کارزار بمباران بی‌امان اسرائیل علیه نوار غزه به مدت سه هفته ادامه داشت که از بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این رژیم خواسته شد تا به تلفات سنگین غیرنظامیان در این منطقه تحت محاصره فلسطین رسیدگی کند. نتانیاهو پیش‌تر حملات حماس به اسرائیل را با حملات ۱۱سپتامبر به برج‌های دوقلوی نیویورک و پنتاگون در سال۲۰۰۱ مقایسه کرده بود؛ اما به تازگی پا فراتر گذاشته و این جنگ را با جنگ جهانی دوم مقایسه کرده است. «الستر سوسی» در گزارش ۲۳دسامبر برای الجزیره نوشت، نخست‌وزیر جنگ‌طلب اسرائیل به سال ۱۹۴۵ اشاره کرد – او به اشتباه از سال۱۹۴۴ یاد کرد – که یک حمله هوایی از سوی بریتانیا که قرار بود یک سایت گشتاپو را هدف قرار دهد، به اشتباه مدرسه‌ای در کپنهاگ را هدف قرار داد و ۸۶کودک را کشت. او به خبرنگاران گفت: «این یک جنایت جنگی نیست. این چیزی نیست که شما بریتانیا را به خاطر انجامش سرزنش کنید. این یک اقدام جنگی مشروع با پیامدهای غم‌انگیزی بود که با چنین اقدامات مشروعی همراه بود.»
از آن زمان، کمپین متفقین علیه آلمان نازی و ژاپن در طول جنگ جهانی دوم به یک سابقه تاریخی برای اسرائیلی تبدیل شده که به دنبال توجیه کشتار گسترده مردم غزه است؛ زیرا ظاهرا مبارزان حماس را تعقیب می‌کند. «تزیپی هوتوولی»، سفیر اسرائیل در بریتانیا، کارزار اسرائیل را با بمباران ویرانگر درسدن توسط متفقین مقایسه کرده که طی سه شب در سال۱۹۴۵ انجام شد و قصد داشت نازی‌ها را وادار به تسلیم کند و منجر به کشته شدن ۲۵۰۰۰ تا ۳۵۰۰۰ نفر آلمانی شد. حامیان غیردولتی اسرائیل نیز مقایسه‌های مشابهی انجام داده‌اند.
با این حال، این تلاش‌ها ریشه‌های درگیری اسرائیل و فلسطین را در اخراج ۷۵۰هزار فلسطینی از سرزمین‌هایشان در جریان ایجاد اسرائیل در سال۱۹۴۸، تخریب ۵۰۰ شهر و روستا در آن زمان و متعاقب آن اشغال غیرقانونی سرزمین‌های فلسطینی از بین می‌برد. مورخان و تحلیلگران می‌گویند آنها همچنین نادیده می‌گیرند که چگونه جنگ جهانی دوم منجر به یک رژیم «حقوق بین‌الملل» جدید شد که در خدمت غیرانسانی کردن فلسطینی‌ها و در عین حال توجیه خشونت و تبعیض چندین دهه‌ای اسرائیل – که توسط بسیاری از گروه‌های حقوق بین‌الملل مشابه آپارتاید توصیف شده است – علیه فلسطینی‌هاست.
«ایلان پاپه»، تاریخ‌دان و فعال سوسیالیست اسرائیلی به الجزیره گفت که این تلاش‌های اسرائیل «به‌عنوان توجیهی برای سیاست‌های وحشیانه‌اش در قبال فلسطینی‌ها» انجام می‌شود و این یک دستورالعمل قدیمی مورد استفاده این رژیم است. پاپه به این مثال اشاره کرد که مناخیم بگین، نخست‌وزیر سابق اسرائیل، رهبر وقت سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف)، یاسر عرفات را با هیتلر و بیروت جنگ‌زده را با برلین، پس از تهاجم اسرائیل به لبنان در سال۱۹۸۲ مقایسه کرد. تمسک به گذشته برای مشروعیت بخشیدن به درگیری‌های امروز نیز می‌تواند غیرتاریخی باشد.
اسکات لوکاس، متخصص سیاست خارجی ایالات متحده و بریتانیا در دانشگاه بیرمنگام گفت: «استفاده بی‌وقفه از جنگ جهانی دوم توسط اسرائیل و حامیانش برای کاهش انتقادات از جنگ خونین این رژیم در غزه نشان می‌دهد که اسرائیل می‌خواهد بگوید که ما سیستم بهتری نیاز داریم تا غیرنظامیان در مناطق جنگی بیهوده رنج نبرند.» وی افزود که تصمیم اسرائیل برای انصراف از عضویت در دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) و تلاش‌های آن برای «تضعیف فعالانه [اقتدار] سازمان ملل» که پس از وحشت‌های جنگ جهانی دوم و هولوکاست تاسیس شد، باعث می‌شود ادعایش بخشی از یک مبارزه «متفق‌گونه»ی غیر صادقانه باشد.
لوکاس اذعان کرد: «غیرنظامیان در زمان جنگ کشته خواهند شد. در اصل، نظامی که جنگش منجر به مرگ غیرنظامیان می‌شود، از جمله از طریق حمله به بیمارستان‌ها، مدارس و پناهگاه‌ها – اهدافی که اسرائیل بارها در طول این جنگ مورد حمله قرار داده است – باید بتواند نسبت به این موضوع واکنش نشان دهد.» اسرائیلی‌ها به وسیله این مقایسه‌ها به دنبال توجیه اقدامات خود هستند.
