سیاست حضور میدانی آنکارا در میدان های هرج و مرج گونه در مناطق مختلفی از خاورمیانه تا آفریقا و آسیای مرکزی در سال های اخیر با تنوع رفتاری و عملکردی خاصی دنبال شده است.
نکته قابل توجه در این باره تداخل منافع و تزاحم راهبردی اهداف ترکیه با ایران در ذیل سیاست های مذکور می باشد. بنحویکه در مواردی این تزاحمات تا جایی پیش رفته که تبدیل به تعارض و تضاد شده است و محیط امنیتی ایران را نیز اندازه ای متأثر کرده است. اقدامات و حضور همه جانبه در باکو و موضع گیری های حمایتی گاه و بیگاه از باکو در مقابل ایران نمونه ای روشن از تعارضات موجود می باشد.
از این رو پیرو رفتار مذکور و سیاست مذبوحانه و توسعه طلبانه آنکارا و بر پایه اخبار موجود، نیروی هوایی ارتش ترکیه در حال انتقال گسترده تروریست ها از لیبی به آنکارا و ایغدیر در مرز ایران و ارمنستان است. نکته قابل توجه در این باره براساس نظرات کارشناسان در حوزه مذکور چ گویای این موضوع ست که زمان توقف کوتاه هواپیماها ثابت می‌کند که آنها حامل انسان هستند و نه تجهیزات نظامی! از این رو برمبنای داده های خبری – اطلاعاتی موجود از یکسو و تحلیل های انجام گرفته در این باره از سوی دیگر، فعالیت آتی نظامی آنکارا مشخص می‌کند این افراد قرار است در جاهایی از سوریه، عراق یا مرز ارمنستان بجنگند.
این اخبار و اطلاعات نشان می دهد که شدت توجه آنکارا به راهبردهای سیاستی مورد اشاره نه تنها بیشتر شده و با نگاه ویژه تری در شرایط خاص دنبال می شود بلکه به نوعی تشدید نیز شده است. از این رو با عنایت به قصد و نیات آنکارا و با توجه به شناخت و آگاهی از مناطقی که ترکیه به عنوان مقصد پیاده سازی نیروها و برنامه هایش وجود دارد و این مناطق نیز به نوعی در ذیل فعالیت های منطقه ای تهران در قالب عمق استراتژیک و محیط امنیتی از آنها یاد می شود متولیان و مسئولان می باید از تمام امکانات و فرصتی که در این راستا جهت خنثی سازی تحرکات آنکارا وجود دارد بطرز ویژه ای استفاده کنند و زمان را از دست ندهند و هرگونه شاید و احتمالی را در نظر گرفته و اسیر اما و اگرها نشوند.
خلاصه کلام براساس سوابق موجود از سیاست های عملکردی ترکیه در میدان های منطقه ای، اقدام اخیر ترکیه بلاشک چالشی نو در قالبی تازه برای تهران خلق خواهد کرد. پس در این مسیر باید بدور از سکون و انفعال، دست پیش را گرفت و گرفتار تعصبات و مصلحت ها نگردید.
