نقطه کانونی عملیات روانی این روزهای رژیم صهیونیستی تثبیت گزاره “تله جنگ” در اذهان مردم و مسئولان است، تا بدون آنکه حتی یک گلوله شلیک کند ایران را از دور خارج و خطر ایران را برای خود خنثی کند.
رسانه‌های صهیونیستی و مقامات اسرائیلی طی روزهای اخیر بر احتمال اقدام نظامی علیه ایران تأکید دارند و از گزینه حمله به تأسیسات هسته‌ای و نظامی ایران سخن می‌گویند. این تحلیل‌ها به گونه‌ای طراحی شده که به جامعه بین‌المللی و افکار عمومی القا شود که اسرائیل آماده اقدامات نظامی علیه ایران است.
توان واقعی اسرائیل و آمریکا در جنگ با ایران
با این حال، بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که اسرائیل و آمریکا در شرایط فعلی توانایی جنگ گسترده یا حتی محدود علیه جمهوری اسلامی را ندارند. اسرائیل به خوبی می‌داند که با جغرافیای محدودی که دارد، هر گونه حمله به ایران به ویژه به تأسیسات هسته‌ای، عواقب سنگینی برای خود این رژیم به دنبال خواهد داشت. اگر اسرائیل یک نیروگاه ایرانی را هدف بگیرد، چندین نیروگاه در سرزمین‌های اشغالی به طور متقابل هدف قرار خواهند گرفت.
پیامدهای عملیات وعده صادق
عملیات وعده صادق از سوی ایران به خوبی نشان داد که حتی موشک‌های بالستیک قدیمی ایران بدون ایجاد مشکل از سوی پدافندهای رژیم صهیونیستی، قادر به هدف قرار دادن مراکز حساس این رژیم، از جمله مقرهای نظامی هستند. این عملیات به نوعی انفعال و ضعف اسرائیل در مقابله نظامی مستقیم با ایران را آشکار کرد و نشان داد که این رژیم از توانایی حمله موثر به ایران برخوردار نیست.
نقش عملیات روانی در استراتژی اسرائیل
نقطه کانونی عملیات روانی این روزهای رژیم صهیونیستی تثبیت گزاره “تله جنگ” است. این عملیات روانی تلاش دارد تا بدون شلیک حتی یک گلوله، ایران را از میدان خارج کرده و خطر آن را خنثی کند. اسرائیل با بهره‌گیری از این تکنیک، می‌کوشد با ایجاد هراس در بین مردم و مسئولان ایران، به اهداف خود دست یابد، بدون اینکه نیازی به وارد شدن به یک جنگ واقعی باشد.
در نهایت، عملیات روانی اسرائیل بخشی از استراتژی گسترده‌تری است که هدف آن کاهش تهدیدات ایران بدون ورود به یک درگیری مستقیم نظامی است.
شواهد و نمونه‌های تاریخی از جنگ روانی و استراتژی نظامی اسرائیل در برابر ایران
با بررسی عملکرد اسرائیل در حوزه نظامی و عملیات روانی، می‌توان به شواهد و نمونه‌های متعددی اشاره کرد که نشان‌دهنده ضعف این رژیم در مواجهه مستقیم با ایران است. در زیر به برخی از فکت‌های کلیدی اشاره شده که نه‌تنها استراتژی عملیات روانی اسرائیل را آشکار می‌کند، بلکه آسیب‌پذیری‌های نظامی و دلایل عدم ورود به یک جنگ مستقیم را نیز برجسته می‌سازد.
- سابقه جنگ‌های نیابتی و عملیات روانی اسرائیل:
اسرائیل در دهه‌های اخیر به‌جای ورود مستقیم به جنگ‌ها، اغلب به جنگ‌های نیابتی و عملیات روانی روی آورده است. به‌عنوان نمونه، در جریان جنگ ۳۳ روزه با حزب‌الله لبنان در سال ۲۰۰۶، عملیات روانی گسترده‌ای در سطح بین‌المللی برای کاهش اعتماد عمومی به توانایی‌های مقاومت صورت گرفت. با این حال، این جنگ به شکست اسرائیل منتهی شد و حتی پس از آن رژیم صهیونیستی برای پرهیز از درگیری مستقیم با ایران، بر فعالیت‌های دیپلماتیک و عملیات سایبری تمرکز بیشتری گذاشت. - آسیب‌پذیری اسرائیل به حملات موشکی:
اسرائیل با وجود توسعه سامانه‌های پیشرفته پدافند موشکی مانند “گنبد آهنین” و “فلاخن داوود”، همچنان در برابر حملات موشکی گسترده آسیب‌پذیر است. در جریان عملیات اخیر از سوی گروه‌های مقاومت فلسطینی و حزب‌الله، ضعف این سامانه‌ها در مقابله با موشک‌های انبوه و به‌ویژه موشک‌های دقیق و بالستیک نمایان شد. این نکته نشان می‌دهد که در صورت درگیری مستقیم با ایران، زیرساخت‌های حیاتی اسرائیل در معرض خطرات جدی قرار خواهند گرفت. - محاسبات استراتژیک آمریکا و اسرائیل در برابر ایران:
تحلیلگران نظامی و سیاسی بارها اشاره کرده‌اند که ایران با داشتن عمق استراتژیک و توانایی‌های موشکی و دریایی، هزینه‌های بالایی را بر هرگونه اقدام نظامی علیه خود تحمیل می‌کند. بر اساس گزارش سالانه وزارت دفاع آمریکا، توان نظامی و موشکی ایران، یکی از دلایل اصلی اجتناب آمریکا از ورود به درگیری مستقیم با این کشور است. - پیشینه تحریم‌ها و جنگ روانی علیه ایران:
یکی از ابزارهای اصلی جنگ روانی غرب و اسرائیل علیه ایران، اعمال تحریم‌های گسترده اقتصادی است که همواره با ادعاهای تهدیدات نظامی همراه بوده است. اما با وجود این فشارها، ایران نه تنها در زمینه‌های هسته‌ای و نظامی عقب‌نشینی نکرده بلکه توانسته است برنامه‌های استراتژیک خود را توسعه دهد. - عملیات “وعده صادق” و تأثیر آن بر استراتژی اسرائیل:
عملیات “وعده صادق” که از سوی ایران در مقابل رژیم صهیونیستی انجام شد، به‌طور مستقیم ضعف پدافندهای اسرائیل را نشان داد. موشک‌های ایرانی بدون مداخله موثر سامانه‌های پدافندی اسرائیل به اهداف حیاتی رژیم صهیونیستی اصابت کردند. این عملیات به‌نوعی هشداری به اسرائیل و دیگر دشمنان ایران بود که نشان می‌داد زیرساخت‌های دفاعی این کشور در برابر حملات گسترده موشکی، آسیب‌پذیر است.
