«آرون بوشنل»، جوانی که لباس نظامی به تن داشت در ویدیویی که به صورت زنده از اینترنت پخش می‌کرد گفت: «من دیگر در نسل کشی شریک نخواهم بود». او سپس در حالی که فریاد میزد «فلسطین را آزاد کنید» خود را آتش زد.
بعد از ظهر یکشنبه ۲۵ فوریه (۶ اسفدماه ۱۴۰۲)، در خیابان مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در واشنگتن اتفاق تکان دهنده‌ای رخ داد و مظلومیت مردم غزه باز هم به تصویر کشیده شد. در همین راستا یک افسر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در اعتراض به کشتار فلسطینیان و نسل کشی مردم غزه، مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در واشنگتن اقدام به خودسوزی کرد و جان باخت.
«آرون بوشنل»، جوانی که لباس نظامی به تن داشت در ویدیویی که به صورت زنده از اینترنت پخش می‌کرد گفت: «من دیگر در نسل کشی شریک نخواهم بود». او سپس در حالی که فریاد میزد «فلسطین را آزاد کنید» خود را آتش زد.
سالهاست که صهیونیسم‌ستیزی و نفرت و انزجار از رژیم جعلی اسراییل در سراسر جهان گسترش یافته است. رژیم صهیونیستی همانقدر که یک دولت ناسیونالیستِ قوم محورِ تنیده در مذهب است، یک دولت فوق امنیتی نیز هست. به همین خاطر است که این رژیم را می‌توان یک رژیم استثنایی دانست. به تعبیر آگامبن –فیلسوف و نویسنده ایتالیایی- دولتی که نخستین مشغله‌ی آن امنیت باشد و امنیت به سرچشمه‌ی مشروعیت آن بدل شود، موجودی شکننده خواهد بود. چنین دولتی آسیب‌پذیر است و در نهایت خود هم به تروریست تبدیل می‌شود. آری، اسراییل هم شکننده و آسیب‌پذیر است و هم تروریست! در این میان حمایت‌های همه جانبه‌ی نظامی، سیاسی و بین‌المللی آمریکا از این رژیم ثابت می‌کند که ایالات متحده در نسل‌کشی مردم غزه شریک است.
نقش سازمان ملل در شکل‌گیری بحران فلسطین و ناکارآمدی این سازمان در حل مناقشه
رژیم صهیونیستی مشروعیت بین‌المللی خود را به قطعنامه‌ی ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل مستند می‌کند. این مجمع، در ۲۹ نوامبر سال ۱۹۴۷ با ۳۳ رأی موافق، ۱۳ رأی مخالف، ۱۰ رأی ممتنع و یک غایب، به تقسیم فلسطین تاریخی به دو کشور مجزا رأی داد.
سران جنبش صهیونیسم این قطعنامه را پذیرفتند و بلافاصله موجودیت رژیم منحوس را اعلام کردند. کشور‌های عرب با رد مصوبه‌ی مجمع، در صدد مقابله با رژیم صهیونیستی برآمدند، اما دخالت آن‌ها نتیجه‌ی عکس داد و زمینه‌ساز سلطه‌ی اسراییل بر نیمی از سهم در نظر گرفته شده برای کشور فلسطین و آواره‌شدن جمعیت بزرگی از فلسطینیان شد. از این رو، سازمان ملل نه فقط در شکل‌گیری بحران خاورمیانه نقش اول را بازی کرده بلکه از همان ابتدا مسئولیت سرنوشت آوارگان و چگونگی فیصله دادن به منازعه را برعهده داشته است.
تعداد قطعنامه‌ها و مصوبات شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل در مورد مناقشه‌ی اسراییل و فلسطین قابل قیاس با هیچ بحران بین‌المللی دیگری نیست. با این وجود، هیچ‌کدام از صد‌ها قطعنامه‌ی اصلی شورای امنیت درمورد حقوق مردم فلسطین نه فقط به مرحله‌ی اجرا درنیامده بلکه با بی اعتنایی کامل اسراییل روبه‌رو شده است. دولت اسراییل با تغییر دلبخواهانه‌ی خود از قطعنامه‌های ۲۴۲ و ۳۳۸ شورای امنیت، به اشغال نظامی اراضی فلسطینی در کرانه‌ی باختری و بیت‌المقدس شرقی ادامه داده و تمام قطعنامه‌های مربوط به توقف اسکان یهودیان در آن مناطق را نقض کرده است.
