شکست سهم‌گین رژیم اشغال‌گر قدس در عملیات طوفان الاقصی و ناتوانی در دست‌یابی به اهداف تعیین شده خود در نوار غزه، بدترین وضعیت ممکن را برای کابینه اضطراری و جنایت‌کار نتانیاهو ایجاد کرده است.
«یائیر لاپید» رقیب سیاسی نتانیاهو برای نخستین‌بار پس از جنگ غزه، رسما خواستار استعفای او و جای‌گزینی فردی دیگر از حزب لیکود شده است. در مقابل، نتانیاهو نسبت به وقوع کودتای درون حزبی علیه خود نگران‌تر از هر زمان دیگری به نظر می‌رسد.
نخست‌وزیر رژیم کودک‌کُش صهیونیستی از همان روزهای نخست جنگ غزه، پس از مشاهده علایم ناتوانی و شکست ارتش اسرائیل، بازی مقصرسازی را آغاز کرد و نهادهای امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی را مقصر اصلی عدم پیش‌بینی و مواجهه با عملیات طوفان الاقصی دانست.
بازی مقصرسازی اما در نقطه‌ای دیگر از جهان نیز به صورتی آشکار شکل گرفته است! آنجا که «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین اعتراف کرده؛ اگر متحدان غربی کمک به کی‌یف را متوقف کنند، ارتش اوکراین مجبور می‌شود عقب نشینی کند!
زلنسکی در نشستی با نمایندگان رسانه‌های خارجی گفته: «در حال حاضر من روی کمک گرفتن از غرب متمرکز هستم. تمرکز آنها [کشورهای غربی] به دلیل وضعیت خاورمیانه در حال تغییر است و بدون حمایت [آنها] ما عقب‌نشینی خواهیم کرد.»
او افزوده؛ در رابطه با تغییر اولویت‌ها که پس از تشدید اوضاع در غرب آسیا رخ داد، اوکراین از جمله شروع به دریافت گلوله‌های ۱۵۵ میلی‌متری کمتری کرده و تحویل تسلیحات به این کشور از سوی آمریکا و اروپا کاهش یافته است.
کی‌یف پیشتر نیز بارها عنوان کرده که کمک متحدان که از آغاز عملیات نظامی ویژه روسیه به طور مکرر تحویل تسلیحات به اوکراین را افزایش داده‌اند، نقش تعیین‌کننده‌ای برای نیروهای اوکراینی ایفا می‌کند.
در عین حال، مقامات اوکراین بر تحویل مقادیر بیشتر و انواع مدرن‌تر تجهیزات و مهمات اصرار دارند، چنانچه پس از بدتر شدن اوضاع غرب آسیا، زلنسکی ابراز نگرانی کرد که برخلاف وعده‌های متحدان، حمایت غرب از کی‌یف کاهش یابد، موضوعی که طی هفته‌های اخیر بیش از پیش تعبیر شده است.
با این تفاسیر؛ کاملا روشن است که ماهیت بازی مقصرسازی در کی‌یف و تل‌آویو یک‌سان است و زلنسکی و نتانیاهو هر دو به نمادهای شکست در نظام بین‌الملل تبدیل شده‌اند.
در چنین شرایطی؛ فرار رو به جلو از طریق مقصر جلوه دادن دیگران، بیان‌گر آن است که رئیس جمهور اوکراین و نخست‌وزیر رژیم اسرائیل هر دو به آخر خط نزدیک شده و از همین رو زمینه‌سازی ذهنی برای تبرئه خود از شکست را آغاز کرده‌اند.
نکته قابل تامل اینکه؛ تکیه‌گاه هر دو بازیگر شکست خورده در کی‌یف و تل‌آویو کاخ سفید و اتحادیه اروپا هستند و بدیهی است که انهدام دولت زلنسکی و کابینه نتانیاهو، مترادف با شکست غرب در این دو آوردگاه است و این در حالی است که هزینه‌های تصاعدی ناشی از این دو شکست برای اعضای ناتو و اتحادیه اروپا جبران‌ناپذیر و در مواردی غیرقابل تصور خواهد بود.
