حملات به منطقه سبز؛ واقعی یا ساختگی؟

جربه ثابت کرده است فعل وانفعالاتی که در منطقه دیپلماتیک سبز بغداد رخ می دهد می‌تواند سرآغاز تحولات جدید سیاسی ونظامی در عراق باشد.پنجشنبه شب نیز سفارت آمریکا در عراق بار دیگر با 3 راکت هدف حمله قرار گرفت .بلافاصله برخی چهره های سرشناس عراق همچون “مقتدی صدر” رهبر جریان صدر نیروهای مقاومت را به اجرای این حمله متهم کرد در صورتی که رهبران گروه‌های مقاومت عراق از جمله قیس الخزعلی دبیر کل جنبش عصائب اهل الحق و هادی العامری رئیس ائتلاف الفتح با صراحت تمام هرگونه دست داشتن در این حملات را رد وتعرض به نمایندگی‌های دیپلماتیک در منطقه سبز بغداد را به تندی محکوم کردند.

پشت پرده چه کسانی هستند و چه منافعی دارند

با این اوصاف، اکنون مساله این است که حملات مرموز اخیر با چه اهدافی صورت گرفته و در راستای منافع کدام جریان‌های سیاسی می‌باشد؟ هنوز که هنوز است تکلیف تشکیل بزرگ‌ترین فراکسیون پارلمانی مشخص نیست و رایزنی‌های سیاسی عراقی تا به امروز در این باره بی‌نتیجه بوده است. فعلا، مقتدی صدر بر تشکیل دولت اکثریتی غیر توافقی و انتخاب شخص نخست وزیر تاکید دارد و گفتگوهایش با رهبران دیگر بلوک شیعی به نتیجه مشخصی نرسیده است.در روزهای اخیر نیز گمانه‌زنی‌های بسیاری درباره روند آینده تشکیل کابینه در عراق مطرح شد.یکی از این گمانه ها ائتلاف صدر با “الاطار التنسیقی” (کمیته هماهنگی گروه‌های سیاسی شیعی) بود. این احتمال در سایه مواضع تند صدر علیه الحشد الشعبی و شخص نوری المالکی چندان محتمل نبود، هر چند منتفی هم نبود.به نظر می رسد

سیاست آمریکا در منطقه تفرقه بیانداز حکومت کن

اکنون واشنگتن قصد دارد با توجه به اختلافاتی که میان مقتدی صدر و کمیته هماهنگی شیعیان وجود دارد، از حملات اینچنینی به اماکن دیپلماتیک ، برای ایجاد انشقاق و عدم شکل‌گیری اجماع در بیت شیعی بهره بگیرد. بدون تردید، واکنش زودهنگام و همراه با تعجیل مقتدی صدر به این رخدادها که مضمون اصلی آن انتقاد از گروههای مقاومت بود، همان خواسته‌ای بود که آمریکایی‌ها انتظار داشتند.افزون بر این عدم خروج کامل نیروهای آمریکایی مسئله‌ای است که با مخالفت گروه‌های مقاومت مواجه شده، زیرا آن را مغایر مصوبه پارلمان عراق می‌دانند و بر این مبنا اعلام کرده‌اند در صورتی که خواسته‌شان محقق نشود، گزینه‌ای جز مقاومت نظامی تا اخراج کامل نظامیان آمریکا از عراق نخواهند داشت. در نتیجه این روند به نظر می‌ رسد اکنون آمریکایی‌ها با طراحی چنین حملاتی تلاش دارند، از یک سو، فشارهای وارد شده مبنی بر اجرایی شدن قانون خروج آمریکا از عراق را کاهش دهند و از سوی دیگر، واشنگتن امیدوار ست که این حملات بستر لازم را برای باقی ماندن آن‌ها در این کشور را ایجاد کند. روند کلان تحولات عراق از ابتدای اکتبر ۲۰۱۹ نیزنشان می‌دهد که سیاست‌ورزی بخش سیاسی گروه‌های مقاومت رو به اضمحلال است. نحوه مواجهه با اعتراضات، تشکیل دولت الکاظمی، تصویب بودجه، انتخابات زودهنگام پارلمانی و حواشی ونتایج جلسه افتتاحیه پارلمان حاکی‌ست کمیته هماهنگی شیعیان از کارآمدیی لازم برای مواجهه با بحران‌های گوناگون برخوردار نیست.همه این اتفاقات و روند ها نشان می دهد که الحشد الشعبی روزهای سخت تری نیز در پیش دارد. جریان‌های سنی عراق، کردها و برخی شیعیان از جمله جریان صدر و به بیان دیگر، عمده گروه‌هایی که حشد را به غلط یا درست در زمین نوری المالکی و یا ایران می‌بینند، راضی به ادامه حیات آن به‌عنوان یک شاخه نظامی مستقل از ارتش و نیروهای امنیتی نیستند. در شرایط کنونی نیز آمریکایی ها با طراحی حملات اخیر، تلاش دارند که اذهان عمومی و اولویت‌های دولت آینده عراق را از اخراج نظامیان آمریکایی به ضرورت خلع سلاح گروه‌های مقاومت تغییر دهند. آینده امنیتی و نظامی حشد اکنون بیشتر از هر زمانی به عرصه سیاست گره خورده و این امر، سیاست‌ورزی هوشمندانه‌ای را طلب می‌کند.