چرا از قدرت تصویر در تبلیغ دین غفلت می شود؟!

با توجه به شرایط روز جامعه به‌خصوص به دلیل گستردگی سیستم فناوری تصویری، مسلمانان جهان نیاز دارند که برای تبیین عقاید مذهبی خودشان، نگاهی استراتژیک و متحدانه داشته باشند، چون جمعیت جهان ،اکنون ،در وهله اول با قدرت تصویر ارتباط ذهنی برقرار می‌کند. طبیعتا اگر بخواهیم برای گسترش اندیشه‌های دینی خودمان از جمله خصلت‌های ائمه معصومین یا پیامبر بزرگوار تبلیغ گسترده انجام دهیم، باید از این فناوری به بهنرین شکل استفاده کنیم.

ضعف کشورهای مسلمان این است که هنوز به این باور نرسیده‌اند که می‌شود خصلت‌های بسیار ارزشمند ائمه معصومین یا پیامبر بزرگوار را در قالب فیلم و سریال به مردم ارائه کرد، هنوز آن افکار و اندیشه‌های گذشته وجود دارد که فقط از طریق انتشارات مکتوب، مخاطبان خود را جذب کنند،البته آن‌ها هم مخاطبان خودشان را دارند، اما اکثریت مخاطب امروز به‌خصوص نسل جوان، طرفدار قدرت تصویر یعنی سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی هستند و از این طریق می‌توان آن‌ها را جذب آثار دینی خود کرد. باید این استراتژی را باور کرد که فناوری روز می‌تواند کمک زیادی به تبلیغات دینی و عقاید مذهبی کند.ضمن اینکه تولید این نوع فیلم‌ و سریال‌ها ، به دلیل شیوه‌های فیلم‌برداری، لوکیشن‌های مختلف، لباس، گریم و موارد دیگر، نیازمندبه حمایت جدی و سرمایه‌گذاری فراوان دارد. ممکن است فیلم‌های مذهبی این چنینی، برای یک سرمایه‌گذار بخش خصوصی، بازگشت سرمایه نداشته باشد و بخش خصوصی هم از ترس عدم بازگشت سرمایه و سودآوری منطقی گام جدی برندارد و به ساخت این آثار رغبتی پیدا نکند، لذا قدرت‌ها یا حکومت‌هایی که با اساس اندیشه‌های اسلامی پایه ریزی شدندو اعتقاد دارند موظف به تبلیغ عقاید دینی هستند، باید به جد ی وارد مسیر تولید فیلم و سریال‌هایی درباره ائمه معصومین یا پیامبر بزرگوار اسلام شوند،سرمایه‌گذاری کنند و انتظار بازگشت سرمایه مکفی نداشته باشند. یعنی به تولید فیلم‌های مذهبی تجاری و اقتصادی نگاه نکنند، بلکه احساس کنند موظف به تبلیغ و گسترش عقاید مذهبی خود هستند و باید در این مسیر سرمایه‌گذاری فراوانی بکنند.

متاسفانه این اتحاد، همدلی یا بهتر بگویم این «همت» وجود ندارد که کشورهای اسلامی یا حتی کشور ما که معتقد به گسترش عقاید دینی است، روی پروژه‌های این چنینی سرمایه‌گذاری کنند. معتقدم اگر کارگردان‌ها فیلمی با ساختار درست و خوب تولید کنند، مخاطب خود را خواهند داشت. قصه‌ها و روایت‌های زیبا و جذابی از شیوه‌های زندگی، مبارزات سیاسی ائمه معصومین یا پیامبران از جمله پیامبر اکرم(ص) داریم که می‌تواند از لحاظ ساختار درام جذاب باشد و طبیعتا مخاطب استقبال می‌کند. سال‌ها پیش فیلمی درباره پیامبر ص ساخته شد به نام «رسالت» که همچنان با گذشت سال‌ها مخاطب خودش را دارد، چون در وهله اول قصه، روایت و ساختارش جذاب و دلنشین بود و تماشاگر را جذب می‌کرد. اگر به‌خوبی از تکنیک استفاده کنیم، درام را به خوبی در خدمت اندیشه‌های دینی بگیریم مخاطب استقبال می‌کند و جذب می‌ شود.

