با یک جست‌وجوی کوچک می‌توانیم کالاهای اسرائیلی که در بازار ایران نیز فراوان است را پیدا کنیم؛ سرلاک، کیت کت، مگی، کافی میت، نسکافه، کوکاکولا، پپسی، دنت، دامستوس و داو.
حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی به مردم بی‌دفاع غزه وارد دومین هفته خود می‌شود و شهادت ۴ هزار و ۷۴۱ فلسطینی که در میان آنها یک هزار و ۸۷۳ کودک و یک هزار و ۲۳ زن وجود دارد، آتش خشم مردم آزاده جهان را شعله‌ور ساخته و هرچند دست آنها از یاری رساندن مستقیم به مردم فلسطین کوتاه است؛ اما روش‌های دیگری همچون تحریم کالاهای رژیم صهیونیستی موضوع داغ پویش‌های جهانی است.
بسیاری از شرکت‌های مطرحی که در زندگی روزمره ما حضور پررنگی دارند؛ مستقیم یا غیرمستقیم پیوندی با اقتصاد رژیم صهیونیستی داشته و با کمک‌های خود، سوخت موشک‌های این رژیم علیه کودکان فلسطینی را تأمین می‌کنند.
شرکت «کوکاکولا» یکی از شرکت‌های چندملیتی طرفدار رژیم صهیونیستی است و سالانه ۱۷% از درآمد خود را به پروژه ارض موعود صهیونیست‌ها اختصاص می‌دهد. کوکاکولا در سال ۱۹۶۶ با تأسیس یک کارخانه در فلسطین اشغالی ضمن شکستن تحریم اقتصادی اعراب علیه رژیم صهیونیستی، گام مهمی را در تثبیت این رژیم برداشت. وزارت خارجه رژیم اشغالگر قدس در روزنگاری که در این سال منتشر کرده، شش واقعه را حیاتی خوانده است. مخالفت صریح شرکت کوکاکولا با تحریم رژیم صهیونیستی از سوی کشورهای اسلامی یکی از این وقایع است.
روزنامه هاآرتص در تاریخ ۱۹ جولای ۲۰۰۲ اعلام کرد کوکاکولا در ازای کمک‌های میلیونی دولت رژیم اشغالگر قدس (در قالب حدود ۵۰ میلیون دلار معافیت مالیاتی)، می‌خواهد یک کارخانه جدید در فلسطین اشغالی در شهرک «کیریات گات» جهت به‌کارگیری ۷۰۰ صهیونیست بسازد.
در سال ۲۰۰۳ نیز آژانس یهودی دیاسابورا، با انتشار گزارشی، از حمایت گسترده شرکت‌های بزرگ جهان به صهیونیسم و رژیم صهیونیستی پرده برداشت. در این گزارش آمده است شرکت‌های نوشابه‌سازی کوکاکولا و پپسی، هر کدام معادل ۳/۲ میلیارد دلار در سال برای تحقق آرمان‌های این آژانس کمک می‌کنند که این رقم ۴/۵ % کل فروش سالانه این شرکت‌ها که بالغ بر ۷۰ میلیارد دلار است را تشکیل می‌دهد.
شرکت پپسی نیز تا سال ۱۹۹۱ به تحریم این رژیم از سوی کشورهای عربی پایبند بود؛ ولی ازآن‌پس تجارت خود را با این رژیم از سر گرفت و چنان که ذکر شد هم اکنون در ردیف حامیان مالی این رژیم محسوب می‌شود.
نستله نیز در سال ۱۹۹۸ میلادی، جایزه جوبیلی (Jubilee Award) را از دست بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، دریافت کرد. این جایزه به بزرگ‌ترین شرکت‌های تأمین‌کننده اقتصاد رژیم صهیونیستی اعطا می‌شود.
علاوه بر این شرکت‌ها، پویش‌های مختلف تحریم دولت اشغالگر قدس، فهرستی از برندهای تجاری مشهوری را تهیه کردند که آشکارا حمایت خود را از رژیم اشغالگر اعلام کرده یا با شرکت‌های آمریکایی، اروپایی و آسیایی ارتباط دارند که کشورهایشان از جنگ رژیم صهیونیستی حمایت کردند.
این فهرست شامل رستوران مک‌دونالد، هاردیز، برگر کینگ و مشروبات نستله، کوکاکولا، لیپتون، استارباکس، خودروهای هیوندای، کره جنوبی، مواد شوینده با برند «تاید» و «آریل» و لوازم آرایشی آمریکایی «کایلی جنر» و «لوریا» و شرکت فناوری اطلاعات «اچ پی» و شرکت IBM که سخت‌افزار رایانه، میان‌افزار و نرم‌افزار را تولید و به بازار عرضه می‌کند و پوشاک و لوازم ورزشی با مارک‌های و «Nike» و «Puma» است.
رفعت سید احمد، کارشناس در موضوع مناقشه اعراب و رژیم صهیونیستی و رئیس مرکز پژوهشهای یافای مصر نیز می‌گوید تحریم اقتصادی سلاحی است که در جریان انتفاضه سال ۲۰۰۰ فلسطین کارساز بودن خود را ثابت کرده است؛ به‌نحوی‌که حدود ۷۵۰ میلیون دلار به کالاهای آمریکایی زیان دهد.
با یک جست‌وجوی کوچک می‌توانیم کالاهای اسرائیلی که در بازار ایران نیز فراوان است را پیدا کنیم؛ سرلاک، کیت کت، مگی، کافی میت، نسکافه، کوکاکولا، پپسی، دنت، دامستوس و داو.
بر این وضع ابتدا خون باید گریست و بعد فکری کرد و چاره ای اندیشید ( هر کسی خودش به تنهایی ) و مسیری انتخاب کرد و سپس دست در دست هم آرام آرام طرحهای اندیشه شده را اجرایی کرد ؛ و یا اینکه برای رسیدن هر چه سریعتر به هدف از ایده های اندیشیده رهبران مجاهد و مبارز و پرچمداران مبارزه با این وضع اسفبار پیروی کرد .