انفجار پیجر‌ها عوامل حزب الله را هدف قرار داده بود، اما صدمات جانبی آن به هزاران غیرنظامی غیردخیل، چه کسانی که در نزدیکی نقطه انفجار پیجر‌ها ایستاده بودند، چه بیمارانی که پیش از موعد از بیمارستان‌ها مرخص شدند و چه کسانی که مجبور شدند عمل جراحی خود را برای رسیدگی به مجروحان به تعویق بیاندازند، وارد کرد.
زوی بارئل در یادداشتی در روزنامه هاآرتص نوشت: نتیجه عملیات دو روزه انفجار پیجر‌های حزب الله توسط اسرائیل که طی آن حدود ۵ هزار نفر زخمی و بیش از ۳۰ نفر کشته شدند نشان داد که لبنان به هیچ عنوان آماده یک جنگ تمام عیار نیست. نه تنها مقادیر کافی تجهیزات و دارو در این کشور وجود ندارد، بلکه حدود ۳۰ درصد از کادر درمان در سال‌های اخیر به دلیل دشواری کسب درآمد کافی برای ادامه زندگی شغل خود را رها کرده اند.
به گزارش انتخاب، انفجار پیجر‌ها عوامل حزب الله را هدف قرار داده بود، اما صدمات جانبی آن به هزاران غیرنظامی غیردخیل، چه کسانی که در نزدیکی نقطه انفجار پیجر‌ها ایستاده بودند، چه بیمارانی که پیش از موعد از بیمارستان‌ها مرخص شدند و چه کسانی که مجبور شدند عمل جراحی خود را برای رسیدگی به مجروحان به تعویق بیاندازند، وارد کرد.
دنیس آتالا، خبرنگار لبنانی در این باره نوشت: «این یک آسیب ملی است… قتل عام دیروز این سوال را در بین گروهی از مردم لبنان مطرح کرده که این جنگ چه فایده‌ای دارد و آیا دولت می‌تواند بار سنگین آن را تحمل کند. مردم جنگ در غزه را به عنوان چیزی که به آنها مربوط باشد نمی‌بینند، هرچند که نسبت به مسئله فلسطین ابراز همدردی نشان می‌دهند.»
در طی دو روز گذشته، به نظر می‌رسید که انفجار گسترده وسیله‌های ارتباطی موجب ایجاد احساس همبستگی گسترده‌ای با مجروحان شده است. افکار عمومی خواستار “اتحاد ملی” در مواجهه با حمله‌ای شده که ضربه‌ای به کل لبنان و نه صرفا حزب الله بوده و اینکه اگر جنگی رخ دهد، مستلزم دفاع تمام لبنانی‌ها از وطنشان است.
تحلیلگران در لبنان در قضاوتی عجولانه، حملات اسرائیل از طریق پیجر‌ها را حملاتی توصیف کردند که به بیان منیر ربیح، مفسر، «موازنه پاسخ را در هم شکست» و حزب الله را «در تله انداخت.»
بر اساس این تفسیر، این تله، ورود به جنگی است که راهبرد حزب الله در جنگ غزه یعنی حمایت از حماس بدون درگیر شدن در یک جنگ تمام عیار را تضعیف می‌کند. این تفسیر همچنین می‌افزاید، از حالا به بعد دیگر تیراندازی در پاسخ به تیراندازی، هدف قرار دادن اهداف عمقی مشابه، حمله متقابل به غیرنظامیان یا امتناع از آن و همچنین تلاش برای انجام ترور‌های هدفمند در کار نخواهد بود.
اما نصرالله روز پنجشنبه این تفسیر را رد کرد. او به این گفته مبهم اکتفا کرد که قصد به راه انداختن یک جنگ تمام عیار را ندارد.
چنین جنگی نه تنها حزب الله را درگیر خواهد کرد، بلکه ایران را نیز وادار خواهد ساخت تا حمایت نظامی مستقیم از حزب الله انجام دهد. ایران تمایل دارد که از چنین وضعیتی اجتناب ورزد و از این روست که “حلقه آتش” را به دور اسرائیل ایجاد کرده تا نیرو‌های نیابتی اش آتش آن را تامین کنند و به جای خود ایران، در هر یک از جبهه‌های محلی مسئولیت گشودن آتش را بر عهده بگیرند.
