میدان گازی آرش از میدان‌های گازی ایران است که در شمال خلیج فارس و در استان بوشهر قرار دارد. این میدان گازی از میدان‌های مشترک ایران با کشور کویت است. میدان آرش در سال ۱۳۴۶ توسط شرکت ژاپنی کشف AOC شد.
اختلاف از زمانی آغاز شد که ایران امتیاز دریایی را به شرکت نفت انگلیس و ایران اعطا کرد؛ در حالی که کویت این امتیاز را به شرکت رویال داچ شل اعطا کرد. این دو امتیاز در بخش شمالی میدان همپوشانی دارند.
نزدیک به ٪۴۰ محدوده میدان گازی آرش در آبهای ایران قرار دارد. در سال‌های گذشته شرکت ملی نفت ایران برای تعیین میزان ذخایر درجای میدان گازی آرش یک حلقه چاه اکتشافی به نام «چاه شماره یک آرش» حفاری کرد.
در سال ۲۰۰۱ پس از آنکه ایران عملیات اکتشاف در میدان آرش را آغاز کرد کویت بلافاصله ایران را به شکایت در مجامع بین‌المللی تهدید کرد. پس از سفر امیر کویت به تهران در دوره محمد خاتمی، ایران فعالیت‌های اکتشافی را متوقف و از سکوی ساخته شده برای این میدان در میدان‌های دیگر استفاده کرد.
سران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در پایان چهل و چهارمین نشست خود در دوحه قطر ادعاهای واهی خود علیه جمهوری اسلامی ایران درخصوص پرونده میدان گازی آرش را تکرار کردند و اینبار پا را فراتر گذاشته و در پایان این نشست در بیانیه ای مدعی شدند که مالکیت میدان گازی مشترک آرش (الدره) متعلق به عربستان و کویت است و تنها این دو کشور حق بهره برداری از منابع آن را دارند.
درحالی سران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، حق مسلم ایران در این میدان گازی را نادیده گرفته‌اند و به صورت یکجانبه، منابع ایران را بین دو کشور عربستان و کویت تقسیم کرده‌اند که اسناد رسمی مذاکرات کویت و ایران نشان می‌دهد که سالهاست این دو کشور، توسعه این میدان را مشروط و در انتظار مشخص شدن مرز آبی گذاشته‌اند.
در سال 1962 در میانه خلیج فارس ذخایر عظیم گازی کشف شد که حجم آن 35 تا 60 تریلیون فوت‌مکعب (60 هزار میلیارد فوت‌مکعب) تخمین زده شده است، این میدان که بین دو کشور ایران و کویت مشترک شناخته شد، در سمت ایران با نام “آرش” و در سمت کویت با نام “الدره” نامیده می‌شود.
از همان سال 1960 اختلاف میان ایران و کویت بر سر مرز آبی دو کشور در منطقه قرارگیری این میدان مشترک آغاز شد، اما اختلافات به‌صورت اظهارنظرهایی در جلسات باقی ماند تا اینکه در سال 2001 ایران به استقرار تجهیزات برای آغاز حفاری اکتشافی در این میدان اقدام کرد. کویت با اطلاع از آغاز حفاری‌های اکتشافی توسط ایران، با تهدید کشورمان به شکایت در مراجع بین‌المللی، ایران را از هرگونه فعالیت تا زمان حصول نتیجه در تعیین مرز آبی نهی کرد و ایران نیز فعالیت‌های اکتشافی و توسعه‌ای خود را به‌روی میدان آرش متوقف کرد.