ممکن است تولید فیلم‌های سینمایی از لحاظ جذب مخاطب به صرفه نباشد، چون مخاطب امروز به دلیل گستردگی قدرت تصویر یا به اصطلاح نمایش‌های خانگی، کمتر راغب است به سالن‌های سینما مراجعه کند، اما از سویی دیگر،  در دنیا حدود 5 هزار شبکه مختلف تلویزیونی وجود دارد که می‌توانند خریدار این آثار باشند. اگر یک برنامه‌ریزی مدون یا استراتژی درست در تولید فیلم و سریال‌های مذهبی یا دینی مختص ائمه اطهار یا پیامبران داشته باشند و از سوی دیگر شیوه‌های بازار جهانی را هم بلد باشند، حتما شبکه‌های مختلف تلویزیونی از این آثار استقبال می‌کنند، چون امروزه مسلمانان تنها در چند کشور نیستند، اکنون مسلمانان در تمام کشورهای دنیا زندگی می‌کنند و طبیعتا شبکه‌های ماهواره‌‌ای تلویزیونی برای این‌که مخاطب را جذب کنند، بخشی از برنامه‌های‌شان را به مسلمانانی که در آن کشور زندگی می‌کنند اختصاص می‌دهند و می‌توانند این فیلم‌ها را برای آن‌ها پخش کنند.نا گفته نماند حتی اگر این آثار ساختار درست و درام خوبی هم داشته باشد، تماشاگر هالیوود هم از آن استقبال می‌کند، چون انسان‌ها ذاتا دنبال فیلمی با قصه و روایت خوب می‌گردند که پیام‌های انسانی و اخلاقی برای تماشاگر داشته باشد و همه این ویژگی‌ها در خصلت‌ها و رفتار و کلام ائمه مصومین وجود دارد.

متاسفانه در میان مسلمانان به‌خصوص در کشور خودمان، عده‌ای هستند که به ظاهر اعتقادات محکم دینی دارند، اما چون با شیوه‌های نوین تبلیغاتی آشنا نیستند، درباره یک فیلم یا سریال جبهه می‌گیرند و نابجا موج مخالف می سازند در صورتی که نباید از فناوری روز ترس و واهمه نداشته باشند و اجازه بدهند درقالب‌های نوین تصویری، شاهد روایت زندگی ائمه معصومین یا پیامبر خدا باشیم. مثلا در سال‌های دور اعتقاد داشتند تصاویر ائمه معصومین نباید نشان داده بشود به همین دلیل کارگردان‌ها روش‌های نوینی را طراحی کردند که نمونه‌اش را در فیلم «رسالت» ( محمد رسول الله) و فیلم «محمد» مجید مجیدی یا سریال «ولایت عشق» آقای فخیم‌زاده دیدیم.

لذا اجازه بدهیم هنرمندان خلاق و نوآور و از سویی دلسوز و علاقه‌مند به روایت عقاید دینی، با نوآوری‌های خودشان مخاطبان را جذب کنند. از این‌که یک قصه و روایت دقیقا عین حدیث و روایت موجود در کتب مختلف مذهبی نباشد، واهمه نداشته باشیم. این اجازه را به کارگردان بدهیم که با خلاقیت و نوآوری یا گاهی با دخالت‌های تکنیکی‌اش مخاطب را بیشتر جذب کند. این دین باوران نباید فیلم سینمایی یا سریال را شبیه یک قاب عکس ببینند و رفتار، حرکت یا گفتاری در یک پلان و نمای آن را، بهانه‌ای برای حمله به آن اثر عظیم قرار دهند! چون خروجی و تاثیرگذاری آن اثر حائز اهمیت است.

سال‌هاست بی‌جهت و بی‌دلیل با نمایش فیلم «رستاخیز» آقای درویش مخالفت می‌شود، در صورتی که بزرگ‌ترین مراجع دینی آن را تایید کردند و مایلند آن را نمایش بدهند. اگر این فیلم اکران می‌شد هیچ اتفاق منفی‌ای رخ نمی‌داد، نسل امروز که به‌سرعت با اندیشه‌های بیگانه روبه‌رو می‌شود، می‌توانست با این اندیشه هم آشنا شود و این روایت را هم ببیند.

قطعا فیلم‌سازان باید مشاوران بسیار خوب مذهبی داشته باشند تا از لحاظ تولید محتوا مسیر درستی را ترسیم کنند. تجربه نشان داده یک فیلم‌ساز اگر علاقه‌مند و دلسوز باشد، وقتی در این مسیر قدم برمی‌دارد از کارشناسان مذهبی بهره می‌گیرد. چنان‌که در تیتراژ «محمد ص » مجید مجیدی یا «رستاخیز» می‌بینیم که از کارشناسان متخصص مذهبی، روحانیون بزرگوار یا حتی دفاتر مراجع نام برده شده.لذا بعید می‌دانم در تولید آثار مذهبی داخلی انحرافات فکری ایجاد شود ، چون با توجه به وجود حساسیت‌ها، خود کارگردان تلاش می‌کند با نظر رهبران دینی و کارشناسان مذهبی اثری را خلق کند که مذهبیون از آن استقبال کنند. هر چند که همیشه عده‌ ای مغرض هستند که با اندیشه‌های اسلامی مشکل دارند که داستان دیگری است. سخن بر سر افرادی هستند که به تولید آثار مذهبی علاقه دارند، اما متاسفانه هیچ‌وقت در این حوزه ها آسیب‌شناسی نشده تا نقص‌ها را برطرف کنند و در موقعیت جهانی امروز که قدرت و تاثیر فیلم‌ها حرف اول را می‌زند، بتوانند جایگاهی را که می‌خواهند داشته باشند.