائل منطقه
