آوارگی اجباری فلسطینی‌ها از کرانه باختری شبحی است که به دلیل اثرات شدیدی که بر حکومت اردن خواهد داشت، بسیاری را در این کشور نگران کرده است.
حمله همه جانبه رژیم اسرائیل به نوار غزه در پی عملیات طوفان الاقصی در 7 اکتبر، اردنی‌ها را خشمگین کرده وگمانه زنی‌ها مبنی بر اینکه رژیم اسرائیل می‌خواهد مردم فلسطین را از غزه اخراج و با استفاده از سیاست زمین سوخته شرایط را برای گسترش سرزمینی خود فراهم سازد را افزایش داده است.
رژیم صیهونیستی تا امروز هیچ مرزی برای خود تعریف نکرده است و هر زمان که شرایط را مساعت ارزیابی کند با شهرک‌سازی و استقرار جمعیت در مناطق مختلف و متعاقب آن استقرار نیروی نظامی برای حفاظت از این شهرک‌ها، به گسترش سرزمینی ادامه می‌دهد.
نگرانی اردن در مورد اینکه رژیم صیهونیستی به همین ترتیب قصد دارد به مرور زمان فلسطینیان کرانه باختری را وادار به مهاجرت به اردن کند، دامن زده است. از زمان آغاز جنگ غزه، مردم اردن هر روز در سراسر کشور به خیابان ها آمدند و حجم تظاهرات در مقابل سفارتخانه‌های آمریکا و اسرائیل در امان و مرکز شهرها بی‌سابقه بود. برای بسیاری از اردنی‌ها، بحران امروز اولین بار است که به یک اعتراض عمومی و سراسری تبدیل شده است. پادشاه اردن؛ ملک عبدالله دوم که نگران گسترش ناآرامی‌ها در کشور خود است، هشدار داد که «کل منطقه در آستانه سقوط است.»
همچنین مفسران اردنی، به ویژه آن‌هایی که اصالت فلسطینی دارند، استدلال می‌کنند که کشورهای غربی، غزه را به عنوان یک چک سفید امضا به اسرائیل، هدیه داده‌اند. همسر ملک عبدالله دوم که تبار فلسطینی دارد، کشورهای غربی را به دلیل ایجاد «استانداردهای دوگانه آشکار» محکوم کرد و در مصاحبه‌ای باشبکه CNN در 24 اکتبر گفت: «روزنامه نگاران غربی از هرکسی که دیدگاه فلسطینی‌ها را نمایندگی می‌کند، می‌خواهند ابتدا عملیات طوفان الاقصی را محکوم کند و سپس نظرات خود را بیان کند.»
اما در روز دوم جنگ، گزارش‌ها در راسانه‌های بین‌المللی حاکی از آن بود که دولت اردن به ایالات متحده اجازه می‌دهد از طریق اردن تسلیحات آمریکایی را از انبارهای ایالات متحده در امارات متحده عربی به اسرائیل منتقل کند. به نظر می‌رسد این یک پروپاگاندای خبری باشد که از جانب رسانه‌ها و سیستم اطلاعاتی اسرائیل شایعه شده تا در ایجاد وحدت علیه رژیم صیهونیستی در کشورهای عربی منطقه انشعاب و دو دستگی ایجاد کند.
اما دولت اردن فورا این گزارش را تکذیب و بر مخالفت خود با اقدامات اسرائیل در غزه تاکید کرد. این کشور همچنین بر تعهد خود برای از سرگیری روند صلح بر مبنای راه حل دو کشوری که حقوق و آزادی فلسطینیان را تضمین می‌کند، تاکید کرد.
این تصور که اسرائیل ممکن است بخواهد فلسطینی‌ها را از غزه و به طور بالقوه حتی کرانه باختری خارج سازد، ذهنیت تاریخی نخبگان سیاسی اردن را نیز شکل داده است. این ترس‌ها تا حد زیادی نه تنها به خاطر تاریخ درگیری، بلکه اظهارات اخیر سیاست‌مداران اسرائیلی است. یکی از اعضای کنست اسرائیل آشکارا خواستار اخراج فلسطینی‌ها از فلسطین اشغالی شد. این سیاست در سال 1948 منجر به آواره شدن 750000 فلسطینی از سرزمین‌های خود شد که متعاقب آن به ایجاد دولت صیهونیستی در خاک فلسطین منتهی شد. همچنین کنست اسرائیل قرار است به پیشنهاد ایتامار بن گویر؛ وزیر امنیت قومی راست افراطی این رژیم، مبنی بر اجازه استفاده از گلوله های واقعی برای سرکوب تظاهرات شهروندان فلسطینی در فلسطین اشغالی رای دهد.
با این حال، اردن تنها کشور عربی است که به پناهندگان فلسطینی تابعیت داده است. حتی اگر این سناریوی محتمل نباشد، آوارگی اجباری فلسطینی‌ها از کرانه باختری شبحی است که به دلیل اثرات شدیدی که بر حکومت اردن خواهد داشت، بسیاری را در این کشور نگران کرده است. در حال حاضر، سطح مخالفت مردمی با اسرائیل ممکن است، دولت اردن را مجبور کند در معاهده صلح خود با اسرائیل تجدید نظر کند. در 1 نوامبر سال جاری، اردن سفیر خود از تل آویو را فراخواند و اظهار داشت: «فرستاده تنها زمانی باز خواهد گشت که اسرائیل به حمله خود به غزه پایان دهد.» همچنین جابجایی دسته جمعی به اردن از نظر اقتصادی ویرانگر خواهد بود، علاوه بر این استقرار جمعیت جدید از فلسطینی‌ها، نگرانی دولت اردن را برای برقراری نظم سیاسی در این کشور، افزایش می‌دهد.