این اقدام کویت و همکاری ایران در توقف فعالیتهایش، در حالی بود که عربستان و کویت در طرحی مشترک از سال 2000 فعالیت‌های اکتشافی و توسعه‌ای را به‌روی این میدان گازی بدون اطلاع ایران آغاز کرده بودند. آغاز حفاری‌های اکتشافی در میدان مشترک “آرش ـ الدره” توسط عربستان و کویت به سال 2000 بازمی‌گردد که این کار بدون اجازه ایران به‌عنوان یک شریک در این میدان مشترک انجام گرفت [بحث اجازه و هماهنگی با ایران بدین منظور بیان شده است که دو طرف هنوز بر سر تعیین مرز مشترک آبی در این منطقه اختلاف نظر داشتند].
سال 1395 بود که خبرگزاری تسنیم با انتشار گزارشی هشدار داد که کویت سهم ایران را در “آرش” به عربستان بخشید، اما مسئولان وقت، اولویتی برای توسعه این میدان قائل نبودند و پرونده آن را برای ادامه مذاکرات با کویت جهت تعیین حدود مرزهای آبی باز گذاشتند.
در حالی که در ایران، پرونده این میدان برای مشارکت با کویت باز نگه داشته شد و هرگونه اقدام توسعه‌ای از سال 2001 از سمت ایران متوقف شد، عربستان و کویت با تشکیل شرکت مشترک (KJO) سهم برداشت از این میدان را به‌صورت 50 درصد عربستان و 50 درصد کویت بین خود تقسیم کردند و هیچ سهمی برای ایران که برآورد شده است حتی تا 70 درصد از ذخایر گازی این میدان مشترک در آبهای ایران باشد، قائل نشدند.
ادامه طرح شبیخون به ذخایر گازی ایران در میدان آرش، امضای سند همکاری اخیر بین سعودی‌ها و کویت برای تولید روزانه 1 میلیارد فوت‌مکعب گاز و 84 هزار بشکه میعانات گازی از این میدان مشترک بود.
درحالی کویت در همکاری مشترک با عربستان، در حال تقسیم سهم ایران با سعودی‌ها است و در اظهاراتی عجیب، این میدان مشترک گازی را میدانی کویتی ـ سعودی اعلام کرده است، که سوابق تاریخی مذاکرات ایران و کویت نشان می‌دهد در طول مذاکرات دو کشور از 60 سال پیش، بر سر تعیین مرزهای آبی و همکاری مشترک در برداشت از این منابع گازی، همواره سران دو کشور حق کشور مقابل را برای سهم‌داشتن در این منابع عظیم گازی به‌رسمیت شناخته‌اند و تا اواخر قرن بیستم و رسیدن به سال 2000 نیز، سعودی‌ها نقشی در این مذاکرات دوجانبه بین ایران و کویت نداشتند و این طرح سعودی، برای سهم‌گیری از منابع گازی این میدان مشترک بین ایران ـ کویت، از حدود سال 2000 آغاز شد.
جواد اوجی، وزیر نفت ایران فروردین ماه 1401 با انتشار مطلبی اعلام کرد “مطالعات جامع میدان مشترک آرش با حفاری چاه اکتشافی و انجام لرزه‌نگاری تکمیل شده است و به‌زودی با نصب جکت (پایه) عملیات حفاری در این میدان آغاز خواهد شد. گرچه ما مایل به مذاکره و همکاری برای توسعه میدان‌های مشترک هستیم اقدامات یکجانبه، مانع طرح مذکور نخواهد گردید.”
این اظهارات وزیر نفت نشان می‌داد ایران از این پس قرار نیست مثل سال‌های گذشته، نظاره‌گر تقسیم منابع گازی ایران در میدان مشترک آرش، بین کویتی‌ها و سعودی‌ها بماند و بعد از 22 سال وقفه در توسعه میدان گازی آرش، بار دیگر اقدامات توسعه‌ای را برای برداشت گاز از این مخزن مشترک، آغاز می‌کند؛ اما در یک‌سال گذشته نیز اتفاق مؤثری در میدان آرش از سوی ایران رخ نداد و به‌نظر می‌رسد روز به روز این کشورها، در تقسیم منابع ایران حریصانه‌تر رفتار می‌کنند.