صهیونیست‌ها همواره با گستاخی و بی‌اعتنایی به مصوبات شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل به مصادره‌ی سرزمین‌های فلسطینی و گسترش شهرک‌های یهودی‌نشین در قلب کرانه‌ی باختری و بیت‌المقدس شرقی پرداخته‌اند و با تداوم اشغال نظامی به کشتار فلسطینیان و نقض حقوق بشر ساکنان سرزمین‌های اشغالی می‌پردازند.
نقش آمریکا در بحران غزه
بی‌اعتنایی رژیم صهیونیستی به قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، معمولاً به حمایت ایالات متحده و برخی متحدان غربی آن از دولت اسراییل نسبت داده می‌شود. صرف‌نظر از پیشینه‌ی حمایت‌های همه جانبه‌ی آمریکا از اسراییل، آمریکا در تازه‌ترین اقدام خود در دفاع از اقدامات ضدبشری رژیم صهیونیستی، پیش‌نویس قطعنامه‌ی آتش‌بس فوری در نوار غزه روز سه‌شنبه ۲۰ فوریه (اول اسفند) در شورای امنیت سازمان ملل که از سوی الجزایر ارائه شده بود را وتو کرد. از مجموع ۱۵ عضو شورای امنیت، ۱۳ عضو به این پیش‌نویس رأی مثبت دادند و بریتانیا نیز به آن رأی ممتنع داد. پیش‌نویس قطعنامه الجزایر ضمن تأکید بر آتش‌بس فوری با «جابجایی اجباری غیرنظامیان فلسطینی» مخالفت کرده‌است. لیندا توماس گرینفیلد سفیر آمریکا در سازمان ملل، پیش از رأی‌گیری در قدرتمندترین نهاد سازمان ملل، از رویکرد ایالات متحده دفاع کرد. او گفت که پذیرش چنین قطعنامه‌ای می‌تواند به «گسترش نبرد میان حماس و اسراییل دامن بزند». همچنین سفیر آمریکا در سازمان ملل به این نکته اشاره کرد که مسأله بر سر مجبور کردن حماس برای یک توافق با اسراییل است و آمریکا تمایل شورا برای یک اقدام فوری را درک می‌کند، ولی «گاهی اوقات دیپلماسی سخت، بیشتر از آنچه که مطلوب ما است به زمان نیاز دارد».
در طول دهه‌ها، حمایت نظامی آمریکا از اسراییل از کمیت و کیفیت بسیار بالایی برخوردار بوده است. در یک «یادداشت تفاهم» (MOU) که در سال ۲۰۱۶ امضا شده‌است واشنگتن قصد دارد تا ۳۸ میلیارد دلار به اسراییل کمک نظامی کند.
وال استریت ژورنال با اشاره به دوگانگی بین سیاست آمریکا با اظهارات مقام‌های آمریکایی نوشته بود: «واشنگتن از یک طرف متحد اصلی‌اش در منطقه را به اجتناب از افزایش تلفات غیرنظامیان دعوت می‌کند، اما از طرف دیگر بسیاری از مهماتی که آن عملیات‌ها به واسطه‌ی آن‌ها انجام می‌شود را در اختیار تل‌آویو قرار می‌دهد». همچنین این روزنامه فاش کرد که واشنگتن به صورت مخفیانه ۱۰۰ بمب و دیگر انواع سلاح را برای استفاده در جنگ برای تل‌آویو ارسال کرده‌است.
این روزنامه به نقل از مقام‌های آمریکا فاش کرده بود که آمریکا از روز آغاز عملیات اسراییل در غزه به صورت بی سر و صدا ارسال سلاح به اسراییل را افزایش داده و از جمله ۱۵ هزار بمب و ۵۷ هزار گلوله به این رژیم ارسال کرده‌است.
راضیه مکوندی