از این رو، انتخاب ایران و حزب الله مبنی بر پایبند ماندن به “موازنه پاسخ” اسرائیل را در مقام تصمیم گیری درباره شروع یا عدم شروع یک جنگ تمام عیار قرار می‌دهد. در مواجهه با رفتار حزب الله، و تا زمانی که این گروه دلیل و بهانه‌ای برای شروع جنگ به دست ندهد، اسرائیل همچنین باید مشروعیت بین المللی و داخلی چنین جنگی را مد نظر قرار دهد.
حزب الله همانند اسرائیل، بدون یک استراتژی مشخص برای روز بعد از اتمام جنگ وارد جنگ غزه شد. اما بر خلاف اسرائیل که اهداف متعددی مانند نابودی حماس، برطرف کردن تهدیدات متوجه مناطق مرزی اسرائیل با غزه، بازگشت گروگان‌ها به اسرائیل و هدف جدید این هفته یعنی بازگشت شهروندان مناطق شمالی به خانه هایشان تعیین کرده، نصرالله تنها یک هدف دارد: توقف جنگ در غزه.
با چنین هدفی، حزب الله لازم نیست تغییرات استراتژیک خاصی ایجاد کند و احتمالا فرضش بر این است که روز پس از پایان جنگ شبیه روز قبل از آن خواهد بود و در آن روز بازدارندگی متقابل و موازنه تهدید بین حزب الله و اسرائیل حفظ خواهد شد.
نصرالله در سخنرانی خود این اصل را به صراحت بیان کرد و متعهد شد که علیرغم پیام‌های رسمی و غیررسمی‌ای که دریافت کرده، مبنی بر اینکه اگر حملات علیه اسرائیل را متوقف کند، جلوی یک جنگ تمام عیار علیه حزب الله گرفته خواهد شد، حمایت از حماس را متوقف نخواهد کرد.
اسرائیل درباره برطرف نمودن تهدید تاکتیکی در لبنان و نه نابود کردن موشک‌های دوربرد یا پهپاد‌ها و یا بیرون راندن حزب الله از ساختار قدرت یا رد کنترل غیرنظامی این گروه در لبنان صحبت نمی‌کند. به بیان دیگر اسرائیل تمایلات خود را با واقعیت‌های امروز لبنان انطباق داده و پذیرفته که شاید نیاز باشد ساکنان مناطق شمالی را متقاعد کند که با وجود تهدیدات موجود به خانه‌های خود برگردند.
نصرالله صریح و قاطع سخن گفت. او گفت: «پاسخ ما به نام کشته شدگان و مجروحان است؛ جبهه لبنان تا زمان توقف تجاوز به غزه متوقف نخواهد شد، فارغ از هر فداکاری، نتیجه و اتفاقی که در پیش باشد.» غیر از این تعهد، نصرالله هیچ وعده دیگری نداد.
نصرالله زمانی که به گزارشی اشاره کرد که بر اساس آن رئیس مرکز فرماندهی ارتش اسرائیل در شمال گفته بود نیرو‌های اسرائیلی قرار است یک منطقه امنیتی در لبنان ایجاد کنند، خوشنود و راضی به نظر می‌رسید. وی گفت: «امروز ما با منور و چراغ قوه دنبال تانک‌های آنها می‌گردیم، اما وقتی آنها به سمت ما بیایند از آنها استقبال خواهیم کرد. ما این تهدیدی را فرصتی تاریخی خواهیم دید که آرزویش را داشتیم.»
برای برطرف کردن تمام تردیدها، او تاکید کرد که حتی چنین منطقه امنیتی‌ای حزب الله را از شلیک موشک به سمت خاک اسرائیل باز نخواهد داشت. اما نیازی نیست که در این باره به هشدار‌های نصرالله رجوع کنید. کافی است آرشیو ۱۸ ساله اشغال جنوب لبنان را مطالعه کنید.
