در جهان امروز، فضای مجازی تبدیل به یکی از اصلی‌ترین میدان‌های جنگ شده است.
این جنگ بی‌رحمانه که در بستر سایبر رخ می‌دهد، از یک طرف فرصت‌های بی‌نظیری برای توسعه و پیشرفت ارائه می‌دهد و از طرف دیگر، تهدیدی جدی برای امنیت ملی کشورها به شمار می‌آید. در این میان، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات به‌عنوان دروازه‌بان اصلی این عرصه، نقشی کلیدی ایفا می‌کند.
در یک دهه گذشته، تجربه تلخی از مدیریت در وزارت ارتباطات در دولت روحانی داریم. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این وزارتخانه نه تنها نتوانست در برابر تهدیدات سایبری از کشور محافظت کند، بلکه در برخی موارد به دلیل ارتباطات ناسالم و ناکارآمدی مدیریتی، خود به عنوان یکی از عوامل اصلی مشکلات کنونی فضای مجازی کشور شناخته می‌شود.
این‌که بسیاری از طرح‌های کلان و استراتژیک در حوزه سایبری با ناکامی مواجه شدند، به نوعی نتیجه همین عدم مدیریت صحیح و هماهنگی میان مسئولان وقت بوده است. از این رو، ضربه‌هایی که از این وزارتخانه در آن دوره دریافت شد، همچنان در ذهن بسیاری از کارشناسان باقی مانده و نگرانی‌هایی را برای آینده نیز به همراه دارد.
با معرفی وزیر پیشنهادی جدید برای این وزارتخانه، نگاه‌ها به سمت مجلس شورای اسلامی دوخته شده است. نمایندگان مجلس باید این موضوع را به عنوان یکی از مهم‌ترین اولویت‌های خود در بررسی صلاحیت این فرد در نظر بگیرند. انتظار می‌رود که مجلس به دقت و با حساسیت، تمام جنبه‌های ارتباطات گذشته وزیر پیشنهادی با افراد و نهادهایی که در شکل‌گیری وضعیت کنونی فضای مجازی نقش داشتند، بررسی کند.
در این میان، نام‌هایی همچون نصرالله جهانگرد، واعظی و فیروزآبادی بارها در رسانه‌ها به عنوان افرادی که تأثیر بسزایی در ساختار کنونی فضای مجازی کشور داشته‌اند، مطرح شده‌اند. از این رو، بررسی ارتباط وزیر پیشنهادی با این افراد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
بی‌تردید، مواضع اعلامی فرد پیشنهادی در حال حاضر می‌تواند برخی از نگرانی‌ها را کاهش دهد، اما آنچه مهم است، بررسی دقیق عملکرد و ارتباطات گذشته اوست. در جهانی که سایبر به عنوان یکی از مهم‌ترین میدان‌های جنگ شناخته می‌شود، نمی‌توان به سادگی از کنار این موضوع گذشت.
سابقه هر فرد نشان‌دهنده جهت‌گیری‌های او در آینده است و در این میان، اگر وزیری با ارتباطات مشکوک و سابقه‌ای نامشخص بر کرسی وزارت ارتباطات بنشیند، می‌تواند امنیت ملی کشور را با چالش‌های جدی مواجه کند.
در نهایت، مجلس شورای اسلامی باید با دقت تمام، فرد پیشنهادی برای وزارت ارتباطات را مورد بررسی قرار دهد و به این وزارتخانه به عنوان خط مقدم جنگ سایبری نگاه کند. انتخاب صحیح و هوشمندانه یک وزیر، می‌تواند از تکرار تجربه‌های تلخ گذشته جلوگیری کرده و کشور را در مسیر صحیحی از توسعه و امنیت سایبری قرار دهد. به همین دلیل، بررسی دقیق سوابق و ارتباطات وزیر پیشنهادی یک ضرورت انکارناپذیر است.
